Αναρτήσεις

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018

O Σαιν Ζυστ, ο Γιάννης και η Ραμνούντα.












Ραμνούντα, παραλία, προ αμνημονεύτων χρόνων, βράδυ, φωτιά ...τα κλασσικά.
Εκείνος, ο Γιάννης, σαράντα πατημένα, με τη Γαλλιδούλα του και το μικρό του γιο, σκηνίτης.
 Μετρίου αναστήματος, πολύ λεπτός, νευρικός, έξυπνος, ανήσυχος.
Η Γαλλιδούλα δεν φαινόταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη, κάπως υποτονική, υπάκουη να το πω ;
 Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν όλοι νωρίς. Θάλασσα όλη μέρα, μπες - βγες στη σκηνή απόκαμαν τα γυναικόπαιδα.
Μείναμε οι δυο μας δίπλα στη φωτιά είχε βάλει και λίγη ψύχρα, το φεγγάρι αρμένιζε και η θάλασσα λάδι.
Κάπνιζε πολύ και είχε όρεξη για κουβέντα. Για ύπνο, ούτε λέξη. Αρχίσαμε να συζητάμε. Το καλύτερό μου! Εμένα μου άρεσε ν' ακούω και σ' εκείνον άρεσε να μιλάει.
Κουμπώσαμε.

- Που λες Μαρία εκείνα τα χρόνια θα μου μείνουν αλησμόνητα.
Παρίσι, αναρχία, Πωλ Σαρτρ, πορείες...
Του ζήτησα να μου πει περισσότερα. Δεν χόρταινα να ακούω. Κουσούρι εκ γενετής.
 Μου μίλησε για τη Δημοκρατία, τη Γαλλική Επανάσταση, τον Υπαρξισμό, το όνειρό του, να φτιάξει ένα σπίτι από γυάλινα άδεια μπουκάλια αναψυκτικών!!
Το σχέδιό του -το όραμά του καλύτερα - ήταν οι νέες πηγές ενέργειας, η αυτοδιαχείριση σε όλους τους τομείς. Ένα σπίτι λοιπόν που να έχει μόνωση, φως, ζέστη το χειμώνα, να μην κοστίζει σχεδόν τίποτα η κατασκευή του και κυρίως να σέβεται το περιβάλλον. Όλα αυτά αρχές του '80.
 Όταν άρχιζε να μιλάει γι' αυτό το θέμα, ξεχνούσε να σταματήσει.

Ο Γιάννης σπούδαζε αρχιτεκτονική στην  Beaux-Arts  την μαγική  εποχή του '68, ακολούθησε μια πορεία συνειδητοποίησης, επέστρεψε στην Ελλάδα και μπήκε στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα του ως υπάλληλος. Την αρχιτεκτονική δεν την άσκησε ποτέ, από άποψη. Έτσι έλεγε τουλάχιστον. Αρνιόταν να ακολουθήσει την πεπατημένη -καριέρα, λεφτά, επιτυχία.
 Ήταν πολύ ιδιόρρυθμος και σχεδόν ασκητικός.

Φανατικός πολέμιος του Καπιταλισμού : «Θα'ρθει μια μέρα που θα δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική τάξη στην Ευρώπη, η τάξη των ανέργων.Θα είναι εκατομμύρια οι άνεργοι, και απ' αυτή την τάξη θα ξεκινήσει η επανάσταση που θα αλλάξει τα πάντα.»

Τα λόγια του δεν τα ξέχασα. Με είχαν εντυπωσιάσει τόσο πολύ τότε, μου ακούγονταν τόσο ξωτικά που δεν ήταν δυνατόν να τα ξεχάσω.
 Σήμερα, που τα πράγματα τον επαληθεύουν, έχω πολλούς λόγους να τα ξαναθυμάμαι.
Οι άνεργοι στην Ευρώπη είναι πλέον εκατομμύρια και πράγματι έχει δημιουργηθεί μια καινούργια κοινωνική τάξη - οι νεόπτωχοι- που έχει στους κόλπους της άτομα απ' όλες τις υπόλοιπες με κοινό παρονομαστή την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση αν και το πνευματικό τους επίπεδο είναι κατά κανόνα υψηλό. 

Περασμένα μεσάνυχτα άρχισε να μου μιλάει για τον Σαιν Ζυστ. 
Αυτός ο νεαρός επαναστάτης, ηγετικό πρόσωπο της Γαλλικής Επανάστασης κέρδισε γρήγορα τον θαυμασμό μου.



Ο Σαιν Ζυστ ήταν μόλις είκοσι δύο χρονών όταν ξέσπασε η Επανάσταση. Πέθανε στη λαιμητόμο στα είκοσι έξι του χρόνια (25 Αυγούστου 1767 - 28 Ιουλίου 1794).
 Ποιητής και συγγραφέας, ένας από τους ηγέτες του κόμματος των "Ορεινών" Ιακωβίνων και αχώριστος φίλος του Ροβεσπιέρου, υπήρξε ο δεύτερος σε μέγεθος επαναστάτης της Γαλλικής Επανάστασης παρά το νεαρό της ηλικίας του, ενσαρκώνοντας ό,τι πιο αγνό είχε να επιδείξει εκείνη η φοβερή εποχή.
 Επιβλητικός με όμορφο πρόσωπο, δυνατή και μελαγχολική έκφραση, βλέμμα σταθερό και διαπεραστικό και μαύρα μακριά μαλλιά, αυστηρός με τους ανθρώπους. 
«αν και αγαπούσε τον λαό, δεν κολάκευε τις αδυναμίες του ... αλλά ήθελε να του προσφέρει άνεση, κάνοντάς τον αξιοπρεπή και σοβαρό»
και αφοσιωμένος στον Ροβεσπιέρο 
«εκείνο που τον είχε τραβήξει κοντά στον Ροβεσπιέρο, ήταν η φήμη του για τον αδιάφθορο και ακέραιο χαρακτήρα του, η αυστηρή ζωή του και οι ιδέες του που συμφωνούσαν απολύτως με τις δικές του».
Έλεγε:
 «Aυτοί που κάνουν επαναστάσεις στον κόσμο, αυτοί που θέλουν να κάνουν το καλό, δεν πρέπει να αναπαύονται παρά μόνο μέσα στον τάφο».

 «Σύντομα τα φωτισμένα έθνη θα δικάσουν όλους αυτούς που έως τώρα τα κυβερνούσαν. Οι βασιλιάδες θα καταφύγουν στην έρημο, συντροφιά με τα άγρια θηρία που τους μοιάζουν και η Φύση θα ανακτήσει τα δικαιώματά της», διακήρυσσε στις 24 Απριλίου 1793.

«Πρέπει να μάθουμε να είμαστε μετριόφρονες. Το μεγαλύτερο αγαθό είναι η χρηστότητα που δεν φαίνεται».

Ζητούσε την εγκαθίδρυση μίας αυθεντικής Δημοκρατίας, η οποία να στηρίζεται στην ισόποση διανομή των αγαθών, την πνευματική εξύψωση των πλατιών λαϊκών μαζών αλλά κυρίως στην Αρετή:

 «Εκείνοι που πρόκειται να κυβερνούν την Δημοκρατία, θα πρέπει να είναι υποδείγματα Αρετής και τιμιότητας»

«Σε καιρούς αλλαγών, ό,τι δεν είναι νέο είναι ολέθριο.»
Εισηγήθηκε τα περίφημα «Διατάγματα Βεντόζ» («Decrets de Ventose», Φεβρουάριος και Μάρτιος 1974) με τα οποία η Επανάσταση δρομολόγησε την διανομή στους φτωχούς πατριώτες των δημευμένων αγαθών των εχθρών της: 

«Η ιδιοκτησία εκείνων που αποδείχθηκαν εχθροί της επανάστασης δημεύεται προς όφελος της Δημοκρατίας».

«Η Δημοκρατία θα τιμά την Θεότητα, την Φύση και τον Λαό.
Την πρώτη ημέρα του μήνα Φλορεάλ (του μήνα της άνθισης, 20 Απριλίου - 19 Μαϊου) θα τιμά την Θεότητα, τον Έρωτα και τον Συζυγικό Δεσμό...
Και κάθε χρονιά, σε αυτή την πρώτη ημέρα του Φλορεάλ, τα μέλη της κάθε κοινότητας θα διαλέγουν μεταξύ τους, μέσα στον Ναό τους, έναν νέο, ευκατάστατο, ενάρετο και αρτιμελή άνδρα, ηλικίας μεταξύ 21 και 30 ετών, ο οποίος με την σειρά του θα διαλέγει ως σύζυγο μία φτωχή κοπέλα, σε αιώνια ανάμνηση της ισονομίας των ανθρώπων» 

Αυτά είναι λίγα από τα πολλά που διακήρυττε ο Σαιν Ζυστ την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης.

Συνελήφθη μαζί με τον Ροβεσπιέρο και τους άλλους ομοϊδεάτες τους στις 27 Ιουλίου 1794 (9η Θερμιδόρ, του έτους 2), καθώς προσπαθούσε να διαβάσει στην Εθνοσυνέλευση αναφορά για τους εντοπισμένους προδότες.
 Την επόμενη ημέρα, φορώντας χειροπέδες βάδισε μόνος του προς την λαιμητόμο δίπλα στον μισοπεθαμένο Ροβεσπιέρο, επιδεικτικά ήρεμος και γαλήνιος, προκαλώντας δέος στους δήμιους και στο συγκεντρωμένο πλήθος, στο οποίο δήλωσε με υπερηφάνεια: 
«Δεν είναι τίποτε αυτή η σκόνη που αποτελεί το σώμα μου και τώρα σας μιλάει. Αυτήν λοιπόν τη σκόνη μόνο μπορείτε να βλάψετε και να θανατώσετε, σάς έχω αφαιρέσει όμως κάθε δυνατότητα να ληστέψετε την ελεύθερη ζωή που εγώ ο ίδιος χάρισα στον πραγματικό εαυτό μου στους αιώνες και στους ουρανούς» 

Πηγή: (Από το βιβλίο «Λαιμητόμος Αρετή. Ροβεσπιέρος - Σαιν Ζυστ - Κουτόν», εκδόσεις «Ανοιχτή Πόλη», Αθήνα, 2007).

Τον Γιάννη τον συνάντησα άλλες δυο φορές στην ίδια παραλία και μετά χαθήκαμε. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που πήγε το μυαλό μου λίγο παραπέρα. 
Αυτό, συμβαίνει συχνά στη ζωή. Τα πιο σημαντικά συναπαντήματα να γίνονται τις πιο γλυκές ώρες, εντελώς τυχαία.



20 σχόλια:

  1. Μαρία, πολύ καλή εγγραφή η σημερινή, προσφέρεται για πολλές, πολλές σκέψεις. Για το ποια είναι η σημερινή Ευρώπη και που πηγαίνει και ποια η θέση μας εκεί μέσα. Όσο για τον Ροβεσπιέρο, ( τον Ζαιν Ζυστ δεν τον θυμόμουν ), όσο προσπάθησε να επιβάλλει την επανάσταση με χιλιάδες εκτελέσεις, τόσο πιο απεχθής μου ήτανε .... Γενικά δεν δικαιολογώ τον φόνο ανθρώπων για καμιά ιδεολογία ( Η χώρα μας το έχει πληρώσει αυτό ).
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Ροβεσπιέρος από ιδεολόγος ξεκίνησε σε τρομοκράτη κατέληξε. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που το συναντάμε σε όλη την παγκόσμια ιστορία. Ο Καμύ στο έργο του "Ο επαναστατημένος άνθρωπος" αναρωτιόταν: Πώς ο άνθρωπος, στο όνομα της εξέγερσης, συμβιβάστηκε με το έγκλημα; Πώς η εξέγερση κατέληξε στα αυταρχικά κράτη του 20ου αιώνα που αντιγράφουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πώς η ανθρώπινη περηφάνια αλλαξοδρόμησε;
      Καλό βράδυ Βασίλη!

      Διαγραφή
  2. Τι ωραίο θέμα σήμερα!!! Αν περιμένουμε τη στρατιά ανέργων να κάνει την επανάσταση τότε έχουμε χαθεί ήδη. Νομίζεις ότι δεν έχουν ή θα έχουν πάρει τα μέτρα τους οι υπαίτιοι της ανεργίας;
    Και η λαιμητόμος θα φαίνεται παιχνιδάκι.
    Αλλά ο Γιάννης που από άποψη δεν ήθελε να κάνει καριέρα και χρήματα νομίζω ότι πρέπει να είναι μοναδικός
    Καλησπέρα σου Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί πάντα παίρνουν τα μέτρα τους Άννα μου. Αυτή είναι η δουλειά τους, να προστατεύουν τα κλεμμένα τους. Το θέμα είναι τί κάνουν εκείνοι που δεν έχουν τίποτα ή έχουν ελάχιστα απλά για να επιβιώνουν. Ο Γιάννης ήταν ιδεολόγος αναρχικός που σημαίνει πως είχε όλη την απαραίτητη παιδεία για να εφαρμόζει στη ζωή του τις ιδέες του. Και η αναρχία δεν είναι για όλους. Πρέπει να διαθέτει κανείς υψηλό πολιτισμό και γερά δομημένη προσωπικότητα, να ξέρει τα όρια του ως πολίτης και πάνω απ' όλα να σέβεται τον συνάνθρωπο. Ο αναρχισμός είναι μια "χρήσιμη" ουτοπία στις μέρες μας.
      Καλό βράδυ Άννα μου

      Διαγραφή
  3. Μαρία !!!
    τελικά οι μεγάλες ώρες της νύχτας αλλά η ακροθαλασσιά πολλές φορές φέρνουν κοντά ανθρώπους που λες και περίμεναν χρόνια να συναντηθούν καθώς είχαν τόσα πολλά να πουν.
    Εμβληματικές μορφές αυτοί οι τύποι που κάποια βράδια μπορούν να σου ανοίξουν τις πόρτες της ιστορίας και ν σε βάλλουν μέσα σε ένα απίστευτο ταξίδι.
    Το βιώσαμε φέτος στη Ζάκυνθο όταν ένα οραματιστής τέτοιος φίλος μας ξεκίνησε με κρασάκι παρέα, μια ιστορική αναδρομή στα Ιόνια που μείναμε με το στόμα ανοιχτό.
    Ευλογία η σημερινή σου ανάγνωση κορίτσι μου.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά τα συναπαντήματα συμβαίνουν σπάνια. Είναι όπως να ταξιδεύει κανείς όσο είναι νέος. Να βλέπει καινούργια μέρη, να γνωρίζει καινούργια πράγματα που πλουτίζουν την σκέψη του και ανοίγουν τους πνευματικούς του ορίζοντες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ένα ταξίδι ζωής μέσα σε λίγες ώρες.
      Καλό ξημέρωμα Γιάννη μου.

      Διαγραφή
  4. Με καθήλωσε! Μακάρι αυτή η μαύρη για τη γενιά μας εποχή να αλλαξει. είναι κρίμα...όνειρα, σπουδές όλα χαμενα. Μακάρι να περάσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιος δεν θα το ήθελε κάτι τέτοιο!
      Αλλά από μόνο του τίποτα δεν αλλάζει δυστυχώς.
      Kαλό βράδυ Drastiria!

      Διαγραφή
  5. Κάπου εκεί κοντά σας, Μαρία μου, ήμουν και η ίδια!
    Τον Μάη του 68 τον έζησα στο Παρίσι και μάλιστα πολύ έντονα μια και σπούδαζα στην ESAM (σχολή εφηρμοσμένων τεχνών)...
    Όσα σου διηγήθηκε ο Γιάννης και μας μετέφερες, μου είναι απίστευτα οικεία και σ' ευχαριστώ που με ξαναέβαλες στο bain (μπάνιο), αυτή είναι μια γαλλική έκφραση που σημαίνει με "ξαναβούτηξες σε γνωστά νερά"!
    Εξαιρετική και η αναφορά στον Ζαιν Ζυντ!

    ΑΦιλάκια με πολλά πολλά ευχαριστώ γι αυτό το φλας-μπακ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αληθινά που έγινα η αιτία να θυμηθείς εκείνα τα χρόνια Στεφανία μου.
      Δεν ξέρω πώς τα βίωσες εσύ προσωπικά αλλά μπορώ να φανταστώ. Προσωπικά θα μου άρεσε να μας έλεγες, να μας έκανες μια περιγραφή, μια προσωπική μαρτυρία. Θα είχαν και για σένα σίγουρα εξαιρετικό ενδιαφέρον ακόμα και στις λεπτομέρειές τους.
      Πολλά φιλάκια κι από μένα και παρακαλώ...μεγάλη χαρά μου :)

      Διαγραφή
  6. Γεια σου Μαρία. Μεγάλα θέματα. Απλά να πω ότι κατά τη γνώμη μου άλλο ο στόχος, και άλλο ο δρόμος προς τον στόχο. Συχνά αυτά τα δύο συγχέονται και το αποτέλεσμα είναι ολέθριο. Οι μεγάλες ιδέες είναι σχεδόν πάντα απλές και απλοϊκές (αφού εκφράζουν στόχους). Η πραγματικότητα είναι πολύ σύνθετη. Το να ερμηνεύσει κάποιος μια μεγάλη ιδέα ως τρόπο άμεσης δράσης, στερείται λογικής (σαν να θέλει κάποιος να φτιάξει αεροπλάνο αρχίζοντας να συναρμολογεί ό,τι βρει μπροστά του), για αυτό εκείνοι που το κάνουν καταλήγουν να γίνουν φανατικοί, και εν τέλει όλο αυτό οδηγεί πάντα σε εξαθλίωση και θάνατο. Τα πράγματα βελτιώνονται με πολύ και σωστή δουλειά, όχι με διακηρύξεις, ή τουλάχιστον οι διακηρύξεις δεν αρκούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιάννη. Καταλαβαίνω τί εννοείς και θα συμπληρώσω γράφοντας πως ο Σαιν Ζυστ διατύπωσε με άλλα λόγια το ίδιο πράγμα λέγοντας πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη μετάβαση από την Εξέγερση στην Επανάσταση. Ξεχώριζε αυτές τις δυο έννοιες. Η Εξέγερση είναι η φλόγα, η παρόρμηση, ο σκοπός -όπως τον ονομάζεις εσύ- ενώ η Επανάσταση είναι το στάδιο της οργάνωσης, των κανόνων, της δομής της δράσης που ακολουθεί. Εκεί κάπου αρχίζει και ο φανατισμός και η αγριότητα της επιβολής.
      Επίσης καλό είναι να ξέρουμε πως ο τρόπος που δραστηριοποιείται ο Καπιταλισμός σήμερα είναι ακριβώς ο ίδιος με τον τρόπο που ενεργούσε η Αστική Τάξη της Γαλλίας τον 18ο αι. Και τότε υπήρχαν οι δολοπλοκίες στο Κοινοβούλιο, ο πληθωρισμός, οι ροπαλοφόροι "αγανακτισμένοι" νέοι που τρομοκρατούσαν, οι μονοπωλιακές τεχνητές ελλείψεις τροφίμων κλπ.
      Τώρα, όσο για τις διακηρύξεις καλές είναι στο μέτρο που δηλώνουν τις προθέσεις και τους σκοπούς αλλά όπως λες και συμφωνώ, πρέπει να γίνονται και πράξη με δημοκρατικό τρόπο. Όμως εκεί, όπως είπαμε παραπάνω χάνεται κατά κανόνα και το παιχνίδι. Κανένας επαναστάτης απ' όσους ξέρω δεν ξέφυγαν από τον κανόνα της αγριότητας κατά τη διάρκεια της εγκαθίδρυσης της επανάστασης όπως την περιγράφουμε παραπάνω. Ίσως αυτό να είναι αναπόφευκτο. Υπάρχει βέβαια και η Ειρηνική Επανάσταση του Γκάντι που δεν κατάφερε ωστόσο να ξεφύγει τελικά από τη βία.
      Σ' ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου.
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα, Μαρία. Πολλές και πολύ πλούσιες σκέψεις. Πού να πρωτοσταθείς.
    Το σκηνικό, ονειρεμένη συνθήκη (και) για την ανάπτυξη σκέψης, προβληματισμού, ευαισθησίας. Είναι κάπως μαγικό πώς πολλές φορές η συνθήκη (εδώ: νύχτα, φωτιά, διακοπές, καινούρια γνωριμία κλπ) γεννάει σκέψεις και ιδέες.
    Η πρόβλεψη του καλού μας αρχιτέκτονα (εδώ, μια ενστασούλα - αλλά έρχεται λίγο αργά: δεν απέκλειε η άσκηση της αρχιτεκτονικής μια διαφορετική, έξω από καριέρα/λεφτά/επιτυχία ζωή) για τους ανέργους φαίνεται εντυπωσιακή, ως προς τη δημιουργία ανέργων. Ως προς την επανάσταση, το μέλλον θα δείξει, καθώς εκεί χρειάζεται να υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες, οι οποίοι σήμερα δεν πολυφαίνονται. Εκατομμύρια νεόπτωχοι, ναι, αλλά για την ώρα και χωρίς πίστη σε ένα όραμα, χωρίς καλλιεργημένη τη συλλογική συνείδηση, χωρίς αρκετά "προαπαιτούμενα" για επανάσταση..

    ΥΓ. Για σκέψου να πετύχει ο Γιάννης την ανάρτησή σου!

    Καλό σαββατοκύριακο :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Διονύση μου.
      Ναι, εκείνη η εποχή ήταν αλλιώτικη. Οι εξεγέρσεις των φοιτητών στην Αμερική, στη Γαλλία, στην Πράγα ήταν μια ανάσα μακριά και τα μυαλά των νέων γεμάτα από ιδεολογία. Οι συζητήσεις τέτοιου είδους ήταν εύκολο να φουντώσουν.
      Ο Γιάννης μπορεί στην πορεία της ζωής του να άλλαξε ιδέες και φιλοσοφία ζωής. Μπορεί ακόμα και να συμβιβάστηκε αναγκασμένος από τις υποχρεώσεις του. Όμως όλοι μας ανεξαιρέτως κρατάμε μέσα μας τις στιγμές που υπήρξαμε διάφανοι και αγνοί.
      Σχετικά με τους νεόπτωχους, φοβάμαι πως δεν διαθέτουν την κινητήρια δύναμη για εξέγερση γιατί στην περίπτωσή τους εφαρμόζεται με αποτελεσματικό τρόπο από την πλευρά του καπιταλισμού η θεωρία του "τόσο, όσο.." Πιέζονται τόσο όσο αντέχουν και φοβούνται μη χάσουν και το "τόσο" τους. Τα πενιχρά επιδόματα που δίνονται από την πολιτεία τους κρατούν ζωντανούς κυριολεκτικά και μεταφορικά και λειτουργούν ως "οροί ζωής" διαιωνίζοντας τη "μη ζωή" τους. Αυτό που περιγράφω γνωρίζουμε πως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στην Αμερική, τώρα ισχύει και στην Ευρώπη. Ελπίζω να μην σταθεροποιηθούμε κι εμείς σ' αυτή την κατάσταση του λειψού βολέματος και της αποφυγής της δράσης.
      Να σου πω την αλήθεια φοβάμαι να ξανασυναντήσω αυτό τον άνθρωπο. Προτιμώ να τον έχω στο νου σαν φάρο: μοναχικό και λαμπερό.
      Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις κι εσύ Διονύση.
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Έχω κρατήσει από τον Σαιν Ζυστ ΤΟ "Νικούν μόνο αυτοί που παίρνουν μέρος στη μάχη." Εμείς την έχουμε εγκαταλείψει εδώ και χρόνια δυστυχώς.
    Καλή σου μέρα Μαράκι μου σε φιλώ!
    Υ.Γ Χαίρομαι που σε γνώρισα γιατί με πηγαίνεις βήματα παραπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα Βιργινία μου.
    Συμφωνώ μαζί σου και αυτό, το ότι δεν κινείται τίποτα είναι και το πιο τρομακτικό. Δεν θέλω να πιστέψω πως η ανθρωπότητα έχει χάσει οριστικά την συνείδησή της.
    Σ'ευχαριστώ πολύ Βιργινία μου και αυτό να ξέρεις πως λειτουργεί αμφίδρομα.
    Να είσαι καλά
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τη ρούφηξα την ανάρτηση σου Μαρία. Δυστυχώς, σαν χρησμός επαληθεύεται σιγά σιγά η σκέψη του Γιάννη με τους άνεργους και τους νεόπτωχους. Φοβάμαι όμως πως η επανάσταση δε θα 'ρθει. Μας λείπει το όραμα, η ιδιεολογία, η κριτική σκέψη κι ίσως και λίγο (σωστό!) τσαγανό. Εύχομαι να 'μαι λάθος. Εύχομαι η επανάσταση να 'ρθει και να τσουβαλιάσει κάθε τι ρημαγμένο, να το ρίξει σε έναν μεταφορικό καιάδα και να ξαναχτίσει το μέλλον! Μακάρι!
    Πολλά φιλιά. Καλό ξημέρωμα 🍁🍂

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρίνα
      Την ίδια ευχή κάνουμε όλοι, ο καιρός θα μας δείξει το δρόμο πιστεύω, ίσως δεν είναι ακόμα ώριμες οι συνθήκες ή εμείς οι ίδιοι.
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Πολλά φιλιά κι από μένα Μαρίνα μου!

      Διαγραφή
  11. Μια ανάρτηση-δώρο για τον αναγνώστη. Μια ανάρτηση που και τα σχόλια που τη συνόδευσαν ακόμα δίνουν τροφή για σκέψη. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα σε όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω (από σένα κι από τους φίλους-σχολιαστές. Απλώς θα σε ευχαριστήσω για τις σκέψεις σου αυτές και θα αφεθώ στις δικές μου...
    Καλό βράδυ, Μαρία μου! Ας μην το βάλουμε κάτω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όσο το έχουμε στο νου μας, όσο μας προβληματίζει και το συζητάμε, ελπίζουμε άρα δεν το βάζουμε κάτω Κατερίνα μου.
    Σ'ευχαριστώ πολύ και καλό ξημέρωμα
    Σε φιλώ και χαίρομαι πολύ που σε ξαναδιαβάζω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή