Αναρτήσεις

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

Ο θρύλος της Πράσινης Νεράιδας

 Viktor Oliva 1901 Absinthe Drink


«Μετά το πρώτο ποτήρι, βλέπεις τα πράγματα όπως θα ήθελες να είναι.
Μετά το δεύτερο βλέπεις τα πράγματα όπως δεν είναι.
Τέλος, τα βλέπεις όπως πραγματικά είναι, και αυτό είναι το πιο φρικτό πράγμα.»



Αυτά δήλωσε ο Όσκαρ Ουάιλτν για την «πράσινη νεράιδα», την μούσα των καλλιτεχνών της εποχής.
Στην Πράσινη Νεράιδα και τις επιρροές της αποδίδουν πολλοί καλλιτέχνες και συγγραφείς την έμπνευση σημαντικών έργων τους. Πολλοί μάλιστα την αποθανάτισαν σ’ αυτά.

Το αριστούργημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα;» γράφτηκε υπό την επήρεια της Πράσινης Νεράιδας.


Το Μάιο του 1871, ο Αρθούρος Ρεμπώ (1854-1891) γράφει τις δύο Επιστολές του Οράτιου, καταγγέλλει την ρομαντική ποίηση, και σκιαγραφεί το πορτρέτο του πραγματικού ποιητή, που εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια.
«Εγώ είμαι ένας άλλος» δηλώνει και μετακινεί ολόκληρη τη λογοτεχνία σε άγνωστους, πριν από αυτόν, δρόμους.

Ποια είναι όμως αυτή η Πράσινη Νεράιδα που λάτρεψαν όλοι οι παρανοϊκά γοητευτικοί καλλιτέχνες στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα;
Αυτή, που κάτω από την επιρροή της δημιούργησε αριστουργήματα ο Πικάσο,  ο Βαν Γκογκ, ο Μπωντλέρ, ο Μανέ, που έγινε γι’ αυτούς και τόσους άλλους έμβλημα αμφισβήτησης και έμπνευσης;




Το 1840 οι Γάλλοι στρατιώτες που επέστρεφαν στην πατρίδα, άρχισαν να αναζητούν με μανία το αψέντι (Πράσινη Νεράιδα) παντού όπου μπορούσαν να πιουν.

Η εξάρτησή τους αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι τους δινόταν επίσημα ως φάρμακο κατά της ελονοσίας, με αποτέλεσμα να το συνηθίσουν και στο τέλος να εθιστούν.
Έτσι, το αψέντι από απλό φάρμακο, μετατράπηκε σε αγαπημένο ποτό μιας ολόκληρης κοινωνίας, από αριστοκράτες μέχρι φτωχούς αγωγιάτες.


«Το αψέντι», πίνακας του Εντγκάρ Ντεγκά, 1876

 
Το 1859, ο Γάλλος ζωγράφος Εντουάρ Μανέ ζωγράφισε τον πρώτο πίνακα με θέμα το αψέντι, και του έδωσε τον τίτλο «Πότης αψέντι».


"Absinthe Drinker"
Édouard Manet 


Αυτό στάθηκε αιτία να ξεσπάσει σκάνδαλο και να αρνηθούν στον ζωγράφο να εκθέσει το έργο του.


Ο Πικάσο και το αψέντι


Γύρω στο 1860 θεσπίστηκε η πράσινη ώρα «Lheure vert».
Όλοι, στα γνωστά καφέ εκείνης της εποχής στην Μονμάρτη πίνουν μανιωδώς αψέντι. Η κατανάλωσή του έφτασε στο δυσθεώρητο ύψος των 36 εκατομμυρίων λίτρων το χρόνο!





Οι λόγοι που εκτίναξαν στα ύψη τη φήμη του Αψέντι ήταν δύο: η αδυναμία που έτρεφαν γι’ αυτό οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς και η ποινικοποίηση.

Γιατί όμως άρεσε τόσο πολύ αυτό το ποτό;
Πέρα από τον γοητευτικό μύθο που το ακολουθεί, είναι και το υπέροχο σμαραγδί χρώμα του που το οφείλει καθαρά στην χλωροφύλλη των φυτών που περιέχει. Επίσης η δυνατότητα να αλλάζει χρώμα με την προσθήκη νερού και βεβαίως η υψηλή περιεκτικότητά του σε αλκοόλ.




Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Η τελετουργία της προετοιμασίας του, δίνει μια μυσταγωγική εσάνς στην όλη διαδικασία.
Επειδή το αψέντι ήταν σε υψηλούς ακλοολικούς βαθμούς, πρόσθεταν παγωμένο νερό  για να ελευθερώσει όλα τα αρώματά του. Το νερό έπεφτε σταγόνα-σταγόνα πάνω σε ένα ειδικό κουταλάκι με τρύπες που είχε πάνω του ένα κύβο ζάχαρης. Η ζάχαρη έλιωνε και πρόσθετε γλυκύτητα στην κάπως την πικρή γεύση του. Η προσθήκη του παγωμένου νερού (louche) θολώνει το έντονα σμαραγδί χρώμα του και δίνει πιο παλ αποχρώσεις πράσινου.


Από μαρτυρίες, που έχουν καταγραφεί, το αψέντι περιγράφεται πολλές φορές ως ένα ποτό που δημιουργεί σ' αυτόν που το πίνει έντονα οράματα. Η επιρροή του μάλιστα ήταν τόσο σημαντική που συνδέθηκε άμεσα με την μποέμικη κουλτούρα και το Παρακμιακό Κίνημα και εξυμνήθηκε με τη μορφή μιας πράσινης νεράιδας που σε αποπλανεί και σε σκλαβώνει.

Παράλληλα όμως, το κύμα της παγκόσμιας απαγόρευσης αλκοόλ που αναπτύσσεται ραγδαία, βοηθάει στο να ενοχοποιηθεί το αψέντι για την «έκπτωση των ηθών και της κοινωνίας». Θεωρήθηκε μάλιστα πως προκαλούσε μια ασθένεια: τον αψινθισμό!

Παρά τις αυστηρές απαγορεύσεις του 1914, το αψέντι συνέχισε να υπάρχει στην μαύρη αγορά, έγινε πιο περιζήτητο και επιπλέον έγινε ακόμα πιο μυθικό ως «απαγορευμένος καρπός», ως κάτι που «για να το βρεις έπρεπε να έχεις πολλές διασυνδέσεις». Οι καλλιτέχνες βρίσκονται πλέον κρυφά για να πιουν και ο θρύλος της Πράσινης Νεράιδας αρχίζει να στήνεται.


ALBERT MAIGNAN Absinthe "The Green Muse



Το 1990 η Ευρωπαϊκή Ένωση αποποινικοποιεί το αψέντι.

Στη Γαλλία αποποινικοποιήθηκε και επετράπη πάλι η ελεύθερη απόσταξή του μόλις το 2011. 
Όλα τα παραδοσιακά σύνεργα της παρασκευής του, κουταλάκια, ποτήρια, καράφες, πιατάκια, δοχεία νερού, αποτελούν σήμερα πλέον συλλεκτικά αντικείμενα.






37 σχόλια:

  1. Εντάξει τώρα Μαρία...Τι να πω. Ένα από τα πιό διαφορετικά και ενδιαφέροντα κείμενα πυο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο.

    Δεν ήξερα τίποτα από όλα αυτά για το μοναδικό αψέντι, την Πράσινη Νεράϊδα που δημιουργεί παραισθήσεις σε όσουος το πίνουν. Παραισθήσεις και οράματα που τελικά λένε πολλές φορές την... αλήθεια!
    Ένα μεγάλο μπράβο για αυτό το κείμενο! Μάρεσε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μάκη
      Επιβεβαιώνεις με πανηγυρικό τρόπο τη γοητεία της Πράσινης Νεράιδας. Ναι, έπαιξε απ' ό,τι φαίνεται σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση μιας κουλτούρας που μας έδωσε τόσους σπουδαίους δημιουργούς. Το αψέντι ήταν η δική τους "φυγή" αλλά ντυμένη με τα πράσινα πέπλα μιας πανέμορφης οπτασίας!
      Chercher la famme Mάκη :)

      Διαγραφή
  2. Μαρία....!!!!!!!!!!!!
    Συνυπογράφω το σχόλιο του Μάκη από πάνω....!
    Καλή μου φίλη, που βρήκες αυτόν τον θεματικό θησαυρό αλήθεια ; που ;
    Και όχι μόνον τον βρήκες, όχι μόνον τον παρέθεσες με μυθικό τρόπο, αλλά προσέθεσες και εικόνες λες διαλεγμένες από θησαυρό....!
    Ειδικά αυτήν την πρώτη με την Γυναίκα με το ποτό θέλω να την κάνω κάτι σαν Μούσα.....! εκπληκτική και αισθησιακή.
    Θα σου ζητήσω την άδεια να την δανειστώ ως εικόνα στο ΗΔΥΠΟΤΟ ;
    Μαρία, εμείς, που θα βρούμε αυτό το αψέντι ;
    Το θέλω μιλάμε τώρα.....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη, εδώ σ' έχω: https://www.wine24shop.gr/absinthe-rodniks.el.aspx

      Και στην υγειά μας!

      Διαγραφή
    2. Κοίτα να δεις τί γίνεται! Άμα η γυναίκα διαθέτει γοητεία, ακόμα και πράσινη να είναι, έχει ζήτηση.
      Θα σου κάνω τη χάρη, γιατί βλέπω ότι τη θέλεις πολύ, και θα σου την δώσω.:)
      Tο αψέντι πωλείται σε μπουκάλια έτοιμο. Τώρα αν θέλεις να το πιεις παρασκευασμένο με τον παραδοσιακό τρόπο, υπάρχει ένα μαγαζί. Θα σου στείλω στο e-mail σου τη διεύθυνση.
      Καλό Σαββατοκύριακο Γιάννη μου :)

      Διαγραφή
  3. Εξαιρετική εγγραφή!!Είχα ακούσει για το αψέντι αλλά δεν ήξερα ότι ονομαζόταν πράσινη νεράιδα. Τελικά κάθε εποχή οι άνθρωποι βρίσκουν το ανάλογο "ποτό" να δημιουργήσουν.
    Καλησπέρα Μαρία μου καλό Σ/Κ φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Βιργινία μου,
      τί πίνει ο άνθρωπος για να δημιουργήσει!
      Μέχρι και πράσινες νεράιδες. Και πράσινα άλογα μη σου πω :)
      Σ'ευχαριστώ πολύ και εσύ να περάσεις όμορφα tο Σ/Κ.
      Πολλά φιλιά Βιργινία μου :)

      Διαγραφή
  4. Γεια σου Μαρία. Μου θύμησες παλιά βιβλία τότε που πρωτοσυνάντησα τη λέξη «αψέντι» και μετά έψαξα και εγώ να δω τι είναι και γιατί δεν το ακούω πια. Πολύ όμορφη ανάρτηση. Ποιοτική από κάθε πλευρά. Καλό ΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Γιάννη μου.
      To αψέντι το φαντάζομαι σαν, το νέκταρ των Θεών, για τους καλλιτέχνες. Ή κάπως έτσι :)
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  5. Πάντα ήθελα να δοκιμάσω αψέντι. Έβλεπα το τελετουργικό στις ταινίες και με ιντρίγκαρε πολύ! Υπέροχο ανάγνωσμα και όμορφο ιστορικό! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια δοκιμή λοιπόν θα πείσει, όπως λένε. Με τα οράματα όμως τί γίνεται; Και καλά να είναι απ' τα καλά. Αν όμως προκύψουν τίποτα εφιάλτες, τότε θα χρειαστούν ενισχύσεις :)
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα!
      Καλά να περάσεις το Σ/Κ!

      Διαγραφή
  6. Αφού συγχαρώ για την ανάρτηση (σαν πράσινη νεράϊδα ένα πράμα με πήρε.. :-) ),

    να πω, έτσι, για τη χαρά της φλυαρίας ότι:

    Το αψέντι το έμαθα από τον .. Ελύτη. Στο ονειρικό του ποίημα Μικρή Πράσινη Θάλασσα, οι 4 πρώτοι στίχοι είναι:
    Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριῶ χρονῶ
    Πού θά 'θελα νά σέ υἱοθετήσω
    Νά σέ στείλω σχολεῖο στήν Ἰωνία
    Νά μάθεις μανταρίνι καί ἄψινθο
    (...)

    Κι όταν θέλησα να μάθω τι είναι η/ο άψινθος, έφτασα στο αρχαίο αψίνθιο, που είναι ένα από τα 3 βασικά φυτά που χρησιμοποιούνται για να παραχθεί το αψέντι.

    Ε, ναι, υπάρχει ένας τεράστιος μύθος, ας είναι καλά οι καλλιτέχνες του ρομαντισμού, κυρίως, αλλά και οι μεταγενέστεροι. Από τα διαβάσματα που είχα κάνει, το είχα συνδυάσει (καλώς, κακώς, άλλο θέμα) με τη Μονμάρτη, που αποτελούσε γειτονιά καλλιτεχνική και "ζωντανή" στο Παρίσι. Μάλιστα, την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί, καλοκαίρι, όταν είδα σε τραπέζια των καφέ ποτήρια με ένα ωραιότατου πράσινου χρώματος δροσιστικό ποτό, βιάστηκα να .. ζήσω το μύθο μου, πιστεύοντας ότι είναι αψέντι. Φυσικά παράγγειλα, φυσικά την πάτησα και ήπια μια ωραιότατη μέντα.. :-)

    Ένα δροσερό σαββατοκύριακο (με ή χωρίς αψέντι..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Διονύση
      Ο Ελύτης μας έ; Λες να...το έτσουζε κι αυτός λιγάκι; Λες να χρωστάει π.χ. το "Άξιον Εστί" στην πράσινη νεράιδα; Tο σμαραγδί πάντως ταιριάζει τέλεια με το μπλε και το άσπρο. Χμ..έχει γούστο!
      Φαντάζομαι την απογοήτευσή σου όταν διαπίστωσες πως το αψέντι μετατράπηκε σε μέντα. Γλίτωσες πάντως τα οράματα. Ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε πώς θα σου βγουν, οπότε...
      Θα ήθελα να δοκιμάσω αλλά φοβάμαι. Είμαι που είμαι φαντασιόπληκτη από γεννησιμιού μου, φαντάσου να πιω και αψέντι :) Θα ξεφύγω εντελώς!
      Προς το παρόν έχουμε ένα βροχερό και πνιγερό απόγευμα αλλά μυρίζει το βρεγμένο χώμα τουλάχιστον.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και εύχομαι να περάσεις όμορφα το βράδυ σου.

      Διαγραφή
  7. (Υπάρχω λες κι ύστερα δεν υπάρχεις.. Βρήκατε κάπου ένα δυο σχόλια που είχα στείλει προ 1-2 ωρών; Λες να μου έκανε παραισθήσεις το υπέροχο αψέντι σας και να τα φαντάστηκα;; Λες να κοκκίνησε από τα ωραία λόγια ο Μεγάλος Αδελφός και να ντράπηκε να τα κοινοποιησει; Λες να τα βρήκε και να τα άρπαξε ο Γιάννης αναζητώντας το εν Ελλάδι αψέντι; Για πείτε μου, για πείτε..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχεις..υπάρχεις σε διαβεβαιώ Διονύση μου. Σε βρήκα λίγο τσαλακωμένο, παρατημένο σε μια γωνία της λίστας των σχολίων αλλά σε αναγνώρισα αμέσως από το βλέμμα. Είχε πρασινίσει από νεύρα. Λέω, όπα..εδώ κάτι γίνεται και δεν έπεσα έξω. Ο μπλοκοδιαχειριστής των σχολίων έκανε τη ζημιά αλλά το τακτοποίησα αμέσως το ζήτημα βάζοντάς τον στη θέση του. Μου υποσχέθηκε πως δεν θα επαναληφθεί. Τον πιστεύω!
      Μου λείπει όμως και ένα τρίτο σου μήνυμα που πρόλαβα να διαβάσω, έκανα δημοσίευση αλλά δημοσιευμένο δεν το βλέπω. Εννοώ αυτό που δίνεις μια διεύθυνση στον Γιάννη. Αν μου κάνει τη χάρη να εμφανιστεί, γιατί μάλλον ντρέπεται, τότε θα έχουμε τη χαρά να το διαβάσουμε όλοι.
      Σε αναμονή του τρίτου σου μηνύματος σε χαιρετώ προς το παρόν.

      Διαγραφή
  8. Τι υπέροχο θέμα!!! Και δεν ήξερα τίποτε για την πράσινη νεράιδα. Κάθε εποχή έχει την νεράιδα της για να δίνει εμπνεύσεις ή για να προσφέρει καταφύγιο στην αποτυχία.
    Ωραίο θέμα Μαρία μου αλλά καμιά περιέργεια δεν έχω να δοκιμάσω αψέντι...Να πιω κάτι και να έχω παραισθήσεις ; Όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω Θέλω τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση όχι τις παρ-αισθήσεις...
    Καλό σου βροχερό Σαββατόβραδο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυγές Άννα μου. Είναι τόσο δυσβάσταχτη η πραγματικότητα που οι άνθρωποι θέλουν να γλυτώσουν απ' αυτήν έστω και για λίγο. Οι εθισμοί λειτουργούν σαν το υποκατάστατο της μητρικής αγκαλιάς. Τότε που νιώθαμε προστατευμένοι και ζεστοί μέσα της. Άλλοι υιοθετούν βλαβερούς εθισμούς και άλλοι δημιουργικούς. Η Τέχνη π.χ. είναι μια δημιουργική φυγή που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να πάρει τις διαστάσεις ενός εθισμού.
      Σ' ευχαριστώ Άννα μου.
      Βρέχει πολύ τώρα!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  9. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση!
    Δεν ξέρω αν θα έπινα αψέντι, αν ήταν να με κάνει να γράψω κανένα αριστούργημα -λέμε τώρα- μπορεί και ναι, αλλά με τρομάζει και λίγο η ιδέα των παραισθήσεων!
    Καλό ξημέρωμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μemaria, δεν σου κρύβω πως και μένα με φοβίζει η απώλεια του αυτοέλεγχου. Τώρα, αν πρόκειται για ΤΟ αριστούργημα..εδώ είναι ένα θέμα :)
      Σ'ευχαριστώ πολύ
      Να περάσεις μια όμορφη Κυριακή
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Φοβερά ενδιαφέρον και τελικά η πόρτα της δημιουργίας είναι η παραίσθηση και η παραποίηση της πραγματικότητας; Δηλαδή οι καλλιτέχνες χωρίς βοήθημα δεν μπορούσαν να εκφραστούν; Τι κρίμα που χρειάζονταν το αψέντι για να δώσουν λαλιά στην πένα τους ή στο πινέλο τους! Να έχεις μια όμορφη Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Marypertax, να σου πω, σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι έμπνευσης. Η μουσική για παράδειγμα, ο κινηματογράφος, τα βιβλία, ένα ταξίδι, μια εικόνα, ένας δυνατός έρωτας. Το αλκοόλ και τα παραισθησιογόνα γενικά μάλλον λειτουργούν περισσότερο στον "ιδιαίτερο" ψυχισμό του καλλιτέχνη. Άλλωστε οι περισσότεροι από τους προαναφερόμενους καλλιτέχνες και συγγραφείς είχαν τα ψυχολογικά θεματάκια τους.
      Σ' ευχαριστώ πολύ.
      Κι εσύ να περάσεις όμορφα την Κυριακή σου :)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  11. Ήξερα για το αψέντι όμως δεν ήξερα για την... πράσινη νεράιδα...
    Εξαιρετική εγγραφή!!!
    Καλό απογευμα Μαρία! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αψέντι και πράσινη νεράιδα πάνε μαζί Λυγερή :)
      Για την ακρίβεια, αν αφαιρέσεις την πράσινη νεράιδα, το αψέντι από μόνο του μετατρέπεται σε ένα απλό λικεράκι χωρίς μαγεία. Είναι η πράσινη αυθυποβολή που κάνει τη διαφορά.
      Kαλό βράδυ Λυγερή μου!

      Διαγραφή
    2. Ω ναι το καταλαβα, ηθελα να πω πως δεν ήξερα αυτο το χαρακτηρισμό... μαλλον θα το προτιμουσα άνευ!!!!

      Διαγραφή
  12. Καλέ, τι ενδιαφέρουσες πληροφορίες; Πολύ απόλαυσα την ανάρτηση σου!
    Και μπράβο σου, γιατί φαντάζομαι έριξες πολύ δουλειά για να μας χαρίσεις αυτό το άρτιο αποτέλεσμα!
    Εν τω μεταξύ, σκεφτείτε κι αν όλα όσα ζούμε, είναι η παραίσθηση ενός καλλιτέχνη;;!!!! χαχα
    Και πάλι μπράβο Μαρία, για την ανάρτηση σου!!
    Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ Μαρίνα.
      Μια δουλίτσα παραπάνω την είχε. Και ενώ το ξεκίνησα για λόγους καθαρά εγκυκλοπαιδικής ενημέρωσης που λένε, έχω καταλήξει να θέλω να το δοκιμάσω. Τί σου είναι το μπίρι-μπίρι τελικά! :)
      Kαλό βράδυ Μαρίνα μου!

      Διαγραφή
  13. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ, αλλά θα ήθελα να το κάνω με όλα τα σύνεργα τα μίνεργα τα τζιτζιμιτσιχοτζιρα, για να φτιάξω μια εκκλησιά μολιβδωτή μολιβδωκαγκελοπελέκιτη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. E ναί!! Μόνο έτσι αξίζει!
      Το αψέντι τελικά χρειάζεται το τζέρτζελό του.
      Και κάποιον μετά για να σε πάει σπίτι γιατί έναν "αποπροσανατολισμό" θα τον πάθεις σίγουρα.
      Πολλά φιλιά Μάνια μου :)

      Διαγραφή
    2. καλημέρα Μαρία μου και καλή βδομάδα. το μόνο που γνώριζα για το Αψέντι ήταν ότι ήταν απαγορευμένο και ότι προκαλούσε παραισθήσεις για όλα τα υπόλοιπα είχα μαύρα μεσάνυχτα. Που πήγες και ξετρύπωσες το Αψέντι...πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. πάντα με γοήτευε αυτό το πότο όταν το έβλεπα σε κάποια ταινία και μάλιστα πριν πολλά χρόνια όταν άνοιξε ένα μπαράκι στην πόλη μου με το όνομα Αψέντι και έμαθα ότι σερβίρει Αψέντι, μου πέρασε από το μυαλουδάκι μου η επιθυμία να το δοκιμάσω , αλλά μόλις έμαθα ότι προκαλεί παραισθήσεις είπα όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω...Τα φιλιά μου!!!

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα Θεοπούλα μου, κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο θρύλος. Ιστορίες, μαρτυρίες, καλλιτεχνικά έργα μεγάλης αξίας, σημαντικοί καλλιτέχνες και στο τέλος..τσουπ μια απαγόρευση και ο θρύλος είναι έτοιμος.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και ο σχόλιό σου.
      Καλό ξημέρωμα!
      Φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  14. Δεν γνώριζα τίποτα από για την "πράσινη νεράιδα" πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου Μαράκι μου!!! θα την κρατήσω στα αγαπημένα. Καλό σου ξημέρωμα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλησπέρα Έλενά μου, είμαι σίγουρη πως ταυτίστηκες με αυτή τη νεράιδα, νεραϊδένια μου!
    Σ'ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά, Καλό ξημέρωμα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. καλό βράδυ Μαρία !Σέβεσαι τόσο πολύ την τέχνη και τοποθετείς την Πράσινη Νεράιδα στο βάθρο , που επιθυμούσαν οι καλλιτέχνες της εποχής , ένας λαός ολόκληρος . Πόσοι τόννοι αψέντι καταναλώθηκαν και πόσοι άνθρωποι βρήκαν την Πράσινη Νεράιδα !
    Μπράβο στην Ευρωπαϊκή Ένωση που το αναγνώρισε , η Γαλλία όμως μόλις το 2011 !!
    Σε σένα αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τις γνώσεις , τις εικόνες , τον πολιτισμό που μας μεταφέρεις !! καλή εβδομάδα :) Με δημιουργία και Αγάπη !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Κυριακή μου.
      Νιώθω πολύ χαρούμενη που σου άρεσε!
      Καλά να περνάς.
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  17. Τι μαθαίνω βρε παιδιά από εσάς!!! Είστε εγκυκλοπαίδεια ολόκληρη , είναι και τα θέματα που επιλέγετε και έχουν τόσο ενδιαφέρον.Τώρα θα έχω να λέω για την..Πράσινη Νεράιδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Οι νεράιδες έχουν τελικά την πρωτοκαθεδρία στη ζωή μας και την παιδική και την ενήλικη, όπως φαίνεται Αχτίδα μου :)
    Να είσαι καλά και σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη.
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τι "λάγνα" μορφή είναι αυτή με την οποία επένδυσαν οι "ειδικοί" ένα αλκολούχο
    σκεύασμα σε μια εποχή που μεγάλη αξία είχε ό,τι περιβάλλετο από αδιάφανο πέπλο μυστικότητας ,απαγόρευσης αλλά και γοητείας ?

    Τι σου είναι όμως ο άνθρωπος . "Θεός" του γίνεται το Μέσον που του επιτρέπει να ξεφύγει από την πραγματικότητα. Να φεύγει...να φεύγει... ΄Αρκεί να μην πατάει στη Γη.
    Να ταξιδεύει όπου τον πάνε τα όνειρα ( Μετάβαση το λέμε στην Ψυχολογία αυτό ),και οι απραγματοποίητες επιθυμία του.
    Θα μου πει κανείς και ποιος δεν πόθησε ή δεν διανοήθηκε έστω, αυτή την ...μετάβαση; Ποιος δεν επιχείρησε έστω και μέσω της φαντασίας του την όποια διαφυγή ;;;

    Υπάρχουν όμως και κάποιοι δαιμόνιοι δαίμονες όπως αυτοί που θεοποίησαν και επέβαλλαν την μαγεία της Πράσινης Νεράιδας τότε, με μυθικό τρόπο και με το αζημίωτο οπωσδήποτε.

    Να ολισθήσουμε στο Τώρα ; Να συγκρίνουμε για να βρούμε τις διαφορές, ανάμεσα στο μακρινό χθες με το σήμερα που σκληρές «παραμυθίες» δεν κυκλοφορούν με νεραϊδίσια πράσινα πέπλα αλλά με πλοία που οργώνουν τις θάλασσες και φορτηγά που καταπίνουν χιλιόμετρα από την μιαν άκρη του κόσμου στην άλλη για να διαδώσουν και να σπείρουν τον θάνατο ;;; Δεν βαριέσαι όμως . Όποιες και νάναι οι διαφορές, ΕΝΑΣ είναι ο κοινός παρονομαστής . ΤΟ ΑΤΙΜΟ ΧΡΗΜΑ

    Υγ: Όσο για την επεξεργασία και απόδοση της εγγραφής από Εσένα Μαρία μου, δεν το συζητώ .Εξαίρετη.
    Καλή σου νύχτα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή