Πόσο τρελό φαίνεται να προσπαθείς να μάθεις τα μυστικά του Σύμπαντος παρατηρώντας απλά ένα μυρμήγκι να περπατάει στωικά κουβαλώντας ένα, δυσανάλογα μεγαλύτερο απ' το μέγεθός του ψίχουλο ή μια μέλισσα να κάνει τους επίμονους κύκλους της πετώντας πάνω από το μοναδικό λουλούδι της ξεμεινεμένης γλάστρας του μπαλκονιού!
Κι όμως, το μυστήριο της ζωής κλείνεται σε κάτι τόσο μικρό όσο μια φευγαλέα σκέψη, μια κοφτή ανάσα, ένα βλέμμα στον ουρανό.
Παρατηρώ από ώρα την επίμονη μέλισσα - που δεν ξέρω από πού μπορεί να ήρθε στον αφιλόξενο τόπο μου.
Τι την έκανε να ψάξει και να βρει το μοναδικό λουλούδι της γλάστρας μου;
Η φτώχεια του περιβάλλοντος σε πράσινο ή η βεβαιότητα πως κάπου μέσα σ’αυτό το γκρίζο πλήθος, σ’ αυτόν τον πολυσύχναστο δρόμο, σ’ αυτό το στριμωγμένο μπαλκόνι –ανάμεσα σε τόσα άλλα – υπάρχει ένα λουλούδι που την περιμένει;
H ελπίδα είναι σαν τη μέλισσα.
Πάντα αναζητάει μέσα μας το νέκταρ της ζωής: την ευτυχία...
Καληνύχτα ονειροπόλοι μου...
Quiet Resource
