Το "χαρτάκι" της Ρούλας

 

Η Ζωή μένει στην πολυκατοικία μας. Είναι ογδόντα χρονών, έχει ξανθά μαλλιά και δε βγαίνει ποτέ από το σπίτι χωρίς να φοράει το κόκκινο κραγιόν της. Δεν έχει λουλούδια στο μπαλκόνι της γιατί «είναι μεγάλος μπελάς». Έχει όμως φοβία με τους κλέφτες γι’ αυτό, έβαλε πτυσσόμενη σιδεριά στην πόρτα της. Η Ζωή μένει μόνη της κι ας έχει προσθέσει από χρόνια στο κουδούνι της και ένα αντρικό όνομα. Είναι για παραπλάνηση. Κάποτε παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Αμέσως μετά χώρισε.

Τα τελευταία χρόνια άλλαξε πολύ. Δεν ανοίγει όταν της χτυπούν και ανακρίνει με ύφος ταγματασφαλίτη όποιον συναντάει στις  σκάλες. Όλα της φαίνονται ύποπτα και όλοι την απειλούν. «Κάποιος παρακολουθεί το διαμέρισμά μου απ’ το απέναντι πεζοδρόμιο. Ρίξε μια ματιά και θα τον δεις. Εκεί είναι όλη μέρα.» 

Ξαφνιάστηκα όταν, λίγες μέρες πριν, μου χτύπησε η κόρη της το κουδούνι. Το μυαλό μου πήγε στο κακό. "Έπαθε κάτι η Ζωή;" Εκείνη μου έδωσε ένα τσαλακωμένο χαρτάκι «Είναι δικό σας, γράφει πάνω το όνομά σας» είπε και ζήτησε συγγνώμη για την ενόχληση. Μετά, μου εξήγησε εν συντομία, πως η Ζωή πάσχει από κρίσεις άνοιας τελευταία και παίρνει όποια αλληλογραφία βρίσκει στα σκαλιά της εισόδου. "Αυτή τη φορά, πήρε μαζί με το χαρτάκι σας και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Θα τους ψάχνουν οι ανθρώποι..."

 Το χαρτάκι πράγματι έγραφε το όνομά μου. Ήταν ειδοποίηση για να παραλάβω το δέμα της Ρούλας. Τη Ρούλα, τη αποκαλώ Σμαραγδάκι γιατί έχει ένα πανέμορφο σμαράγδι για εικόνα στο προφίλ της. Έναν μικρό θησαυρό, σαν την ίδια.

Τη Ρούλα δεν την έχω δει ποτέ από κοντά αλλά διαβάζω τις αναρτήσεις της,  Σμαραγδάκι .  Μου αφήνουν πάντα μια γλυκιά γεύση, με ηρεμούν. Έχει την αύρα των ανθρώπων που ζουν για τη Ζωή! Είναι μια γυναίκα με πληθωρικά αισθήματα, μεγάλη οικογένεια, μεγάλη αγκαλιά, πολλά ταλέντα και άπειρη αγάπη για όλους και όλα: τους δικούς της, τους ξένους, τα καναρίνια, τις γάτες, τα φυτά, τη θάλασσα, τον ουρανό, τη ζωγραφική, το γράψιμο, τα χειροτεχνήματα, τα ποιήματα, τα παραμύθια. Το παραμύθι της Ρούλας   

Έχει ένα μικρό σύμπαν κλεισμένο στην καρδιά της, που το μοιράζει με γενναιοδωρία στους γύρω της. 

Ναι, η Ρούλα είναι η ίδια η Ζωή και αυτό μου μεταδίδει.

Σ' ευχαριστώ πολύ, με όλη μου την καρδιά για τη σκέψη σου, τον χρόνο σου και τα πολύτιμα δώρα σου. Θα μου κρατούν συντροφιά. Εκτός από τις καραμέλες που καταναλώθηκαν ήδη. Κέρασα και τη Ζωή για το σασπένς που έβαλε στην ιστορία μας χαχα.

Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα Σμαραγδάκι μου.