Ο ποιητής με το χαμόγελο της Μόνα Λίζα

Τον κοιτάζω κι αναρωτιέμαι τι σκέφτεται.

Τι κρύβει το χαμόγελό του; 

Είναι περιπαιχτικό;  

Είναι σκανταλιάρικο σαν μικρού παιδιού; 

Είναι σοφό με πολλά υπονοούμενα ; 

Ή μήπως είναι ειρωνικό; -εγώ τώρα ξέρω..εσείς;

Σίγουρα πάντως δεν είναι οφθαλμαπάτη όπως εκείνο της Μόνα Λίζα.

Το χαμόγελο του ποιητή ακολουθεί την πίστη του Λεονάρντο Ντα Βίντσι πως τα πορτρέτα πρέπει να αντανακλούν κάποια «εσωτερική αναταραχή του νου»

Και το δικό του χαμόγελο αποτυπώνει τέλεια την εσωτερική αναταραχή του δικού του νου, την διακριτική του φύση.

Πόσο θα ήθελα να ήσουν παππούς μου ή πατέρας μου ή δάσκαλός μου ή φίλος μου ή...έστω ένας τυχαίος γείτονάς μου. 

Ο θάνατός σου με πληγώνει.

Ο Μάνος Ελευθερίου υπήρξε ο Έλληνας, όπως θα ήθελα να είναι…

Στίχοι Μάνος Ελευθερίου 
Μουσική: Miguel Marti 
Δίσκος: Οι άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο (04/2012) 

Στίχοι: 

  Μάνος Ελευθερίου
Moυσική: Θάνος Μικρούτσικος
        

Αν κάτι κάποτε σωθεί και 

που γι’αυτό κάποιος μιλήσει

μόνο αυτός θα εξηγήσει

πως πήγε ανάποδα η ζωή.

Πως έγινε κι οι τζογαδόροι

πήραν στα χέρια το σχοινί

και παίξαν πάνω στη σκηνή

το ρόλο πρωταγωνιστή.

Αν κάτι κάποτε σωθεί και 

που γι’αυτό κάποιος μιλήσει

ο κόσμος που έχω φτιάξει εγώ

είναι σαν το δικό σου σώμα

λάσπη από αίμα κι από χώμα

χέρια, μαλλιά, φωνή και στόμα.

Και φύσηξα σαν το Θεό

να μπερδευτεί ο άγγελός σου

στον κόσμο τον αμαρτωλό..

Μονάχα εγώ να σε κερδίσω

σ’ αυτή την άγρια εποχή

εγώ που έχω ανακωχή

με τη φωτιά και τη βροχή.

Οι δολοφόνοι τραγουδούν

για κάποιους άλλους δολοφόνους

που ζουν μες στα κελιά με πόνους

και άσπρη μέρα δε θα δουν.

Πως έγινε όμως κι οι αγιογδύτες

πιάσανε όλα τα στενά

σημερινά  και χθεσινά

ως και στον Γάμο εν Κανά.

Λίγα λόγια για την ζωή του Μάνου Ελευθερίου