Ένα υπέρ-όπλο που λέγεται… ΣΑΓΗΝΗ!

Alfred Guillou (1844 -1926

Πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι αποκτούσαν δύναμη με την σωματική βία και την διατηρούσαν ασκώντας σκληρή εξουσία 

ώσπου κάποτε ανακάλυψαν και τη… Σαγήνη!

Η αγγλική λέξη Seduction (Σαγήνη) προέρχεται από την λατινική λέξη seduco, που σημαίνει, οδηγώ κάποιον μακριά.

« …Μενέλαε, αν πρόκειται στ’ αλήθεια να τη σκοτώσεις

τότε οι ευχές μου είναι μαζί σου, αλλά πρέπει να το κάνεις τώρα,

πριν η θωριά της δονήσει τις χορδές της καρδιάς σου

και αλλάξει το λογισμό σου,

γιατί τα μάτια της είναι σαν στρατός

και όπου πέφτει το βλέμμα της, καίγονται πόλεις

μέχρι να σκορπίσει η σκόνη της στάχτης τους

Από τους στεναγμούς της.

Την ξέρω Μενέλαε,

Το ίδιο και εσύ.

Και όλοι όσοι τη γνωρίζουν υποφέρουν …»

Έτσι περιγράφει η Εκάβη την Ωραία Ελένη στις ΤΡΩΑΔΕΣ του Ευριπίδη.

Μελετώντας τους σπουδαιότερους σαγηνευτές του πολιτισμού μας από την Κλεοπάτρα έως τον Τζων Κένεντι, τους σημαντικότερους διανοητές από τον Φρόιντ έως τον Κίρκεγκορ και από τον Οβίδιο έως τον Καζανόβα μαθαίνουμε τους κανόνες ενός διαχρονικού και ανήθικου τρόπου επιβολής  πάνω στους άλλου: ΤΗΣ  ΣΑΓΗΝΗΣ!

Οι άνθρωποι προσπαθούν διαρκώς να μας επηρεάσουν, να μας πείσουν, να μας πουν τι να κάνουμε και εμείς αντιστεκόμαστε.

Υπάρχει όμως μια στιγμή στη ζωή μας που όλοι αντιδρούμε διαφορετικά.

Είναι σαν να μας κάνουν μάγια.

Αντί να επικεντρωνόμαστε στα δικά μας θέματα, ο νους μας γεμίζει με σκέψεις ενός άλλου προσώπου.

Αν αυτό συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι μέσα μας υποχωρεί: παραδινόμαστε στη θέληση του σαγηνευτή  Άλλου και στην επιθυμία μας να τον κατέχουμε.

Οι σαγηνευτές είναι άνθρωποι που κατανοούν την τρομακτική δύναμη που περιέχεται σε τέτοιες στιγμές παράδοσης.

Αναλύουν την ψυχολογία των γοητευμένων ανθρώπων, τι είναι αυτό που κεντρίζει τη φαντασία τους, τι είναι αυτό που τους μαγεύει.

Από ένστικτο και μέσω εξάσκησης τελειοποιούν την τέχνη του να κάνουν τους ανθρώπους να τους παραδίδονται.

Οι πρώτες σαγηνεύτριες γνώριζαν πως είναι ασύγκριτα αποτελεσματικότερο να δημιουργείς ΑΓΑΠΗ παρά ΠΟΘΟ.

Γιατί ένας άνθρωπος που είναι κυριευμένος από τον πόθο, είναι πιο δύσκολο να ελεγχθεί και, μόλις ικανοποιηθεί, μπορεί κάλλιστα να σας εγκαταλείψει.

Οι σαγηνευτές δεν βιάζονται, δημιουργούν μαγεία και δεσμούς αγάπης, έτσι ώστε, όταν ακολουθήσει η σεξουαλική πράξη, κατορθώνουν να σκλαβώσουν ακόμα περισσότερο το θύμα.

Το να αποκτήσει κανείς μια τέτοια δύναμη, δεν απαιτείται ριζική μεταβολή του χαρακτήρα του ή της σωματικής του βελτίωσης.

Η σαγήνη είναι ένα παιχνίδι ψυχολογίας και όχι ομορφιάς.

Η ερωτική επιθυμία και η αγάπη ελλοχεύουν κάτω από την επιφάνεια σε σχεδόν κάθε ανθρώπινη επαφή.

Οι σαγηνευτές βλέπουν τη ζωή από τη σκοπιά του πολεμιστή.

Η σαγήνη είναι μια διαδικασία διείσδυσης.

Πρώτα διεισδύουν στο μυαλό του θύματός τους κάνοντάς το να τους φαντασιώνεται. Έτσι τους ανοίγεται ο δρόμος προς την σωματική κατάκτηση.

Οι σαγηνευτές δεν αυτοσχεδιάζουν. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη.

Οι σαγηνευτές δεν είναι ποτέ εγωκεντρικοί. Όταν συναντούν κάποιον που τους ενδιαφέρει, η πρώτη τους κίνηση είναι να «μπουν στο δέρμα του», να δουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.

Ο εγωκεντρισμός είναι ένδειξη ανασφάλειας. Γι αυτό είναι απωθητικός.

Έπειτα, το να μπαίνει στο δέρμα κάποιου, να φαντάζεται πώς είναι αυτό το άτομο, βοηθά τον σαγηνευτή να συγκεντρώνει πολύτιμες πληροφορίες, να μαθαίνει ποια είναι τα «κουμπιά» αυτού του ατόμου, τι είναι αυτό που θα το κάνει να χάσει την ικανότητα να σκέφτεται λογικά, και να πέσει σε μια παγίδα.

Ο σαγηνευτής γνωρίζει ότι οι άνθρωποι επιθυμούν βαθιά, λίγη ικανοποίηση.

Ποτέ δεν παίρνουν αρκετή από τους φίλους και τους εραστές τους και δεν μπορούν να την βρουν μόνοι τους.

Γι αυτό, όταν ένα άτομο μπαίνει ξαφνικά στη ζωή τους προσφέροντας έρωτα και περιπέτεια, αυτό το άτομο δεν είναι κάποιος που μπορούν να του αντισταθούν.

Η ικανοποίηση είναι η αίσθηση του να ξεπερνάμε τα όρια μας, να κατακλυζόμαστε από ένα άλλο άτομο, από ένα βίωμα.

Ο σαγηνευτής βλέπει τη ζωή σαν θέατρο και τον κάθε άνθρωπο ως ηθοποιό. Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλούς καταπιεσμένους ρόλους στη ζωή και νιώθουν δυστυχισμένοι, οι σαγηνευτές μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν και να υποδυθούν πολλούς ρόλους. Αυτό ακριβώς είναι που τους προσδίδει γοητεία.

Η σαγήνη είναι ένα είδος θεάτρου. Η συνάντηση της ψευδαίσθησης και της πραγματικότητας.

Οι σαγηνευτές είναι εντελώς ανήθικοι όσον αφορά την προσέγγιση της ζωής. Δεν δίνουν σημασία στη γνώμη των άλλων. Δεν προβαίνουν σε ηθικές κρίσεις, πράγμα πέρα για πέρα απωθητικό.

Τα πάντα γι αυτούς είναι εύπλαστα, ρευστά σαν την ίδια τη ζωή.

Ο Σαγηνευτικός Χαρακτήρας αναλύεται σε δέκα επί μέρους τύπους. Αυτοί είναι:

-Η Σειρήνα

-Ο Ακόλαστος

-Ο Ιδανικός Εραστής

-Ο Δανδής

-Ο Ανεπιτήδευτος

-Ο Κοκέτης

-Ο Γόης

-Ο Χαρισματικός

-Ο Σταρ

-Ο Αντι-Σαγηνευτής

Η Διαδικασία της Σαγήνης περιλαμβάνει είκοσι τέσσερα στάδια δηλαδή ελιγμούς και στρατηγικές, που ακολουθούν οι σαγηνευτές (άντρες και γυναίκες) προκειμένου να δημιουργηθεί η μαγεία και να καμφθεί η αντίσταση του θύματος.

-Επιλέγουν το σωστό θύμα.

  Το σωστό θύμα είναι αυτό που μπορούν να γεμίσουν το κενό του.

-Δημιουργούν ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας.

  Πλησιάζουν πλάγια και έμμεσα τα θύματά τους έτσι ώστε εκείνα να τους  αντιληφθούν μόνο σταδιακά.

-Στέλνουν αντιφατικά σήματα.

  Έτσι ζαλίζουν και σαστίζουν τα θύματά τους και την ίδια στιγμή αφήνουν να αιωρούνται άπειρες προοπτικές.

-Εμφανίζονται ως αντικείμενα πόθου.

  Κάνουν τα θύματά τους να λαχταρούν να τους κατακτήσουν.

-Δημιουργούν μια ανάγκη. -Προκαλούν ανησυχία και δυσαρέσκεια.

  Ένα εντελώς ικανοποιημένο πρόσωπο δεν μπορεί να σαγηνευτεί.

-Κατακτούν την τέχνη του υπαινιγμού.

  Κάνουν τα πάντα υπαινικτικά. Τολμηρές δηλώσεις που ακολουθούνται από αναίρεση και συγγνώμη. Κοινότοπη κουβέντα συνδυασμένη με τολμηρές ματιές.

-Μπαίνουν στο πνεύμα των θυμάτων τους.

 -Δημιουργούν πειρασμό.

 Δελεάζουν τα θύματα δίνοντάς τους μια γεύση από τις απολαύσεις που ακολουθούν.

-Κρατούν σε αβεβαιότητα τα θύματά τους.

  Δίνουν μια έντονη συγκίνηση με μια ξαφνική αλλαγή κατεύθυνσης

-Χρησιμοποιούν την δαιμονική δύναμη των λέξεων για να σπείρουν σύγχυση.

  Κολακεύουν τα θύματά τους. Τους λένε πάντα αυτό που θέλουν ν’ ακούσουν.

-Δίνουν προσοχή στη λεπτομέρεια.

  Οι όμορφες λέξεις αγάπης και οι μεγαλειώδεις χειρονομίες μπορεί να κινήσουν την υποψία των θυμάτων γι αυτό και τις αποφεύγουν. Προτιμούν τις ανεπαίσθητες χειρονομίες και τις αυθόρμητες κινήσεις επειδή είναι πιο χαριτωμένες.

-Κάνουν πιο ποιητική την παρουσία τους.

  Εναλλάσσουν την συναρπαστική τους παρουσία με μια ψύχραιμη απόσταση. Οι ενθουσιώδεις στιγμές ακολουθούνται από υπολογισμένες απουσίες.

-Αφοπλίζουν μέσω της στρατηγικής ευαισθησίας και αδυναμίας.

  Κάνουν τα θύματά τους να νιώθουν ανώτερα και ισχυρότερα.

-Μπερδεύουν την επιθυμία με την πραγματικότητα – Δημιουργούν την τέλεια  ψευδαίσθηση.

   Στοχεύουν στις μυστικές επιθυμίες των θυμάτων που έχουν αποθαρρυνθεί ή καταπνιγεί ξεσηκώνοντας ανεξέλεγκτα συναισθήματα που αποδυναμώνουν την λογική σκέψη.

-Απομονώνουν το θύμα.

  Απομακρύνουν τα θύματα από το φιλικό, οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον τους.

-Αποδεικνύουν την αξία τους.

  Προβαίνουν σε πράξεις που βεβαιώνουν την πρόθεσή τους να φτάσουν μακριά για χάρη του άλλου.

-Προκαλούν μια παλινδρόμηση.

  Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει ένα συγκεκριμένο είδος απόλαυσης στο παρελθόν, θα επιδιώξουν να την επαναλάβουν ή να την ζήσουν.

-Αφυπνίζουν την αμαρτία και τα ταμπού.

  Παρασύρουν το θύμα πιο μακριά απ’ ό,τι φανταζόταν. Το κοινό αίσθημα ενοχής και συνενοχής θα δημιουργήσει ένα ισχυρότατο δεσμό.

-Χρησιμοποιούν πνευματικά δολώματα.

  Παρασύρουν τα θύματα μακριά από τις ανασφάλειές τους με το να τα κάνουν να εστιάσουν σε κάτι ανώτερο και πνευματικό.

-Αναμιγνύουν την απόλαυση με τον πόνο.

  Το μεγαλύτερο λάθος στην αποπλάνηση είναι το να είναι κανείς υπερβολικά καλός.

-Δίνουν στα θύματά τους χώρο για να πέσουν – Η καταδίωξη του διώκτη.

  Υπαινίσσονται ότι αρχίζουν να βαριούνται. Δείχνουν ενδιαφέρον για κάποιον άλλον.

-Χρησιμοποιούν σωματικά δολώματα.

  Ηρεμούν τον νου των θυμάτων και αφυπνίζουν τις κοιμισμένες αισθήσεις τους.

–Κατακτούν την τέχνη της τολμηρής κίνησης.

  Περνούν στην επίθεση και δεν αφήνουν χρόνο στο θύμα να αναλογιστεί τις συνέπειες.

-Προσέχουν τις συνέπειες.

  Δεν επιτρέπουν ποτέ στο θύμα να τους θεωρήσει δεδομένους.

ΠΗΓΗ: Η Τέχνη της Σαγήνης του Robert Creene