Μικρά θαύματα

Δάφνη Αγγελίδου 

Πρωί.

Το κελάδημα ενός πουλιού με ξεσηκώνει.

Θέλω να πάρω τους δρόμους, να περπατήσω στον ήλιο.

Ο δρόμος ν’ αλλάζει όταν αλλάζει το βήμα μου.

Ν’ αφήνω πίσω μου το γκρίζο και εμπρός μου να ανοίγονται  μονοπάτια μέσα σε χωράφια κίτρινα. Να γίνεται μια έκρηξη χρωμάτων σε κάθε στροφή.

 Ο δρόμος να μην τελειώνει στην Ηρώων Πολυτεχνείου αλλά σε μια λίμνη που πάνω της να καθρεφτίζονται τα άσπρα σποραδικά σύννεφα και το μπλε του ουρανού.

Να μην υπάρχει το φανάρι για να περάσω απέναντι αλλά μια γέφυρα από σκοινί ή ένα πέτρινο γεφύρι, χορταριασμένο από την υγρασία του βουνού.

Να δω στη θέση του γειτονικού βενζινάδικου, μια φάρμα με άλογα, να γυροφέρνουν τον ξύλινο φράχτη.

Να περπατώ μ' ένα κόκκινο σύννεφο στο λαιμό που να δίνει πάθος στις σκέψεις μου.

 Η καφετέρια στον πεζόδρομο, με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τις εξατμίσεις που μας σημαδεύουν, να γίνει πεζούλι στην άκρη ενός χειμάρρου με τις σταγόνες του να μας ραντίζουν το πρόσωπο.

Εκεί να περιμένεις - ψιθυρίζοντας ένα ερωτικό τραγούδι - για να μου πεις πως ακόμα μ' αγαπάς κι η βεβαιότητα αυτή να φτιάχνει στο βλέμμα σου όμορφα σχήματα, όπως εκείνα της πάχνης πάνω στα τζάμια.

Καμιά αμφιβολία…

Καμιά μετέωρη σκέψη…

Καμιά μετέωρη λέξη… που να μικραίνει, έστω και λίγο, την προσμονή του «μαζί».

Ane Brun - Big in Japan

Alphaville - Big In Japan 

Ύψιστες εμπειρίες μας οι ήσυχες στιγμές μας...

Ύψιστες εμπειρίες μας, 

οι ήσυχες στιγμές μας...

Nietzsche (1844 -1900)

Γιατί βαθιά μου δόξασα

και πίστεψα τη γη

και στη φυγή δεν άπλωσα

τα μυστικά φτερά μου,

μα ολάκερον ερίζωσα

το νου μου στη σιγή,

να που και πάλι αναπηδά

στη δίψα μου η πηγή

πηγή ζωής, χορευτική πηγή,

πηγή χαρά μου...

Άγγελος Σικελιανός  (1884-1951)

Sophie Hunger - Le Vent nous portera

Ο άνεμος θα μας μεταφέρει

Δεν φοβάμαι το ταξίδι

πρέπει να το δούμε, να το γευτούμε.

Τα καλά και τα κακά βαθιά μέσα

Όλα είναι καλά εκεί.

Ο άνεμος θα μας μεταφέρει.

Το μήνυμά σου στη Μεγάλη Άρκτο

και η κατεύθυνση του ταξιδιού

μια στιγμή απαλότητας ακόμα κι αν

δεν οδηγεί σε τίποτα.

Ο άνεμος θα το πάρει.

Όλα θα εξαφανιστούν.

Αλλά ο άνεμος θα τα μεταφέρει.

Η φροντίδα και το μυδράλιο

και η πληγή που μας τραβά,

το παλάτι περασμένων χρόνων

του χθες και του αύριο…

Ο άνεμος θα μας μεταφέρει.

Η γενετική μας δένει.

Χρωματοσώματα στην ατμόσφαιρα

ταξί για τους γαλαξίες και

το μαγικό μου χαλί λέει;

Ο άνεμος θα το πάρει.

Όλα θα εξαφανιστούν αλλά

ο άνεμος θα μας μεταφέρει.

Αυτά μπορούν να σου χτυπήσουν

την πόρτα.

Αιωνιότητα των πεπρωμένων.

Θέτουμε κάτι αλλά μπορούμε

να το τηρήσουμε;

Όσο η παλίρροια του κόσμου συνεχίζεται

και ο καθένας μετράει τις απώλειές του

θα σε πάω στα βάθη της σκιάς μου

Οι σκόνες σου…

Ο άνεμος θα τα μεταφέρει

Όλα θα εξαφανιστούν

αλλά ο άνεμος θα μας μεταφέρει.

Μαίρη μου, σ'ευχαριστώ!!!

Με τους ταχυδρόμους είχα πάντα ένα θεματάκι. Ή δεν έρχονταν ποτέ ή έρχονταν νωρίς και δεν με έβρισκαν. Άλλες φορές πάλι μου άφηναν ραβασάκια τύπου "πέρασα αλλά δε σε βρήκα" ενώ εγώ ήμουν στημένη και περίμενα.
Μια ερωτική σχέση είναι αυτή. Ιδιότυπη μεν αλλά ερωτική. Ένα παιχνίδι με την αδημονία να πάρω επιτέλους στα χέρια μου αυτό που περιμένω σε κόντρα με τον ταχυδρόμο που με βλέπει όπως τον φάκελλο που κουβαλάει για μένα.
Και έρχεται η μέρα που συντονιζόμαστε και γίνεται η συνάντηση. Παίρνω ό,τι μου δίνει, κλείνω πίσω μου την πόρτα και πάω κατευθείαν να ανοίξω το δέμα μου.

Η Μαίρη είχε φροντίσει από πριν να με ενημερώσει και έτσι ήμουν κάπως προετοιμασμένη. Όμως όσο προετοιμασμένη κι αν ήμουν, η συγκίνηση που ένιωσα ανοίγοντας το δέμα μου ήταν πρωτόγνωρη γιατί ένας άνθρωπος που δεν με έχει δει ποτέ και δεν με ξέρει μου έστειλε την αγάπη του με τον πιο γλυκό τρόπο. Ένα όμορφο χειροποίητο κουτί - που κόστισε πολλή ώρα δουλειάς στη Μαίρη - με μια γλυκιά καρτούλα αγάπης και ένα πήλινο στεφανάκι να το συνοδεύουν. 

Όλα αυτά μέσα στα πλαίσια της γνωστής σε όλους μας Φωτο-συγγραφική σκυτάλη # 3 που διοργανώνει η Marypertax  με τη ΓΉΙΝΗ ΜΑΤΙΑ  της.

Θέλω να σ' ευχαριστήσω πολύ και από εδώ Μαίρη μου για την πρόσκλησή σου να συμμετάσχω στο αξιόλογο λογοτεχνικό σου δρώμενο, τη χαρά και την πληρότητα που ένιωσα διαβάζοντας τις σπουδαίες συμμετοχές και βέβαια για τα πανέμορφα δώρα σου.

Τέτοιες προσπάθειες Μαίρη πλουτίζουν πρώτα απ' όλα εμάς τους ίδιους!!

Καλό Καλοκαίρι σε όλους και καλή συνέχεια από φθινόπωρο!