Αναρτήσεις

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

Δυο χρόνια...






Βρήκαμε εύκολα να παρκάρουμε. Μέχρι να φτάσουμε, η υπερβολική κίνηση στους δρόμους είχε νικήσει όλες μας τις αντιστάσεις. Φτάσαμε ήδη ηττημένοι. Ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή ανάμεσα στους καλλωπιστικούς θάμνους και τα λειψά δένδρα που προσπαθούσαν χρόνια να υψωθούν χωρίς σπουδαίο αποτέλεσμα. 
Από πάνω μας ένα γεμάτο φεγγάρι ξεκουραζόταν μέσα σε άσπρα παχιά σύννεφα.
Είχε βάλει ψύχρα. 
"Θα κρυώσεις. Δε φόρεσες το μπουφάν σου..." 
Η στριφογυριστή μαρμάρινη σκάλα..κι άλλη σκάλα. Στο εσωτερικό ησυχία. Στους διαδρόμους ησυχία. Στο δωμάτιο ησυχία. 
Πλησίασα και στάθηκα όρθια δίπλα του. Δεν θυμάμαι πόση ώρα..πόσες ώρες πέρασαν.. Δεν ήθελα να φύγω. Κάποιοι μπήκαν. Δεν θυμάμαι ποιοι. 
"Κάνετε λίγο στην άκρη;" 
Έκανα στην άκρη. 
Τακτοποίησαν κάτι, άλλαξαν κάτι. Έφυγαν. Στάθηκα πάλι όρθια στο προσκέφαλο του. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απ' το πρόσωπό του. Τον κοίταζα αλλά τον σκεφτόμουν παιδί. Τι περίεργα παιχνίδια που στήνει ο νους κάτι τέτοιες ώρες. Τον έβλεπα παιδί. Μόνο έτσι. Άνοιξε τα μάτια του. Με κοίταξε έντονα για λίγα δευτερόλεπτα. "Αχ, Μαράκι μου..." είπε, κι αυτή ήταν η πρώτη φορά, σ' όλη μας τη ζωή, που με αποκάλεσε έτσι. 
Στο τελευταίο ταξίδι που κάναμε μαζί για να παραστούμε στην κηδεία του 95χρονου θείου Νίκου, σε όλο το δρόμο γελούσαμε. Έβαζε ξανά και ξανά το παρακάτω τραγούδι που του άρεσε εκείνη την εποχή. Είχε ήδη κλείσει 4 χρόνια συνεχόμενης χημειοθεραπείας.
Ξημερώματα του Αγ. Νικολάου, την επόμενη χρονιά, έφυγε κι ο Νίκος μας.
Από τότε αναρωτιέμαι συχνά "Μήπως έχω παρεξηγήσει το θάνατο;" 
Μήπως..μήπως ο θάνατος τελικά είναι μια γιορτή των ψυχών;

Για σένα Νικολό...








  












22 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρία !) Είναι ωραίο να τιμάς τους αγαπημένους ανθρώπους σας και εκείνοι τυχεροί γιατί έχουν ανθρώπους που τους νοιάζονται..
    Ωραίος ο πίνακας απλός αλλά δίνει πολλά μηνύματα με έντονο της ελπίδας .
    Καλημέρα Μαρία !!Χρόνια Πολλά !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου, μια καλημέρα, μια αγκαλιά κι ένα φιλί.
    Με πολύ τρυφερότητα και ζεστασιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ζωή σε σας Μαρία μου! Να τον θυμάστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ ρε Μαρία!
    Αχ να προσθέσω εγώ! Με έκανες να συγκινηθώ τόσο. Κάθε φορά που αγγίζεις τέτοια θέματα ειλικρινά μας κάνεις "άνω κάτω".
    Δεν ξέρω... στάθηκα σε αυτό του το βλέμμα. "Είδα" από μακριά τα βλέμματά σας να συναντιούνται σε ευθεία γραμμή. Ανατρίχιασα.
    Μαρία μου, να τον θυμάστε με αγάπη. Και μια ζεστασιά να γεμίζει την καρδιά σου αγαπημένη μου φίλη.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Μαρία μας..
    Να είστε πάντα καλά, να τον θυμόσαστε με αγάπη.. όπως τώρα...

    Θυμάμαι κάποιος κάποτε, μου είπε "Δεν υπάρχει κηδεία δίχως γέλια και γάμος δίχως κλάματα".
    Μου είχε κάνει απίστευτη εντύπωση τότε.. Κι όμως.. πόσο αλήθεια...
    Είναι τα έντονα συναισθήματα που πλημμυρίζουν τέτοιες στιγμές μας..
    Ο θάνατος .. 'γιορτή ψυχών'... χμμ.. πιο πολύ θα 'λεγα 'γλυκιά, γαλήνια ανάπαυλα'.. Οι ψυχές που ξεκινούν εκείνο το ταξίδι .. κι εμείς που τις αποχαιρετάμε..

    πάντα με αγάπη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ πόσο άδικη είναι η ζωή πολλές φορές!!!!Να είσαι καλά να τον θυμάσαι...
    Μια γιορτή ψυχών ε;;;Δεν το είχα σκεφθεί.
    Μια αγκαλιά σου δίνω και ένα γλυκό φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πάω κι έρχομαι από την ημέρα που έκανες αυτό το ποστ.
    Ψάχνω να βρω λόγια να πω, αλλά δεν τα καταφέρνω.
    Είναι που θεωρούσα πάντα και συνεχίζω να θεωρώ πως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα τα λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις.
    Σκέφτομαι ότι μια αγκαλιά στη σιωπή μπορεί να πει περισσότερα από τις λέξεις.
    Μια αγκαλιά λοιπόν σε κάνω, έστω κι αν είναι e-αγκαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πότε πέρασαν δυο χρόνια; Μου φαίνεται σαν χθες...
    Να είσαι καλά Μαράκι μου να τον έχεις στην καρδούλα σου.
    Φιλιά και μια σφιχτή αγκαλιά.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ας μιλήσουμε Μαρία μου ή καλύτερα Μαράκι του παππού Νικολό, για την ζωή που μας μάθανε να την ξεχωρίζουμε από τον θάνατο, ενώ ο θάνατος είναι απλά ένα στάδιο της Ζωής...
    "Έτσι" και μόνο έτσι οι αγαπημένοι φεύγουν μεν απ΄την καθημερινότητα μας, αλλά όχι απ΄την καρδιά μας...
    Σαν το μπουμπούκι που ζωγράφισες που θα ανοίξει θα δώσει το άρωμα του και θα μαραθεί!
    Καλά έκανες και έβαλες στο τέλος αυτό το χαρούμενο τραγούδι που σε όλους μας αρέσει!
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά και να είναι καλά οι εορτάζοντες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο αδελφός μου ήταν Στεφανία μου.
      Έτσι νιώθω κι εγώ.
      Σ'ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  10. ΜΑΛΙΣΤΑ.
    ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΊΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ, ΕΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΉ ΤΟΥ ΠΑΤΈΡΑ ΜΟΥ.
    ΤΡΕΛΉ;;;; ΔΕ ΝΟΜΊΖΩ. ΟΣΟ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΆ ΜΑΣ.
    ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ ΜΑΡΊΑ ΜΟΥ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΈΣ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το ότι είναι γιορτή είναι σίγουρο :)
    Κάνε λίγο πιο κει ... έκανα...
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή