Ασκήσεις Σεναρίου: "Πες το με Εικόνες"

Και μετά τον αμυντικό πεσιμισμό πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο.

Ένα παιχνίδι-άσκηση που οργάνωσε o φίλος Γιάννης https://cinefil-net.blogspot.gr/2018/05/blog-post_20.html

με σκοπό να εφαρμόσουμε τις γνώσεις περί συγγραφής σεναρίου που φρόντισε με πολύ κόπο και μόχθο να αναρτήσει προηγουμένως εδώ:https://cinefilnet.blogspot.gr/2018/04/blog-post.html

To ζητούμενο δηλαδή ήταν να αποτυπώσουμε την ιδέα μας σε γραπτό κείμενο -σκηνή που θα πάρει ο σκηνοθέτης (λέμε τώρα) στα χέρια του για να το κάνει ταινία.

15 ήταν οι συμμετοχές  που έπρεπε μετά να διαβάσουμε και να βαθμολογήσουμε (εκτός από τη δική μας βεβαίως)

Οι πρώτες τρεις που ξεχώρισαν είναι της Αλεξάνδρας (με δύο συμμετοχές) και της Μαρίας (μία συμμετοχή): https://cinefilnet.blogspot.gr/ 

Συγχαρητήρια και στις δύο!

Σεβόμενη τους κανόνες του διοργανωτή φίλου Γιάννη, πειθαρχώ και αναρτώ τη συμμετοχή μου. Ευχαριστώ πολύ όλους.

Καλή ανάγνωση και καλή δύναμη :) 

9.  "Τα Ανείπωτα"

Επιλεχθείσα Κατάσταση:   Φόβος

ΣΚΗΝΗ 1η

(Φοιτητικό δωμάτιο. Νύχτα.. Ο Μάνος και η Άννα ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. Εκείνος καπνίζει. Εκείνη ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος του.)

Α- M' αγαπάς;

Μ- (χαμογελάει) ...

Α- Γιατί δεν μου λες; Δεν μ' αγαπάς;

Μ- Όλο το ίδιο με ρωτάς;

Α- Δεν μου το λες ποτέ.

Μ- Τι να σου πω;

Α- Ότι μ' αγαπάς.

Μ- (γελάει)Δεν είμαι ομιλητικός τύπος.

Α- Και εγώ πως θα ξέρω αν μ’αγαπάς;

Μ-​Απ' τις πράξεις μου.

Α- Οι πράξεις σου δεν εκφράζουν πάντα αυτά που νιώθεις.

Μ- Δεν είναι έτσι.

Α- Έτσι είναι. Όταν παραπονιέμαι, εσύ λες πως σε παρεξήγησα;

Μ- Επειδή με παρεξήγησες.

Α- Σε παρεξηγώ όταν δεν σε καταλαβαίνω.

Μ- Κι εγώ τι φταίω;

Α- Δεν μιλάς ποτέ ανοιχτά. Πώς να σε μάθω;

Μ- Από τη στάση μου βρε μωρό μου, τη συμπεριφορά μου, απ’ αυτά που κάνω.

Α- Είναι καλύτερα δηλαδή να προσπαθώ να ερμηνεύω τις πράξεις σου απ’ το να μου μιλάς.

Μ- Κάποια πράγματα δεν χρειάζονται λόγια.

Α- Όπως;

Μ- Όπως η αγάπη.

Α- Εγώ όμως θέλω να το ακούω.

Μ- ...

Α- Σε παρακαλώ. Τι κόστος έχουν δυο λεξούλες: «Σ' α γ α π ώ».

Μ- Τεράστια!

Α- Σιγά ..Τι σου κοστίζει να μου πεις μια φορά πως μ' αγαπάς;

Μ- Άστο... Εντάξει;

Α- Δεν καταλαβαίνω. Γιατί σ' ενοχλεί τόσο; Δεν μ' αγαπάς;

Μ- Ουφ ...Μη με πιέζεις.

Α- Θέλω να καταλάβω.

Μ- Να καταλάβεις τί ρε Άννα; Δεν είμαι εδώ; Μαζί σου;

Α- Δεν θέλω να σε χάσω.

Μ- Δεν θα με χάσεις. Τι σε πιάνει ξαφνικά;

Α- Αν κάποια μέρα φύγω εγώ;

Μ- Τι να σου πω… Παίζει κι αυτό.

Α-Τι εννοείς;

Μ- Τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

Α- Έτσι νομίζεις;

Μ- Έτσι είναι.

Α- Εγώ, πάντα θα σ' αγαπάω και θα είμαι μαζί σου.

Μ- ...

Α- Εσύ;

Μ- Τί εγώ;

Α- Θα μ’ αγαπάς πάντα;

Μ- Α…δεν ξέρω.

Α- Άρα δεν μ’ αγαπάς.

Μ- Από πού το συμπέρανες αυτό;

Α- Από τη στάση σου.

Μ- Τι έχει η στάση μου;

Α-…

Μ- Έλα πες. Τι έχει η στάση μου;

Α- Με κοροϊδεύεις;

Μ- Όχι. Γιατί το λες αυτό;

Α- ...

Μ- Πώς σου ήρθε πως σε κοροϊδεύω;

Α- ...

Μ- Θα μου εξηγήσεις;

Α-...

Μ- Θα μιλήσεις;

Α-…

(Εκείνη σηκώνεται. Ντύνεται. Εκείνος παρακολουθεί ξαπλωμένος. Εκείνη κατευθύνεται ήρεμα προς την έξοδο).

Μ- Πού πας τώρα;

Α- Φεύγω.

Μ- Θύμωσες;

Α- Όχι.

Μ- Άσε τα «όχι» και λέγε. Τι έπαθες;

Α- Τίποτα.

Μ- Έλα, λέγε ...

Α- Άσε με ρε Μάνο.

(Εκείνη γυρίζει το πόμολο. Εκείνος πετάγεται όρθιος. Της κλείνει το δρόμο. Εκείνη τον σπρώχνει. Εκείνος αντιστέκεται. Παλεύουν)

Μ- Δεν θα πας πουθενά!

Α- Άσε με .

Μ- Στάσου ρε μωρό μου. Είσαι σοβαρή τώρα; Kάτσε να το λύσουμε.

Α- Δεν έχει νόημα ...

Μ- Έχει...

(Εκείνη ανοίγει την πόρτα. Βγαίνει.)

ΣΚΗΝΗ 2η

(Κεφαλόσκαλο. Νύχτα. Βρέχει. Εκείνος στέκεται όρθιος. Την κοιτάζει που φεύγει.)

Μ-(φωνάζει) Αυτό τώρα είναι αγάπη;

(Εκείνη ανοίγει την αυλόπορτα. Εκείνος τρέχει πίσω της. Σταματάει. Βρέχεται.)

Μ- (φωνάζει) Είπες πως θα είσαι πάντα δίπλα μου! ΕΣΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ!