Αναρτήσεις

Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Πρόσεξε: Δίνω τον εαυτό μου...

"The Lost Pleiad "  by William Adolphe Bouguereau


"Πρόσεξε,
δεν δίνω ούτε συμβουλές ούτε μικροελεημοσύνες.
Όταν δίνω, δίνω τον εαυτό μου."
                                    Γουόλντ Γουίτμαν 


"Τί είναι όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή, όλων όσων θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στο θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου, παρούσα στη ζωή..."
                                      Μίλαν Κούντερα



17 σχόλια:

  1. Πολύ σωστά λόγια από αξιόλογους λογοτέχνες !!! μου άρεσε το ότι η λήθη είναι μια μορφή θανάτου στην ζωή γιατί η αλήθεια είναι πως όταν κάτι το ξεχνάμε τότε πεθαίνει. Καλό ξημέρωμα τριανταφυλλένια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και όταν προσπαθούμε να το ξεχάσουμε για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω, μας τρώνε οι τύψεις.
      Καλό ξημέρωμα Έλενά μου!!!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Μαρία. Σοφά τα λόγια του Κούντερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου θύμισες τον Γουίτμαν που μου είχε κάνει εντύπωση αυτό που είχε χαράξει στον τάφο του ''Το μόνο που θέλω ρε, είναι να ζήσω κάθε μου στιγμή και να μην καταλήξω δυο ημερομηνίες με μια παύλα ανάμεσα...
    Ζητώ πολλά; ''
    Πάντως το να δίνεις τον εαυτό σου είναι το σπουδαιότερο προς τους ανθρωπους και το πιο δύσκολο!
    Όσο για τη λήθη του Κούντερα και εγώ το πιστεύω απόλυτα.Αν και ορισμένες φορές και για ορισμένα γεγονότα ο ίδιος ο εγκέφαλος επιλέγει τη λήθη γεγονότων για αυτοπροστασία
    Καλή σου μέρα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είναι από το "Τραγούδι του εαυτού μου". Ένας σπουδαίος λογοτέχνης και όχι μόνο.
      Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά από το να δίνει κανείς τον εαυτό του.
      Καλό ξημέρωμα Άννα μου!

      Διαγραφή
  4. Λένε πως τα λόγια ( επιτήδεια εργαλεία που εκφράζουν εαυτόν) χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Τα παίρνει ο άνεμος της λήθης στο πέρασμά του.

    Όταν όμως κρύβουν σοφία χαρισματικών, υπερβατικών ανθρώπων, γράφονται και μένουν εσαεί, όχι μόνο στις σελίδες βιβλίων και εγχειριδίων στις βιβλιοθήκες, αλλά καταγεγραμμένα στην μνήμη και την συνείδηση των αναγνωστών διαχρονικά, γιατί αντικατοπτρίζουν κρυφά κι απόκρυφα εσώψυχα τους που δεν βρήκαν ποτέ την έξοδο προς τα έξω να τους απελευθερώσουν.

    Πράγματι ,πολλοί μου λένε ...καιρός είναι να ξεχάσω.... και δεν καταλαβαίνουν ότι μου προτείνουν ούτε λίγο ούτε πολύ να θάψω την προηγούμενη ζωή μου.
    Και μου τη δίνει ξέρεις.

    Εξαιρετική κι αυτή σου η ανάρτηση Μαρία μου.
    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Λυγερή μου,
      ναι, άλλοι βρίσκουν τη δύναμη στη λήθη και άλλοι αντλούν δύναμη από τη μνήμη!
      Σημασία έχει βέβαια τί θέλουν να ξεχάσουν οι μεν και τί θέλουν να θυμούνται οι δε.:)
      Σ'ευχαριστώ πολύ, καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  5. "Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου, παρούσα στη ζωή.."

    Τι τεράστια κουβέντα είναι αυτή Μαρία μου ; και πόσο μεγάλη αλήθεια είναι....!
    Ανάρτηση με άρωμα φιλοσοφίας και σκέψης, με εξαίρετη αισθητική αλλά και μουσική.
    Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου.
      Η αλήθεια είναι πως κάποιες στιγμές που δεν προχωράνε παρακάτω, με αναγκάζουν να ξεκολλάω φιλοσοφώντας.
      Συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους αυτό, πιστεύω.
      Καλό ξημέρωμα Γιάννη μου.

      Διαγραφή
    2. Η παρέα με την κυρία Δέσποινα με διδάσκει πολύ πιο σύνθετα μονοπάτια
      Δεν συμβουλεύει δεν αναγνωρίζει τον εαυτό της!
      Δεν είμαι και τόσο σίγουρη για όσα περιγράφονται ως ο εαυτός μας προσπαθώ να καταλάβω πως τον όριζει πια η κυρία Δέσποινα Όμως εγώ την συναντώ όταν μου χαρίζει το χαμόγελο της, με κάτι που της αρέσει όταν γελά με ένα αστείο.
      Ισως τελικά ο εαυτός μας να συλλαμβάνεται στις στιγμές ευφορίας ... κάπως έτσι γιατί είναι και αργά και γιατί δεν ξέρω αν θα δημοσίευθει τελικά το σχολιο μου
      Καλημέρα εκεί

      Διαγραφή
  6. Η κυρία Δέσποινα, ο πατέρας μου και τόσοι άλλοι άνθρωποι που περνούν ή πέρασαν αυτή την πάθηση χάνουν τα όρια του εαυτού τους μέσα στο περιβάλλον τους ή τα όρια του περιβάλλοντός τους μέσα στον εαυτό τους.
    Σίγουρα ο εαυτός μας συλλαμβάνεται σε στιγμές ευφορίας και άλλο τόσο σε στιγμές λύπης, θλίψης κλπ. Πάντα όμως κάτι μας ξεφεύγει και τότε μιλάμε για ηθελημένη ή αθέλητη λήθη.
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λόγια σημαντικά και με μεγάλη βαρύτητα!
    Να είσαι καλά!!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα Memaria, ευχαριστώ για την επίσκεψή σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θαυμάσια τα λόγια σου, μία φιλοσοφημένη ανάρτηση που σε κάνει να ..ψάχνεσαι..Εγώ θα πω ότι ο εαυτός μας είναι η ψυχή μας, αυτό που βρίσκεται μέσα μας ανάκατα με τη λογική και τη καρδία..Στο θάνατο αποχαιρετάς όλα αυτά και αφήνεις πίσω σου απλά..το χνάρι των πράξεων σου ,καλών ή κακών .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο σου Αχτίδα μου :)
      Nα είσαι καλά και να περνάς όμορφα όπως εσύ ξέρεις.
      Καλό Σαββατοκύριακο!!

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή