 |
| Maria Rivera |
Μπαίνει κι ο Οκτώβριος. Ένα καινούργιο ταξίδι ξεκινάει με αποσκευές
μικρές, για μικρά όνειρα. Τα μεγάλα φαίνονται άπιαστα πια. Και τα
μικρά όμως όμορφα είναι. Ζεσταίνουν την καρδιά και σε κάνουν να νιώθεις πως το
ταξίδι συνεχίζεται.
Κάποιοι νιώθουν ασφαλείς να ξεκινήσουν το νέο ταξίδι, κι
άλλοι ζουν νιώθοντας ασφαλείς με ό,τι είναι και με όσα έχουν. Ποιοι όμως νιώθουν
πραγματικά ελεύθεροι;
Να ένα ερώτημα με απάντηση μεταχρονολογημένη.
Οκτώβριος. Ξεκινάω μια καινούργια περιπέτεια.
Πνέει πάλι ο άνεμος της αλλαγής μέσα στο νου μου αλλά η καρδιά μου ακόμα πενθεί
την χαμένη αθωότητα του καλοκαιριού που πέρασε. Όλα τα ζήσαμε. Ο χρόνος μας συμπυκνώνεται
σε καταστροφές. Δεν τον μετράμε πια με τα ρολόγια, αλλά με τα δεινά της ανθρωπότητας.
Κι όσο αυτά αυξάνονται με ασυνήθιστη για τα χρόνια μας πυκνότητα, τόσο ο ανθρώπινος
νους αδυνατεί να αραιώσει τις εντυπώσεις και να αλαφρύνει το συναίσθημα. Είμαι
καλά; Είσαι καλά; Ποιος ξέρει ν’ απαντήσει αληθινά όταν όλα γύρω του
καταρρέουν;
Πρέπει να σκεφτούμε έναν άλλον τρόπο να επιβιώνουμε μέσα
σ' αυτήν την αόρατη φούσκα της «αφθονίας» του σύγχρονου πολιτισμού μας, που μας αφήνει εκτεθειμένους
στην ανασφάλεια, τον κίνδυνο και την θλίψη.
Η θλίψη έχει καλύψει τα πάντα και τους πάντες. Ακόμα κι
εκείνους που επιμένουν να πιάνονται από στιγμές για να νιώσουν καλύτερα. Η
θλίψη είναι παγκόσμια. Δεν αφήνει χώρο στη χαρά. Χρείαν έχουμε αγάπης, πραγματικής. «Δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ, πάρε το χέρι μου να
κρατηθείς και σου υπόσχομαι πως θ’ αγαπιόμαστε αιώνια...»
Το εσωτερικό φως του φθινοπώρου θα ζεστάνει τις καρδιές. Έτσι κι αλλιώς οι διαδρομές του καθενός μας είναι πλέον περισσότερο εσωτερικές.
Καλό φθινόπωρο ονειροπόλοι μου 💗
Nick Cave - To Be By Your Side
