 |
| Vincent Van Gogh - Almond Blossom (1890) |
-Τι ζωγραφίζεις;
- Το φως του ήλιου.
- Νιώθεις θυμό κάποιες φορές;
- Ναι!
- Και τι κάνεις τότε;
- Βγαίνω έξω και κοιτάζω ένα χορταράκι ή το κλαδί μιας συκιάς για να ηρεμήσω. Νιώθω ότι ο Θεός είναι η φύση και η φύση είναι ομορφιά.
- Από πού προέρχεται το χάρισμά σου να
ζωγραφίζεις; Θα έλεγες ότι ο Θεός σου έδωσε αυτό το χάρισμα;
- Ναι, εκείνος μου το έδωσε. Είναι το μόνο χάρισμα που
μου έχει δώσει.
- Γιατί λες ότι είσαι ζωγράφος;
- Γιατί ζωγραφίζω. Λατρεύω τη ζωγραφική, πρέπει να
ζωγραφίζω. Πάντα ζωγράφος ήμουν. Γι’ αυτό είμαι σίγουρος.
- Γεννημένος ζωγράφος;
- Ναι.
- Πώς το ξέρεις;
- Γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. Και πίστεψέ με,
έχω προσπαθήσει.
- Δεν βλέπεις ότι αυτός ο πίνακας
είναι…δυσάρεστος, άσχημος;
- Γιατί να μου δώσει ο Θεός χάρισμα για να ζωγραφίζω
δυσάρεστα και άσχημα; Κάποιες φορές νιώθω τόσο απομακρυσμένος από τα πάντα.
- Αγοράζει κανείς τους πίνακές σου;
- Όχι.
- Είσαι φτωχός δηλαδή;
- Ναι, αρκετά.
- Άρα πιστεύεις ότι ο Θεός σου έδωσε αυτό το
χάρισμα για να μείνεις στη μιζέρια;
- Δεν το είδα ποτέ έτσι. Κάποιες φορές πιστεύω ότι
ίσως... ίσως να επέλεξε λάθος στιγμή. Ίσως ο Θεός να με έκανε ζωγράφο για
ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν ακόμα. Λένε: "Η ζωή είναι για να σπέρνουμε. Ο
θερισμός δεν γίνεται εδώ». Ζωγραφίζω με τα προσόντα και τα ελαττώματά μου.
- Άρα νομίζεις ότι μπορεί να έκανε λάθος ο Θεός;
- Θεωρώ τον εαυτό μου εξόριστο, έναν προσκυνητή σ’ αυτή
τη γη. Ο Ιησούς είπε: "Απομάκρυνε την καρδιά σου από τα ορατά και στρέψου προς
τα αόρατα". Και ο Ιησούς ήταν εντελώς άγνωστος όταν ήταν ζωντανός.
Ζωγραφίζω για να σταματάω να σκέφτομαι και να αισθάνομαι ότι
αποτελώ κομμάτι των πάντων , έξω από μένα και μέσα μου. Ήθελα τόσο πολύ να
μοιραστώ αυτά που βλέπω. Νόμιζα ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να διδάσκει πως να
βλέπουμε τον κόσμο, αλλά δεν το νομίζω πια. Τώρα σκέφτομαι μόνο τη σχέση μου με
το άπειρο.
- Τι αποκαλείς άπειρο;
- Τον χρόνο που θα έρθει. Υπάρχει πολλή καταστροφή κι αποτυχία
στην πόρτα μιας επιτυχημένης ζωγραφιάς. Εγώ βρίσκω τη χαρά στη θλίψη και η
θλίψη είναι μεγαλύτερη από το γέλιο. Ένας άγγελος δεν απέχει πολύ από τους
θλιμμένους κι η αρρώστια μπορεί καμιά φορά να μας θεραπεύσει. Είναι η
φυσιολογική κατάσταση που γεννά η ζωγραφική. Κάποιες φορές απεχθάνομαι την ιδέα
του να ξαναβρώ την υγεία μου. Λένε ότι είμαι τρελός αλλά μια δόση τρέλας είναι
η καλύτερη τέχνη.
( Aπό την ταινία: At Eternity’s Gate)
