Ωδή σ' ένα αηδόνι.
(ένα απόσπασμα από το ποίημα του John Keats για την έμπνευση)
Θέλω να διώξω μακριά, να λησμονήσω για πάντα
όσα ποτέ δε γνώρισες, στη θαλπωρή των φύλλων:
την κούραση, τον πυρετό, τον μαύρο πανικό μας.
Εδώ, που οι άνθρωποι οι βαριόμοιροι αδιάκοπα στενάζουν
και τρέμουνε ολοζωής, μπροστά στα βάραθρα του χρόνου,
κι η νιότη, πριν να τη χαρείς, σα φάντασμα περνάει.
Εδώ, που η σκέψη σ' αφορμές κι άγονες εικασίες αιώνια
πλανιέται, καθώς πέφτει σκοτάδι στα μισόκλειστα βλέφαρα
κι η ομορφιά, για μια στιγμή, θα περάσει από κοντά μας.
Μα τί κρίμα!
Κανείς να την κρατήσει δε βρήκε τη δύναμη.
Θέλω να φύγω από δω, κοντά σου θέλω να πετάξω,
όχι με του Διόνυσου το άρμα και τη συντροφιά,
αλλά με τα άφαντα φτερά της ποίησης!
όσο κι αν απελπίζεσαι, κι αν μετανιώνει η σκέψη.
Ω! επιτέλους είμαι κοντά σου.
Ναι, είπα τη λέξη "ερημιά", κι αμέσως, σήμαντρα
πλήθος χτυπούν και πίσω με καλούν βιαστικά στην πικρή μοναξιά μου.
Αντίο λοιπόν!
Ούτε κι αυτή η φαντασία δεν μπορεί
ώρα πολλή να ξεγελάσει, κι ας λεν' πως είναι απατηλή Θεά.
Αντίο! Αντίο! Το θλιμμένο τραγούδι σου ολοένα χλομιάζει,
περνά πάνω απ' τα κοντινά λιβάδια, πάνω απ' τα ήμερα ποτάμια,
λίγο χαϊδεύει τις πλαγιές των λόφων κι έπειτα πάει
να πεθάνει, σ' ένα χαντάκι της αντικρινής κοιλάδας...
Αλήθεια, ένα όραμα ήταν ή μες στο φως ονειρευόμουν;
Σβήνει σιγά-σιγά κι η μουσική.
Δεν ξέρω...
Να κοιμηθώ ή να ξυπνήσω;
John Keats,
1795-1821
Ένας από τους μεγαλύτερους Άγγλους ποιητές και, ίσως, ο πιο
αντιπροσωπευτικός του Ρομαντισμού.
Κύρια έργα: Ενδυμίων (1818) και Ωδές (1819)
Το πιο γνωστό του ποίημα η Ωδή στο Αηδόνι.
Πέθανε στα 25 του από φυματίωση, στη Ρώμη
Μπαίνω με το δεξί και εύχομαι καλή αρχή! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εχω στείλει μνμ στον Παθ... (εδω δεν ξέρω.... αλλά... θα μάθω...):P
Σ'ευχαριστώ πολύ Λυγερή μου. Νιώθω λίγο χαμένη εδώ αλλά θα συνηθίσω. Καλό Σαββατοκύριακο:)
ΔιαγραφήΚαλή αρχή στο νέο σου σπιτικό και καλό Σαββατοκύριακο! εγώ μέχρι τέλους θα είμαι στο παθ και μετά θα έρθω στο νέο μου σπίτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ Κώστα. Και εγώ θα μπαίνω και στο παθ μέχρι το οριστικό τέλος. Καλό Σαββατοκύριακο :)
ΔιαγραφήΚαι άλλη μια στροφή από το ποίημα "Ωδή σε ένα αηδόνι" που αγαπώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καρδιά μου σφίγγεται και ένα νυσταγμένο μούδιασμα πληγώνει
τις αισθήσεις μου, σαν κώνειο να είχα πιει
ή να είχα αδειάσει κάποιο ύπουλο οπιούχο στις φλέβες μου
μέχρι πριν ένα λεπτό, και ξάφνου χάθηκε στη Λήθη.
Όχι από ζήλια για τη χαρά σου
μα από χαρά για την ευτυχία σου,
πως εσύ, ελαφρόπτερη Δρυάδα των δέντρων
σε κάποια μελωδική συμφωνία
από βαθύ πράσινο και σκιές αμέτρητες
θα τραγουδάς για το καλοκαίρι με όλη τη δύναμη της φωνής σου.
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου σε φιλώ!