Μια μουσική βόλτα μέσα από ταινίες: Alexandre Desplat

Ο Αλεξάντρ Μισέλ Ζεράρ Ντεσπλά είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου συνθέτες και θα ήθελα σήμερα, να σας τον γνωρίσω.

 Είναι Γάλλος, Ελληνικής καταγωγής και γεννήθηκε στο Παρίσι στις 23 Αυγούστου 1961.

Πρόκειται για έναν πολυβραβευμένο συνθέτη, κυρίως μουσικής ταινιών.

Κι εγώ, μέσα από τις ταινίες τον γνώρισα και δεν σας κρύβω πως η μουσική του με έχει εμπνεύσει, με έχει παρηγορήσει, με έχει ξεσηκώσει κάποιες φορές και άλλες με έχει βάλει στο τριπάκι της περισυλλογής και της δημιουργίας.

Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος με την δική του δημιουργία αφυπνίζει και εμπνέει τη δική σου, τότε γίνεται αυτόματα σημαντικός για σένα.

OAlexandre Desplat είχε μέχρι τώρα 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ καλλίτερης πρωτότυπης μουσικής κερδίζοντας τελικά το 2014 για την μουσική του στην ταινία Hotel Grand Budapest

                                          
Είναι πάρα πολλές οι ταινίες που έχει ντύσει με μουσική. Και οι περισσότερες είναι από εκείνες που έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη μου όσα χρόνια κι αν πέρασαν. Η μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά έπαιξε σημαντικό ρόλο σ' αυτό.
Σας παραθέτω μερικές απ' αυτές που η μουσική τους μου κρατάει συντροφιά πολύ συχνά.

 The King's Speech (Ο λόγος του Βασιλιά) 

Ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά του Γεωργίου του 5ου Αλβέρτος, στην Αγγλία, ο οποίος πάσχει από οξύ πρόβλημα τραυλισμού, καλείται να αναλάβει το θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του και την παραίτηση του μεγαλύτερου αδερφού του. Ο αλλόκοτος λογοθεραπευτής Λάιονελ Λογκ που θα τον αναλάβει θα προσπαθήσει με τις ανορθόδοξες μεθόδους του να τον βοηθήσει να γίνει ο ηγέτης μιας χώρας η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου.  

                    Memoirs of a Geisha 

Πρόκειται για την μεταφορά του διεθνούς best seller του Arthur Golden "Αναμνήσεις μιας Γκέισας" στην μεγάλη οθόνη. Στο Κιότο του 1929, οι γονείς της 9χρονης Τσίγιο πουλάνε την κόρη τους σ' ένα σπίτι για γκέισες. Η μικρή κλείνεται εκεί δια της βίας για να μυηθεί στην τέχνη της γκέισας ενώ παράλληλα προσπαθεί να ζήσει κρυφά τον έρωτά της με έναν πελάτη, κάτι που είναι απόλυτα απαγορευμένο για μια γκέισα. 

                  Lust, Caution  ( Προσοχή: Πόθος)

Πρόκειται για μια ερωτική ταινία-θρίλερ- που σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Ang Lee και βασίζεται την νουβέλα του Κινέζου συγγραφέα Eileen Chang (1979).

Το 1942, στην κατεχόμενη από τους Γιαπωνέζους Σανγκάη, μια φοιτήτρια γίνεται μέλος της αντίστασης, μπαίνει στον κύκλο του συνεργαζόμενου με τους κατακτητές διοικητή της ασφάλειας και γίνεται ερωμένη του με σκοπό να βοηθήσει στην δολοφονία του.

The meadow

Το Λιβάδι (διεθνώς κυκλοφόρησε ως The Meadow) είναι ένα Ιταλικό δράμα (1979) που σκηνοθέτησαν οι αδελφοί Paolo και Vittorio Taviani. 

Τρεις νέοι (δύο άντρες και μια γυναίκα) προσπαθούν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους κι εκείνη των αγροτών, στην Ιταλική επαρχία, έρχονται όμως αντιμέτωποι με το κατεστημένο και τα διάφορα ταμπού.

Lost Οι Αγνοούμενοι 

Aμερικανική τηλεοπτική δραματική σειρά που προβλήθηκε για πρώτη φορά από το κανάλι ABC στις 22 Σεπτεμβρίου του 2004

                                             


                      Το Κορίτσι από τη Δανία (The Danish Girl)


Στην Κοπεγχάγη της δεκαετίας του 1920 ο ζωγράφος Άιναρ Βέγκενερ ποζάρει σαν γυναίκα για χάρη της επίσης ζωγράφου γυναίκας του, Γκέρντα. Μια εμπειρία που θα τον μεταμορφώσει, θα τον κάνει να ανακαλύψει την αληθινή ταυτότητά του και θα τον σπρώξει να γίνει ένας από τους πρώτους διεμφυλικούς που προχώρησαν σε αλλαγή φύλου.

Tο Παιχνίδι της Μίμησης

(The Imitation Game) 

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα μαθηματικών μεταξύ των οποίων και ο μαθηματικός Άλαν Τιούριγκ, προσπαθούν να σπάσουν τον κωδικό της γερμανικής μηχανής Enigma. Όμως ο ρόλος του Τιούριγκ είναι ύποπτος.

Θα ήθελα να κάνω μια διόρθωση. Στην ταινία 

 The Painted Veil (Βαμμένο πέπλο 2006) που είχα αναφέρει πριν, ο  Αλεξάντρ Ντεσπλά είχε κάνει την επιλογή της μουσικής της ταινίας και όχι την σύνθεση και γι'αυτό την αφαίρεσα.

Ξεχασμένη μπουγάδα

Σκοτεινιά. Πέφτει η βροχή τουλούμι! Αυλακώνεται ο ουρανός απ' τους κεραυνούς λες και ήρθε η συντέλεια του Κόσμου.  Κροταλίζει ο θυμός του στο τζάμι του φωταγωγού. Οι δρόμοι ποτάμια, να μην υπάρχει τόπος να σταθείς.
Και μέσα σ' αυτό το χαλασμό, εκεί, στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας ...μια ξεχασμένη μπουγάδα με ασπρόρουχα ανεμοδέρνεται παραδομένη στη μοίρα της.

Άσπρη, κάτασπρη μέσα στην μουντίλα, σαν κάτασπρα πανιά μέσα στην τρικυμία, σαν άσπρο λάβαρο συμβιβασμού ανάμεσα στον ουρανό και τη γη.

Αχ …αυτές οι κάτασπρες ξεχασμένες μπουγάδες ! Πόσο μου αρέσει να τις βλέπω! Άλλοτε να λιάζονται μες το καταμεσήμερο και άλλοτε να δέρνονται απ' την απρόσμενη καταιγίδα, σαν σήμερα, σαν χθες, πάντα να σαλεύουν στις ταράτσες των πολυκατοικιών, παρασυρμένες από τον μπάτη των παιδικών αναμνήσεων που φέρνει στο νου μου τη μυρωδιά του πράσινου σαπουνιού και της μητρικής φροντίδας ...

Πρόσεξε: Δίνω τον εαυτό μου...

"The Lost Pleiad "  by William Adolphe Bouguereau

"Πρόσεξε,

δεν δίνω ούτε συμβουλές ούτε μικροελεημοσύνες.

Όταν δίνω, δίνω τον εαυτό μου."

                                    Γουόλντ Γουίτμαν 

"Τί είναι όμως, ο εαυτός;

Είναι η επιτομή, όλων όσων θυμόμαστε.

Γι' αυτό και το τρομακτικό στο θάνατο

δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,

αλλά η απώλεια του παρελθόντος.

Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου, παρούσα στη ζωή..."

                                      Μίλαν Κούντερα

Το βαλς των βρώμικων καιρών

«Ο Σκεπτόμενος» του Γάλλου γλύπτη Ωγκύστ Ροντέν (1840-1917) είναι από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα γλυπτά του 20ού αι. : είναι η απεικόνιση του ανθρώπου που διαλογίζεται για το πεπρωμένο του

Κι ενώ περιμένουμε από ώρα σε ώρα, από μέρα σε μέρα να χτυπήσει η Αμερική τη Συρία για να τιμωρήσει τον "κακό" Άσαντ που ρίχνει τοξικά αέρια στον ίδιο το λαό του γιατί θέλει ντε και καλά να φάει το κεφάλι του. Γιατί το ξέρει ότι θα φάει το κεφάλι του  αφού όλη η γύρω περιοχή έχει γεμίσει  με  στρατιώτες, όπλα, οχηματαγωγά, υποβρύχια, βάσεις πυραύλων με στόχο τον ίδιο και τη χώρα του, αλλά ενώ το ξέρει, έτσι χαλαρά, παίζει με τα τοξικά του και βάζει στοίχημα αν θα τον πιάσουν, (θα μας τρελάνουν οι Αμερικανοί τελικά). 

Εμένα, πάντως, κάτι μου θυμίζει αυτό το σενάριο για τον κακό Άσαντ. Μου φέρνει στο νου τον "κακό" Καντάφι και την απελευθερωτική επιχείρηση των Αμερικανών, Γάλλων και λοιπών συμμάχων και το μπάχαλο που επικράτησε μετά στην Αίγυπτο που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως έχει πετρέλαια. Επίσης μου θυμίζει τον άλλο κακό Σαντάμ που τον κατατρόπωσαν οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους με συνέπεια να ερημοποιήσουν το Ιράκ με τους βομβαρδισμούς και τις λοιπές καταστροφές -που είχε κι αυτό πετρέλαια βεβαίως. 

Παράλληλα, άνθρωποι πεθαίνουν ομαδικά από πτώσεις αεροπλάνων, σε αποστολή αναχαίτισης του εχθρού, σε τροχαία ατυχήματα. Κάποιοι άλλοι, κλεισμένοι  στο δικό τους δράμα αυτοκτονούν. Και μέσα σε όλο αυτό το πανδαιμόνιο οι ειδήσεις -αμπούλες διασποράς πανικού δίνουν και παίρνουν στα κανάλια.

Η τρομοκρατημένη εξαδέλφη, μου τηλεφωνεί ξημερώματα για να μου πει να τρέξω να γεμίσω την αποθήκη μου με τρόφιμα, βενζίνη, φάρμακα και δεν ξέρω τί άλλο, επειδή η Τουρκία μας κηρύσσει τον πόλεμο όπου να 'ναι... Πήγε μάλιστα και ακύρωσε την αίτηση δανείου που είχε υποβάλλει για να ανακαινίσει το μπάνιο της επειδή με τον πόλεμο θα χρειαστεί τα χρήματά της για να επιβιώσει! 

Ο πρόσφατα στρατευμένος γιος φίλων στέλνει χαιρετίσματα στους δικούς του από παραμεθόριο περιοχή της Ελλάδας γιατί άδειασαν το στρατόπεδο της  εκπαίδευσής του και τους έστειλαν όλους πακέτο σε ακριτικό νησί μήπως και...

Ο άντρας συναδέλφου μάζεψε τις καραμπίνες από το εξοχικό του και τις έφερε στο σπίτι του στην Αθήνα μήπως και του χρειαστούν αν ...

Όλοι μιλούν για τον επικείμενο πόλεμο που τα κανάλια τον έχουν σίγουρο, τον περιγράφουν, και αφιερώνουν ολόκληρες εκπομπές για ενημέρωση του κόσμου σχετικά με την εξοπλιστική μας ετοιμότητα έναντι εκείνης του εχθρού.  

Οι γείτονες, οι φίλοι, οι συνάδελφοι κάνουν τους υπολογισμούς τους και αναρωτιούνται αν θα επιστρατευθούν σε περίπτωση που...

Έτσι, απ' τη μια στιγμή στην άλλη απέκτησε ένα αλλόκοτο νόημα η ζωή μας περιμένοντας μια καταστροφή που όλοι μας απευχόμαστε αλλά κατά βάθος γοητεύει πολλούς.

Ως πότε θα βλέπουμε μόνο την επιφάνεια και θα παρασυρόμαστε από την μαζική υστερία;

Αν οι αρχηγοί αρέσκονται να παίζουν με τα στρατιωτάκια τους επικίνδυνα παιχνίδια πάνω στους χάρτες των κρατών και να στήνουν σενάρια πολέμου, ας κρατήσουν τουλάχιστον οι λαοί την ψυχραιμία τους. 

Είναι η ώρα φανούν ΑΥΤΟΙ πιο ώριμοι απ' τους ηγέτες τους.

Blogo_παίχνιδο... Βραβείο!; :)

Eγώ, βασικά, δεν ξέρω ακριβώς πώς βρέθηκα εδώ.
Μου έδωσε μια σπρωξιά η Λυγερή   https://lygsym2.blogspot.gr/  και βρέθηκα στη σκηνή για να παραλάβω ένα βραβείο λέει, αλλά δεν θυμάμαι να έκανα κάτι.
Έπαθα ένα ντουβρουτζά, σαν να με φώναξε η δασκάλα να πω μάθημα που ξέχασα να διαβάσω αλλά τί  Σπαρτιάτισσα είμαι αν δεν τα βγάλω πέρα με αυτή την πρόκληση.

Λυγερή μου, σ' ευχαριστώ πολύ που με γύρισες πίσω, στα χρόνια τα παμπάλαια :)
Θα πω το ποίημα μου σαν καλό παιδί  και δεν θα κοκκινίσω, σου το υπόσχομαι. 
Όμως, πριν μπω στο θέμα πρέπει να βγάλω το πλακάτ με τους κανόνες, γιατί παρέλειψα να πω, πως το βραβείο είναι μια πρόσκληση στο παιχνίδι "Τhe Versatile Blogger award".

και όπως όλα τα παιχνίδια έτσι κι αυτό έχει τους κανόνες του που είναι:

If you are nominated, you’ve been awarded the Versatile Blogger award.

•  Thank the person who gave you this award. That’s common courtesy.
•  Include a link to their blog. That’s also common courtesy — if you can figure out how to do it.
•  Next, select 15 blogs/bloggers that you’ve recently discovered or follow regularly. ( I would add, pick blogs or bloggers that are excellent!)
•  Nominate those 15 bloggers for the Versatile Blogger Award — you might include a link to this site.
•  Finally, tell the person who nominated you 7 things about yourself. 
• (γιατί είναι στα αγγλικά..μην με ρωτήσετε...αν και έχω κάποια ιδέα)

Και στη συνέχεια  θα πρέπει να αναφέρω 7 πράγματα για τον εαυτό μου.

-Αγαπώ τα κυκλάμινα και τους μενεξέδες

-Είμαι νευρική.

-Τρελαίνομαι για μακαρόνια με παρέα!

- Στην επόμενη ζωή μου θέλω να είμαι η Τζέσικα Ράμπιτ ;)

-Προς το παρόν, παραμένω παντρεμένη με τον αληθινό Πίτερ Παν!

                                          - Μου αρέσει το νερό γιατί έχει μνήμη.

Μία σειρά από επιστημονικά πειράματα σε διάφορες χώρες του κόσμου απέδειξαν ότι το νερό “δέχεται” και “αποθηκεύει” κάθε εξωτερική επιρροή. “Συγκρατεί” και “θυμάται” οτιδήποτε συμβαίνει στο χώρο που το περιβάλλει και καθετί που έρχεται σε επαφή με το νερό αφήνει το “σημάδι” του σε αυτό αλλά είναι ικανό να επηρεάζεται και ανάλογα με τα συναισθήματα των ανθρώπων. Τα πειράματα του δόκτορος Masaru Emoto με δείγματα νερού τα οποία εκτέθηκαν σε μουσική, λέξεις που γράφτηκαν στα δοχεία που περιείχαν το νερό, σε εξ αποστάσεως σκέψεις, σε ομιλίες και φωτογράφισαν τις αλλαγές που παρατηρήθηκαν (ακολουθώντας πάντα επιστημονική μεθοδολογία), έρχονται να επιβεβαιώσουν με την σειρά τους ότι το νερό δεν είναι απλά και μόνο ένα υγρό, αλλά κάτι το ζωντανό που αντιδρά, με αποτέλεσμα να διαφοροποιεί την ενεργειακή και κρυσταλλική του δομή, ανταποκρινόμενο στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας! Άλλη θέση παίρνουν τα μόρια του νερού όταν αλληλεπιδρούν με θετικά συναισθήματα και άλλη με αρνητικά. Η δομή του είναι πιο σημαντική από τη σύστασή του. Ποιο ήταν ακριβώς το πείραμα; Πήρε αποσταγμένο νερό, το “έβαλε” να ακούει κλασσική μουσική και μετά φωτογράφισε τους μικροκρυστάλλους που σχηματίστηκαν. Κατόπιν πήρε το ίδιο νερό και το “έβαλε” να ακούει Χέβι Μέταλ, φωτογράφισε τους μικροκρυστάλλους και το αποτέλεσμα ήταν οι φωτογραφίες του νερού να είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους!! Ο Δρ.Masaru συνέχισε το πείραμα του χρησιμοποιώντας την φωνή του. Σε ένα ποτήρι νερό πρόφερε λέξεις όπως “αγάπη”, “εκτίμηση” , “ευχαριστώ” και στο άλλο λέξεις όπως “θα σε σκοτώσω”, “με αηδιάζεις”. Το νερό λοιπόν ακούει και μουσική αλλά και τη φωνή μας!!! Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μόρια του νερού λειτουργούν σαν κύτταρα μνήμης στα οποία καταγράφεται όλο το ιστορικό της αλληλεπίδρασής του με τον έξω κόσμο σαν μαγνητοταινία. Ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό αν σκεφτούμε πόσο πολύτιμο είναι για την ανθρώπινη και γενικά για την κάθε ζωή στον πλανήτη Γη. Ακόμη και σε άλλους πλανήτες η επιστήμη από τα πρώτα πράγματα που ψάχνει, για να αποδείξει πως ο πλανήτης μπορεί να κατοικηθεί, είναι το νερό.

                                  

- Με τη σοκολάτα έχουμε δημιουργήσει άρρηκτους δεσμούς φιλίας. 

Τα 15 ιστολόγια που προτείνω με τυχαία σειρά :

Η ζωή μου σε επτά νότες http://zoimoyseeptanotes.blogspot.com/ 

Στον Πηγαιμό για την Ιθάκη             http://pygemos.blogspot.com/

Εldorado                                                https://neoeldorado.wordpress.com

Cinefil                                                            http://cinefil-net.blogspot.com/

Fairelena's Blog                                           http://elena-enterblog.blogspot.com/

Glowworm                                                           http://glowworm2.blogspot.com/

ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ                                                http://atenizodas.blogspot.com/

ΓΙΑΤΙ  ΕΤΣΙ                                                       http://ggiatietsi.blogspot.com/

  BLOGO STORIES vol.2                                       http://lygsym2.blogspot.com/

H ζωή είναι ωραία                                        http://princess-airis.blogspot.com/

ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ                http://diakovasilisvasileios.blogspot.com/

Όνειρα...Ελενη Κοτσιρουλα                            http://eleniblogsp.blogspot.com/

Merry Mary Stories                                 http://merrymarystories.blogspot.com/

Kώστας                                                   http://kostashome.blogspot.com/

δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου                          http://diaheiros.blogspot.com/

Κλείνοντας εδώ τη συμμετοχή μου, παίρνω το βραβείο μου και φεύγω προς άγνωστη κατεύθυνση μέχρι να ξαναβρώ τον παλιό και αξιοσέβαστο εαυτό μου! 

(Άλλωστε, ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!!!)

Αφήνω τη σκυτάλη σε όποιον/α θέλει να παίξει μαζί μας.

Μία πολύ προσωπική υπόθεση.

"Ο διαμερισμός των ιματίων του Χριστού"   Ελ Γκρέκο (1541-1614)

                                            

Για πρώτη φορά ίσως, μετά από πολλά χρόνια, κάποιοι από μας, θα ακολουθήσoυν τον Επιτάφιο και θα ψάλλουν τον επιτάφιο θρήνο σαν να είναι μια πολύ προσωπική τους υπόθεση.

Θα σταθούν πίσω από  τον Θεό της Αγάπης και της Ελπίδας  και θα μετρήσουν ένα-ένα τα βήματά του μέχρι  τον τόπο του κρανίου, με το βλέμμα καρφωμένο στις πληγές του, μετρώντας τις ανάσες του, πάσχοντας μαζί του.

Ο Χριστός είναι ένα σύμβολο που το κατανοούμε μόνον υποφέροντας. Μόνον όταν φτάσουμε στο σημείο να μην αντέχουμε άλλο, να παρακαλάμε να έρθει η λύτρωση από τα βάσανα, την ανέχεια, την ασθένεια, τον πόνο της απώλειας... 

Αυτό το Πάσχα, για κάποιους από μας, είναι σίγουρα μια πολύ προσωπική υπόθεση.

"Ταφή του κόμη Οργκάθ"  (λεπτομέρεια) Ελ Γκρέκο (1541-1614)

"Ο Χριστός στο σταυρό"  Ελ Γκρέκο

Οι πίνακες φιλοτεχνήθηκαν από τον μέγα Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, που αποτύπωσε στα πρόσωπα των εικόνων του  την αίσθηση που είχε ως παιδί, κοιτώντας τις τραβηγμένες προς τα πάνω όψεις των ανθρώπων, μέσα στο ναό. 

Έτσι όπως τις παρατηρούσε από χαμηλά μέσα στο ημίφως του ναού, τα παιδικά του μάτια έβλεπαν φιγούρες απόκοσμες , εξαϋλωμένες, σχεδόν ιερές μέσα στην απλότητά τους.