Πώς περνάω το καλοκαίρι μου;

Πώς περνάω το καλοκαίρι μου;  Να σας πω. Το περνάω με δέκα απίθανους τύπους. 

Είμαστε μια παρέα που συναντιόμαστε μόλις νυχτώσει, στον κήπο της Σοφίας στα Κύθηρα. Στο χωριό, μας αποκαλούν "Οι άνθρωποι του κήπου". 

Γελάμε μ' αυτό αλλά συγχρόνως νιώθουμε πως αυτός ο κήπος είναι που μας φέρνει περισσότερο κοντά. 

Ο δήμαρχος Ακριβέλλης είναι ο ηθικός αυτουργός της αθώας "αλητείας" μας. 

Η κόρη του η Ισιδώρα, λίγο ψηλομύτα, μας κρατάει σε κάποια απόσταση. Τόσο όσο.. 

Ο σύζυγός της, ο Δάντης είναι άλλου αιδεσιμότατου ευαγγέλιο :)

Η Άννα, η κόρη τους, ήρθε, μας αναστάτωσε με τα καμώματά της, έμεινε για λίγο μαζί μας  και μετά, μας αποχαιρέτησε ...

Η Δανάη Zahra, ξεχωρίζει ανάμεσά μας σαν τη μύγα μες το γάλα. Κυριολεκτικά. Ξωτικό φρούτο, και στην εμφάνιση και στο μυαλό. 

Κύθηρα, Αλγερία και η Μεσόγειος ανάμεσα. 

Η Zahra μας τη θυμίζει γιατί έχει μέσα της τη Μεσόγειο: την αγριάδα, τον ερωτισμό και την ίδια μεγάλη ιστορία πίσω της, τους πολλούς πολιτισμούς που χάραξαν τη ρότα τους  στα νερά της.

Ο Αντώνης, που έχει την ταβέρνα, μας τραπεζώνει κάθε μέρα για να δοκιμάζουμε όλους τους μεζέδες του. Η γυναίκα του η Σοφία, που μας φιλοξενεί, είναι η προσωποποίηση της  γης. 

Ο Άρης και ο Μίλτος μάλλον μας κατασκοπεύουν παριστάνοντας τους φίλους. Είναι δημοσιογράφοι και κάνουν έρευνα για μια εξαφάνιση. 

Τελευταίο άφησα τον αρχηγό της παρέας, τον Χάρη. Το βαρύ πυροβολικό! Αληθινός, ψεύτικος; Θα δείξει. Πάντως σ' αυτόν οφείλουμε τα πάντα: τη γνωριμία μας, τις  φιλοσοφικές αναζητήσεις μας, τις περιπέτειές μας, ακόμα και τον ρυθμό της σκέψης μας. 

Το παράδοξο όμως σ' αυτήν την παρέα είναι πως, ενώ εγώ τους γνωρίζω όλους απ' έξω κι ανακατωτά, εκείνοι αγνοούν εντελώς την ύπαρξή μου. Τους παρατηρώ έναν-έναν με την ησυχία μου, κρυμμένη στη σκιά και, ενίοτε, αποφασίζω για τη ζωή τους.

Υ.Γ. Η Ελλάδα έχει πολλούς τρόπους, να μας κάνει να περνάμε όμορφα, ακόμα κι αν απλά παραμένουμε σ' έναν "κήπο". 

                     

Ας χαμηλώναν τα βουνά - παραδοσιακό των Κυθήρων (Τσιρίγο)

A vava Inouva (O πατέρας μου Inouva) του Idir, διάσημου Αλγερινού τραγουδιστή της μουσικής Kabyle. 

Πασίγνωστο τραγούδι της Αλγερίας, που περιγράφει εικόνες μιας φτωχικής αλλά ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής: το κορίτσι που υφαίνει, η μητέρα που ετοιμάζει το φαγητό, τα παιδιά γύρω απ' τον παππού που λέει ιστορίες, τα ξύλα της βελανιδιάς τρακαδιασμένα έξω απ' το σπίτι και τα όμορφα βραχιόλια που χαρίζει ο πατέρας στην κόρη του.