Αναρτήσεις

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

It's not black and white, it's a grand gray masse



"Δεν είναι μαύρο και άσπρο, είναι μια μεγάλη γκρίζα μάζα"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Yπάρχει η αισιοδοξία χωρίς την απαισιοδοξία; Η σκιά χωρίς το φως; Το μέλλον χωρίς το παρελθόν; Το σωστό χωρίς το λάθος;


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


-Θα μπορούσατε άραγε να δεχτείτε το ενδεχόμενο να μην είχατε γεννηθεί από μια μητέρα και έναν πατέρα αλλά να χρωστάτε την ύπαρξή σας στην γενετική ιατρική; Να είστε παιδιά της ιατρικής βιολογίας;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σε έναν κόσμο που θα απαγόρευε τις λέξεις "μητέρα", "πατέρας", "οικογένεια" ως ικανές να ξεσηκώσουν συναισθήματα στην ψυχή σας;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο συνεχούς ευτυχίας, χωρίς ασθένειες, προβλήματα και αρνητικές σκέψεις;  Να ήταν λυμένα από το Κράτος όλα τα βιοποριστικά σας προβλήματα και να ήσασταν προκαθορισμένοι γενετικά για την εργασία που θα κάνατε;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου το Κράτος θα φρόντιζε να μην πονάτε ποτέ, ούτε οργανικά ούτε ψυχικά, προμηθεύοντας όλον τον πληθυσμό με δωρεάν χημική ουσία που θα κρατούσε τον εγκέφαλό σας σε μόνιμη ευτυχία και αισιοδοξία;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου το Κράτος θα υπέβαλλε τα παιδιά σας, στην «κατάλληλη» εκπαίδευση για να ζήσουν μια ζωή χωρίς προβλήματα και χωρίς το φόβο του θανάτου, προγραμματίζοντας υπνοπαιδεία και παιχνίδια μέσα στα γηροκομεία, δίπλα στους ετοιμοθάνατους;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου ο έρωτας θα μεταφραζόταν μόνον σε σεξ, όπου τα σεξουαλικά όργια θα ήταν καθημερινή υπόθεση, ελεύθερα από κάθε ηθική κριτική και θα είχατε την δυνατότητα, μέσω προηγμένης τεχνολογίας, να βιώνετε απόλυτα ρεαλιστικά τις ταινίες που βλέπετε πατώντας τα κατάλληλα κουμπιά από τις "πνευματικές καρέκλες" σας;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου το Κράτος θα σας προστάτευε από τα πάθη και τα έντονα συναισθήματα, εκπαιδεύοντάς σας, από παιδιά σ' αυτό; Θα σας απαγόρευε οτιδήποτε θα μπορούσε να διεγείρει το συναίσθημά σας όπως η λογοτεχνία, η Τέχνη και η επαφή με την φύση, προκειμένου να σας κρατάει ήρεμους και ατάραχους;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου θα απαγορευόταν αυστηρά ο Όμηρος, ο Σαίξπηρ, η μουσική (εκτός από χαζά τραγουδάκια), η λογοτεχνία, η φιλοσοφία και γενικά οτιδήποτε θα καλλιεργούσε τη σκέψη και την ψυχή σας, με αντικειμενικό στόχο τον ατάραχο νου;

- Θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου δεν θα υπήρχαν καθόλου εντάσεις, βία, πόλεμοι γιατί όλοι θα λειτουργούσαν με νηφαλιότητα και ηρεμία χάρη στο κατάλληλο δωρεάν ναρκωτικό;

- Τέλος, θα μπορούσατε να ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου η ζωή σας θα διαρκούσε αυστηρά μέχρι τα εξήντα χρόνια και μετά το Κράτος θα σας μετέφερε σε Νοσοκομεία Μελλοθανάτων για να πεθαίνετε ήσυχα, προκειμένου να μείνει σταθερά στα δύο δισεκατομμύρια ο πληθυσμός της Γης;

 

Σκεφτείτε ψύχραιμα. Βάλτε σε σωστή λίστα τα θετικά και τα αρνητικά.

Θα μπορούσατε;

Αν ναι, τότε, 

Καλώς ήρθατε στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Άλντους Χάξλεϋ;

Αν πάλι, θα προτιμούσατε να ζείτε μαζί με τους ιθαγενείς, ελεύθερος στη φύση, ακολουθώντας τους νόμους της, με αρρώστιες, πείνα, στερήσεις, πόνο, κακουχίες,  συναισθήματα, πάθη, αποκλειστικότητα στον έρωτα, θρησκεία, ρομαντισμό, όνειρα, απογοητεύσεις... ελεύθεροι, τότε,

Καλώς ήρθατε στον Καταυλισμό των Αγρίων μαζί με τον Τζον. 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


"Διαχειριστής του Παγκόσμιου Κράτους: Η αγαμία σημαίνει πάθος και νευρασθένειες, που με τη σειρά τους σημαίνουν αποσταθεροποίηση. Δεν μπορείς να κρατήσεις έναν πολιτισμό σε διάρκεια, χωρίς την απόλαυση των διαστροφών.

Άγριος Τζον: Μα ο Θεός είναι η αιτία για ό,τι ευγενικό, ωραίο, ηρωικό. Αν είχατε έναν Θεό…

Διαχειριστής του Παγκόσμιου Κράτους: O πολιτισμός δεν έχει ανάγκη από ευγένειες και ηρωισμούς. Αυτά είναι συμπτώματα πολιτικής ανικανότητας. Σε μια οργανωμένη κοινωνία, όπως η δική μας, κανείς δεν  έχει την ευκαιρία να φανεί ευγενικός ή ήρωας. Θα πρέπει πρώτα να υπάρξει αποσταθεροποίηση. Εκεί όπου γίνονται πόλεμοι, όπου υπάρχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα, πειρασμοί που πρέπει κανείς ν’ αποφύγει, αντικείμενα πόθου που πρέπει ν’ αποκτηθούν ή να διαφυλαχθούν – εκεί φυσικά, υπάρχουν και τα περιθώρια για πράξεις ευγενικές και ηρωικές.

 Σήμερα δεν έχουμε πολέμους. Η μεγαλύτερή μας φροντίδα είναι να μην αγαπήσει κανείς κάτι υπερβολικά.

Δεν υπάρχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα, είμαστε προκαθορισμένοι να κάνουμε ακριβώς αυτό που πρέπει.

Κι αυτό που πρέπει να κάνουμε, μας είναι πολύ ευχάριστο. Οι φυσικές ορμές είναι απελευθερωμένες, άρα δεν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς προς αποφυγή. Κι αν κάτι, κάπου πάει στραβά, υπάρχει πάντα η "σόμα" για ένα ταξίδι μακριά από τα δυσάρεστα γεγονότα. Η "σόμα" σε ηρεμεί, σβήνει τον θυμό, σε συμφιλιώνει με τους εχθρούς σου, σε κάνει υπομονετικό και ανθεκτικό στον πόνο.

Στο παρελθόν, όλ’ αυτά απαιτούσαν χρόνια ψυχικής εξάσκησης. Τώρα, μ’ ένα-δυο γραμμάρια "σόμα" έχεις φθάσει στο ίδιο αποτέλεσμα. Όλοι είναι ενάρετοι στις μέρες μας. Tη μισή ηθικότητά σου την κουβαλάς πάνω σου σε χάπια ναρκωτικού. Χριστιανισμός δίχως δάκρυα –αυτή είναι η "σόμα".

 Άγριος Τζον: Τα δάκρυα όμως είναι αναγκαία. Θυμάστε τι είπε ο Οθέλλος; “Αν μετά τη θύελλα ακολουθεί θεσπέσια ηρεμία, τότε ας λυσσομανούν οι άνεμοι που τους νεκρούς ξυπνάνε…” "

 ~~~~~~~~~~~


Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα βιβλίο που δεν θεωρώ καθόλου εύκολο.

Δίσταζα πολύ να το παρουσιάσω γιατί δεν είναι απ’ αυτά, τα αισιόδοξα, που μιλούν για το ρόδινο μέλλον. Αντίθετα, περιγράφει ένα απαισιόδοξο παρόν και μέλλον. Όμως, κατά έναν περίεργο τρόπο, καταφέρνει στο τέλος, μέσα απ’ την δύσκολη διαδρομή του, να οδηγήσει τον υπομονετικό αναγνώστη, στη …θάλασσα. 

Πρόκειται για ένα απ' τα ποιητικότερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα.

Καταφέρνει μέσα απ' την περιγραφή μιας εφιαλτικής προοπτικής της Ανθρωπότητας, να αναδείξει το μεγαλείο της ελεύθερης ανθρώπινης ψυχής.


"Θαυμαστός καινούργιος κόσμος"  του Άλντους Χάξλεϋ.  

Περί αυτού πρόκειται.


Άλντους Χάξλεϋ (βιολόγος, συγγραφέας κ.α.)
Περισσότερες πληροφορίες για τον Άλντους Χάξλεϋ
 Εδώ


Οι κοινωνικές συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε το βιβλίο.

Το 1932, όταν είδε το φως της δημοσιότητας ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, η ανθρωπότητα είχε ήδη γνωρίσει την  Ρωσική και την Βιομηχανική Επανάσταση που άλλαξαν άρδην την κοινωνική, οικονομική και πνευματική κατάσταση της ανθρωπότητας. 

Στο Λονδίνο της εποχής εκείνης, γίνονταν συχνά διάφορα διεθνή συνέδρια όπου επιστήμονες συσκέπτονταν προκειμένου να διαγνώσουν το μέλλον του ανθρώπου. Αντικείμενο των συζητήσεων αυτών ήταν η βελτίωση της ηθικής, της πνευματικής και της βιολογικής του υπόστασης. 

Με ποιόν τρόπο άραγε; Μήπως μέσω της ελεγχόμενης βιολογικής του εξέλιξης;

Ήταν κι αυτό ένα θέμα που τέθηκε στο τραπέζι των διεθνών φόρουμ εκείνης της εποχής.

Ο Χάξλεϋ, την εποχή που έγραψε το βιβλίο του, δεν είχε κανένα λόγο να είναι αισιόδοξος για το μέλλον της ανθρωπότητας. Επηρεασμένος από το κλίμα αυτό και κάτω από την πίεση των συνταρακτικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών που συντελούνταν, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο, στο οποίο να εκθέτει με, ομολογουμένως σοκαριστικό τρόπο, τους φόβους και τις ανησυχίες του για το μέλλον της. Ήταν αυτός που περιέγραψε τον κόσμο της Παγκοσμιοποίησης πριν καν γνωρίσουμε αυτή την έννοια.



Έτσι γεννήθηκε ο "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" που έμελλε να ταράξει τόσο πολύ τα ειωθότα που στο τέλος μπήκε στην λίστα των απαγορευμένων δυστοπικών (τρομακτικών, δυσάρεστων) μυθιστορημάτων, ως ανήθικο και επικίνδυνο. 

Πρόκειται για το δεύτερο, χρονολογικά, βιβλίο, στο σύνολο των τριών που απαγορεύτηκαν λόγω του περιεχομένου τους. 

-Εμείς (1924)  -  Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν

- Θαυμαστός καινούργιος κόσμος (1932)  -  Άλντους Χάξλεϋ

-1984 (1949)  -  Τζωρτζ Όργουελ.

O Θαυμαστός καινούργιος κόσμος  απαγορεύτηκε στην Ιρλανδία το 1932, για τη γλώσσα του και διότι αντιτίθεται στη θρησκεία και στην οικογένεια

Στην Αυστραλία μεταξύ του 1932 -1937 

Στην Ινδία, ως έργο "πορνογραφικό" το 1967.

Στις ΗΠΑ ακόμα και σήμερα δημιουργεί αντιδράσεις σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Αμερικανικών Βιβλιοθηκών.

Τι σκέφτεται και νιώθει ο άνθρωπος την περίοδο εκείνη;

Απ’ τη μια, βλέπει τον Καπιταλισμό να τον αντικαθιστά με τις μηχανές με αποτέλεσμα να χάνει τη δουλειά του και να πέφτει στην εξαθλίωση. Απ’ την άλλη,  αντιλαμβάνεται τις τεράστιες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που φέρνει ο Κομουνισμός. Νέες αντιλήψεις, νέες μεγάλες συγκρούσεις που θα καθορίσουν το μέλλον του. Καπιταλισμός - Κομουνισμός. Η ατομική ελευθερία συρρικνώνεται χάριν της συλλογικής. Η ζωή του διαμορφώνεται από το Κράτος. Σταθερή και σταδιακή κατάργηση της αυτοδιάθεσης και της ελευθερίας του.

 Λίγα λόγια για το βιβλίο

Στον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο του Χάξλεϋ υπάρχει μόνον ένα κράτος στον πλανήτη, το Παγκόσμιο Κράτος. Εκεί, η τέχνη και η λογοτεχνία είναι απαγορευμένες γιατί δημιουργούν έμπνευση και πάθος στον άνθρωπο. Έχει εξοριστεί το συναίσθημα που κάνει τον άνθρωπο να ονειρεύεται και να δημιουργεί. Η επιστήμη σε αυτόν τον εφιαλτικό κόσμο ελέγχεται. Δεν υπάρχει θρησκεία ή θεός όπως τον γνωρίζουμε εμείς.

Οι άνθρωποι αναπαράγονται σε κρατικά κέντρα επωάσεως και αναπτύσσονται μέσα σε φιάλες. 

Χωρίζονται από τη στιγμή της γονιμοποίησης σε τάξεις ανάλογα με τον τελικό κοινωνικό και επαγγελματικό προορισμό τους.

Τα ωάρια που ανήκουν στις τρεις κατώτερες τάξεις κλωνοποιούνται δημιουργώντας φουρνιές ομοιόμορφων ανθρώπων, που θα χρησιμοποιηθούν ως εργάτες σε εργοστάσια.

Ο θεός είναι ο Χένρυ Φόρντ, σ’ αυτόν ορκίζονται οι πολίτες του Παγκόσμιου Κράτους (σαρκαστική αναφορά στον Αμερικανό αυτοκινητοβιομήχανο, τον εμπνευστή της κινητής γραμμής παραγωγής που έφερε επανάσταση στη διαδικασία μαζικής παραγωγής)

Οι εφιαλτικές αρχές της ευγονικής που εφαρμόζονται στο Παγκόσμιο Κράτος έχουν ως σκοπό την "ευτυχία" των ανθρώπων. Η ομοιομορφία και η αποφυγή των συναισθημάτων κρατάει μακριά τις κοινωνικές συγκρούσεις, τη βία. Χάρη στην υπνοπαιδεία, τα μέλη κάθε τάξης εκπαιδεύονται να επιτελούν σωστά τον ταξικό ρόλο τους και να είναι ικανοποιημένα με αυτόν. Τους δίνεται από το Κράτος η «σόμα» ένα ναρκωτικό σε χάπια που κρατά όποιον το παίρνει, μακριά από κάθε δυσάρεστο και βίαιο συναίσθημα. Άρα ο εχθρός εδώ, είναι το συναίσθημα και οτιδήποτε το δημιουργεί. 

Το Παγκόσμιο Κράτος επιτρέπει την σεξουαλική ελευθερία «όλοι ανήκουν σε όλους». Η ατομικότητα εξαφανίζεται. Δουλεύουν επτά ώρες χαλαρά και ύστερα ναρκωτικά και παιχνίδια, ελεύθερες σχέσεις και αισθησιακά θεάματα που ολοκληρώνονται με σεξουαλικά όργια. Αυτή είναι η ζωή τους.

Όλα είναι υπό έλεγχο. Ακόμη και η αρρώστια, τα γηρατειά και ο θάνατος. Οι άνθρωποι ζουν ακμαίοι ως τα εξήντα τους. Έπειτα, οδηγούνται σε Νοσοκομεία Μελλοθανάτων για να πεθάνουν ήσυχα εξασφαλίζοντας τη σταθερότητα του πληθυσμού του πλανήτη που δεν πρέπει να υπερβαίνει τα δύο δισεκατομμύρια.


Φάρος Μελαγκάβι -
( από μια εκδρομή στο Λουτράκι)


"I break upon the waves

I feel the sun upon my face..." 

 

Όμως...σ’ έναν «Καταυλισμό Αγρίων» μεγαλώνει  ο Τζον, διαβάζοντας Σαίξπηρ. Ο Σαίξπηρ είναι απαγορευμένος από το Παγκόσμιο Κράτος.

Ο Τζον, το "ξένο" σώμα αυτού του τυποποιημένου κόσμου, θα πυροδοτήσει την ανατροπή ή απλά θα ταράξει τα νερά του θαυμαστού νέου κόσμου;

Ο Τζον αισθάνεται, παθιάζεται, ονειρεύεται ακόμα. Βρίσκεται σε επαφή με το κέντρο του, τη φύση και είναι φυσικό γι' αυτόν να σκέπτεται, να ερωτεύεται και να αντιδρά στον παραλογισμό του εφιαλτικού Παγκόσμιου Κράτους.  

Οι φιλοσοφικές συζητήσεις του με τον Διαχειριστή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, βάζοντας σημαντικά ερωτήματα για την ανθρώπινη ευτυχία. 

Το δίλημμα που θέτει ο Χάξλεϋ είναι οδυνηρό. Βάζει τον αναγνώστη να μετρήσει με ρεαλισμό τα υπερ και τα κατά και να αποφασίσει, ποιο θέλει να είναι το μέλλον του. 

Τί θα διαλέξεις άνθρωπε; Ό,τι κι αν διαλέξεις, να ξέρεις πως θα πληρώσεις ένα ακριβό τίμημα.

Ο άγριος Τζον διαλέγει, αλλά...

Το τέλος του μυθιστορήματος είναι συγκλονιστικό και ποιητικό συγχρόνως.

Και πάνω απ' όλα άκρως αινιγματικό. Ένα τέλος κλεισμένο σε μια παράγραφο, που αξίζει να συζητηθεί.

"...Αργά, πολύ αργά, τα πόδια γύριζαν σαν δυο μαγνητικές βελόνες προς τα δεξιά: βόρεια, βορειοανατολικά, ανατολικά, νοτιοανατολικά, μετά σταμάτησαν για λίγο κι άρχισαν αργά να γυρίζουν αντίστροφα προς τ' αριστερά. Νοτιοδυτικά, νότια, νοτιοανατολικά, ανατολικά".


Η γνώμη μου

Ονειρευτείτε, νιώστε, οραματιστείτε, διαβάστε λογοτεχνία, ζωγραφίστε, πηγαίνετε σε εκθέσεις ζωγραφικής, περπατείστε στη φύση, αγαπείστε τη φύση, προστατέψτε τη φύση, ερωτευτείτε. Δυναμώστε την ψυχή σας, το πνεύμα σας. Μόνον αυτό μας κρατάει ζωντανούς και ικανούς να αντιδρούμε στον παραλογισμό. 

Και ζώντας μέσα από τις επιλογές μας, μη ξεχνάμε ποτέ το "Μέτρον άριστον" του Κλεόβουλου του Λίνδιου. Δηλαδή, την ισορροπίαΟι ισορροπημένες σχέσεις μας με το περιβάλλον θα μας χαρίσουν την πολυπόθητη ελευθερία. Άνθρωποι, ζώα, φυτά, όλα, αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Το έχουν πει και το έχουν γράψει ανά τους αιώνες χιλιάδες σπουδαίοι που οδήγησαν τη ζωή τους προς σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, κερδισμένοι και χαμένοι. Η πολυπόθητη ισορροπία ξεπηδάει μέσα από την ατομική και συλλογική συνείδηση. Όταν καταφέρει ο άνθρωπος να δει τον εαυτό του ως μέρος του Όλου και υπερβεί το πρόσκομμα του "εγώ" θα θέσει στην υπηρεσία της ανθρωπότητας τον εαυτό του με απόλυτη συνείδηση και δεν θα κάνει ποτέ πίσω. Θα εμμένει στον στόχο του που δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος πέρα από την εμπνευσμένη ελευθερία.

Αν ζούσαμε σήμερα στο Παγκόσμιο Κράτος του Χάξλεϋ, το μόνο σίγουρο είναι πως θα βρισκόμασταν σε κάποιο Νοσοκομείο Μελλοθανάτων περιμένοντας να πεθάνουμε. Ευτυχώς αυτό δεν ισχύει. Ακόμα μπορούμε να διορθώσουμε τον κόσμο που ζούμε.

 Δεν υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός και μέσα σ’ αυτόν πλέουμε πάνω σε μια σχεδία: τα συναισθήματα, τα όνειρα και τις εμπνεύσεις μας. 

Αυτά είναι τα όπλα μας, ονειροπόλοι μου.

"Φαντάσου πόσα αγαθά πλάσματα υπάρχουν εδώ! Πόσο πανέμορφη είναι η ανθρωπότητα! Ω θαυμαστέ καινούργιε κόσμε" (1)

(1) Σ' αυτήν τη φράση της Μιράντας, στην "Τρικυμία" του Σαίξπηρ, οφείλει τον τίτλο του το μυθιστόρημα)

Μπορούμε ακόμα να οραματιζόμαστε έναν Καλύτερο Κόσμο.





Και επειδή καταλαβαίνω πως ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος σας τάραξε, η υπέροχη μουσική του Hans Zimmer  που συνέθεσε για την ταινία με θέμα τον άλλον "άγριο" Νίκι Λάουντα, θα βάλει την καρδιά στην θέση που πρέπει να βρίσκεται. :)

Περισσότερα για την ταινία Εδώ


Hans Zimmer - Lost but Won (soundtrack της ταινίας "Rush" 2013)









27 σχόλια:

  1. ΟΧΙ! Ένα απλό, ξεκάθαρο και συνειδητοποιημένο ΟΧΙ (στην για μένα) αρρωστημένη "άποψη" περί ζωής ή επιβίωσης στο στο Παγκόσμιο Κράτος του Χάξλεϋ...
    Το παρακάτω που γράφεις Μαρία μου, με εκφράζει 100%
    "Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, κερδισμένοι και χαμένοι. Η πολυπόθητη ισορροπία ξεπηδάει μέσα από την ατομική και συλλογική συνείδηση. Όταν καταφέρει ο άνθρωπος να δει τον εαυτό του ως μέρος του Όλου και υπερβεί το πρόσκομμα του "εγώ" θα θέσει στην υπηρεσία της ανθρωπότητας τον εαυτό του με απόλυτη συνείδηση και δεν θα κάνει ποτέ πίσω. Θα εμμένει στον στόχο του που δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος πέρα από την εμπνευσμένη ελευθερία."

    ΑΦιλάκια ονειροπόλα και με ευγνωμοσύνη για την εσωτερική υγεία που μπορεί μόνο αυτή να εκφραστεί με Αγάπη!

    ΥΓ: Με εκφράζει και ο πανέμορφος σου πίνακας όπως και η μουσική του Zimmer!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ήταν πολύ ωραίο να αποφασίζαμε μόνον εμείς για τον κόσμο που θέλουμε να ζήσουμε.
      Σ' αυτή την περίπτωση, ίσως και να καταφέρναμε, μέσα από πολλές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ μας, να βρούμε τον ιδανικό τρόπο να συνυπάρχουμε όλοι μαζί πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη.
      Όμως όλοι ξέρουμε πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Γι' αυτό το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καλυτερεύουμε τους εαυτούς μας και κατ' επέκταση την κοινωνία μας.
      Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Ακούγεται σαν καραμέλα αυτό που γράφω, μια καραμέλα που γλύφουμε αιώνες τώρα οι άνθρωποι και αντλούμε ικανοποίηση και εφησυχασμό.
      Σκέφτομαι όμως πως ακόμα κι αν καταφέρουμε να φτιάξουμε μικρές φυλές "αγρίων" θα είναι επίτευγμα. Μικρές κοινωνίες ανθρώπων διαφορετικών, με όραμα και ρεαλισμό συγχρόνως. Να είμαστε σαν τα δέντρα. Οι ρίζες μας χωμένες βαθιά στη γη για να μην μας παίρνει ο άνεμος και τα κλαδιά μας υψωμένα στον ουρανό. Πολλά, πάρα πολλά τέτοια δένδρα που θα σχηματίσουν ένα τεράστιο δάσος.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου Στεφανία μου.
      Καλό και ήρεμο μήνα σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  2. Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη (Πλάτωνας)
    Ευτυχώς η χαλαρωτική μουσική ήρθε να εξομαλύνει λίγο το εφιαλτικό σενάριο απ’ τον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» του Χάξλεϋ που μοιάζει με ταινίας επιστημονικής φαντασίας για μια μελλοντική ψυχολογικά καταναγκαστική κοινωνία.
    Είδα τον εαυτό μου να τρέχει να προσπαθεί να ξεφύγει από «κάτι» άγνωστο, αόρατο, απειλητικό. Κι ένιωσα να ασφυκτιώ.
    Όχι δεν θα ήθελα να αποτελώ μέλος αυτής της μορφής της κοινωνίας, της τεχνητής νοημοσύνης, χωρίς συναίσθημα. Θέλω κάτι καλύτερο για το μέλλον μου, τα παιδιά, τους αυριανούς πολίτες.
    Θέλω να έχω το δικαίωμα να επιλέγω, να συναινώ, να εκφέρω γνώμη και άποψη, να έχω δικαίωμα στη γνώση, στις σωστές ανθρώπινες σχέσεις, να ερωτεύομαι και να κλαίω μα πάνω απ’ όλα θέλω να ελπίζω. Θέλω να ζω μέσα απ’ τις επιλογές μου, με «παν μέτρον άριστον» Αλλιώς τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς συνείδηση.
    Μπορούμε να οραματιστούμε έναν καλύτερο κόσμο, σίγουρα όμως όχι του Χάξλεϋ.
    Μαρία σ' ευχαριστούμε!
    Υπέροχη η μουσική επιλογή!
    Καλό βράδυ και Χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ανατριχιαστικό είναι πως οι άνθρωποι του Παγκόσμιου Κράτους ιδέα δεν έχουν για τον κόσμο που ζουν. Δεν νιώθουν καταπίεση. Είναι ευχαριστημένοι απ' τη ζωή τους γιατί είναι προγραμματισμένοι να ζουν έτσι. Τον άγριο Τζων νιώθουν ως απειλή και επιπλέον τον αντιμετωπίζουν ως γραφικό που ωστόσο τους διασκεδάζει με τις παραξενιές του, τις εκτός ορίων εκρήξεις του και την απρόβλεπτη συμπεριφορά του. Η δική του ψυχολογία είναι εντελώς ακατανόητη γι' αυτούς. Τη σύγκρουση αυτή, των δυο πολιτισμών είναι που θέλει να προβάλλει ο συγγραφέας.
      Η άποψή του, κατά τη γνώμη μου, είναι πως ο άνθρωπος πρέπει να βρει έναν διαφορετικό τρόπο να ζει τη ζωή του, γιατί και η ζωή των αγρίων έχει πολλά αρνητικά παράλληλα με τα θετικά της.
      Να ζει όπως περιγράφεις κι εσύ Αννίκα.
      Μένει να βρούμε το μοντέλο να συνυπάρχουμε και να ισορροπούμε τις αδυναμίες μας. Και αυτό το μοντέλο βασίζεται σίγουρα στην άποψη πως η επιστήμη επιβάλλεται να τεθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου για το καλό όλων, και μόνον για το καλό!
      Ουτοπικές καταστάσεις; Ίσως, αλλά αυτόν τον ρόλο δεν παίζει η ουτοπία; Να μας κάνει να προχωράμε μπροστά για να την φτάσουμε; Μπορεί να μην την φτάσουμε ποτέ αλλά θα έχουμε διανύσει τόσα χιλιόμετρα περπατώντας...
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου Αννίκα μου.
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. ΕΦΙΑΛΤΗΣ Μαρία μου.
    Πέρα από κάθε φαντασία.
    Ελπίζω να μη ζήσουν τα παιδιά μας τέτοια φρικτά πράγματα.
    Δεν θα μπορούσε να το διαβάσω αυτό το βιβλίο.
    Χρόνια πολλά για αύριο.
    Ας μη πάνε χαμένοι όλοι οι αγώνες των προγόνων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το βιβλίο κρύβει εκπλήξεις Ρένα μου.
      Σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο που σε χαλαρώνει και σε ηρεμεί. Αντίθετα σου βάζει μπουρλότο :)
      Θέλει γερά νεύρα να το διαβάσεις και υπομονή για να φτάσεις στο τέλος.
      Βασικά δεν θα έλεγα πως διαβάζεται ως μυθιστόρημα αλλά ως μια πραγματεία περί ελευθερίας περισσότερο.
      Οι αγώνες των προγόνων δεν θα χαθούν όσο διατηρούμε ελεύθερο το πνεύμα μας Ρένα μου.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
      Καλό και δημιουργικό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  4. Το βιβλίο το διάβασα πριν από λίγα χρόνια και με... εξόργισε. Σίγουρα ο συγγραφέας έγραψε ένα δύσκολο μυθιστόρημα, διαχρονικό όπως αποδεικνύεται, αλλά εγώ δεν έχω χάσει την ελπίδα μου στο άνθρωπο. Ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη μου να εκφραστώ ενάντια σε όλη αυτήν την λογική της δυστοπικής κοινωνίας που περιγράφει ο Χάξλεϊ, που ξέσπασα στο μπλοκ μου: Όποιος έχει όρεξη: http://diakovasilisvasileios.blogspot.com/2018/03/2_2.html
    Την καλημέρα μου, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως έγραψα και πιο πάνω, αυτό το βιβλίο δεν πιστεύω πως είχε σκοπό να προκαλέσει αλλά να δώσει τροφή για σκέψη. Ο συγγραφέας είναι πρώτα απ' όλα επιστήμονας. Ήταν επόμενο να χρησιμοποιήσει τις επιστημονικές του ανησυχίες για να στήσει την ιστορία του και να αφήσει περιθώριο στον αναγνώστη να σκεφτεί πολλά πράγματα. Δεν βάζει τυχαία σε αντιπαράθεση τον Διαχειριστή με τον άγριο Τζων. Δεν είναι ανάγνωσμα που θέλει να σοκάρει. Είναι πραγματεία περί ελευθερίας, κατά την δική μου άποψη. Και το τέλος του θεωρώ πως περιέχει όλη την ουσία των προθέσεων του συγγραφέα.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου Βασίλη μου.
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  5. Όχι με τίποταααα. Καλύτερα έτσι όπως είμαστε (χωρίς κορωνοϊο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α πα πα! Δεν το έχω διαβάσει, ούτε και πρόκειται.
    Λίγα προβλήματα, αγωνίες και φόβους έχω, δεν θα πάρω κι άλλα από αυτά!
    Δεν ψάχνω καλύτερα να βρω ένα Άρλεκιν;
    Πώς το έλεγε να δεις η διαφήμιση;
    Α ναι, "Με ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι"!
    Καλημέρα Μαρία Γ.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς το αντίθετο είναι αυτό το βιβλίο Αρτίστα μου.
      Δεν σε αφήνει να ξεχαστείς με τίποτα. Σε πιάνει απ' τον γιακά σε γυρίζει ανάποδα και σε τινάζει δυνατά, με το κενό να χάσκει από κάτω σου:)
      Θέλει γερά νεύρα.
      Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
      Καλό μήνα Αρτίστα του βωβού!

      Διαγραφή
  7. Ονειρευτείτε, νιώστε, οραματιστείτε, διαβάστε λογοτεχνία, ζωγραφίστε, πηγαίνετε σε εκθέσεις ζωγραφικής, περπατείστε στη φύση, αγαπείστε τη φύση, προστατέψτε τη φύση, ερωτευτείτε. Δυναμώστε την ψυχή σας, το πνεύμα σας. Μόνον αυτό μας κρατάει ζωντανούς και ικανούς να αντιδρούμε στον παραλογισμό.

    Αν δίπλα ακριβώς από το "οραματιστείτε" υπάρξει και το "αγωνιστείτε"
    αποτελεί πράγματι "πρόταση ζωής"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά Ιχνηλάτη μου!
      Χωρίς το "αγωνιστείτε" δεν έχει νόημα κανένα όραμα.
      Σ'ευχαριστώ πολύ.
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  8. Εφιάλτης!! Όχι ότι δεν προσπαθουν να ελέγξουν τον ανθρώπινο νου και τις αντιδράσεις του. Αλλά η ζωή χωρίς συναίσθημα δεν είναι ζωή. Και άραγε ποιος θέλει να ζει χωρίς να νιώθει;
    Ενδιαφέρον φαίνεται, περισσότερο-θα πω την αμαρτία μου- για τις συζητήσεις που είπες ότι περιέχει μεταξύ του Τζον και του Διαχειριστή
    Η μουσική μας ηρέμησε...
    Καλημέρα Μαράκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το προσεγγίσει ο αναγνώστης μόνον ως βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, θα πω πως είναι ξεπερασμένο στην εποχή που ζούμε. Σήμερα όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά μπροστά μας ως πιθανότητα.
      Πιστεύω όμως πως το βιβλίο είναι κάτι πολύ περισσότερο. Διαπραγματεύεται την διαχρονική αγωνία του ανθρώπου να βρει τον προορισμό του στην ευτυχία, που όσο την αναζητάει τόσο φθάνει σε αδιέξοδα οδηγούμενος τελικά σε ένα αέναο κύκλο εμπειριών και συμπερασμάτων. Το ζητούμενο πάντως είναι η ευτυχία. Αλλά ποια ευτυχία; Εκείνη που δομείται με βάση την άσκηση της συλλογικής συνείδησης που οδηγεί στην ελευθερία.
      Σ'ευχαριστώ πολύ Άννα μου για το σχόλιό σου.
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  9. Μαρία δεν φαντάζεσαι τι ετοιμάζει η νέα τάξη πραγμάτων. Ολομέτωπη επίθεση για να μας τσιπάρει με τον ψευτοιό. Αλλά άλλα σχέδια έχει ο Θεός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να μη χρειαστεί να φτάσει το πράγμα έως εκεί.
      Σ'ευχαριστώ πολύ Κώστα μου.
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  10. Το βιβλίο αυτό μου θυμίζει μια ταινία με κάπως παρόμοιο θέμα αυτό με τους δύο κόσμους. Και σίγουρα για την εποχή του θα ήταν πολύ προχωρημένο και σαν σκέψη...ένα εφιαλτικό μέλλον...όμως υπάρχει εκείνο το αλλά... για το τέλος του μυθιστορήματος έτσι που το περιγράφεις είναι που μου εξάπτει την φαντασία...για να είναι συγκλονιστικό όπως γράφεις, σίγουρα θα είναι απρόοπτο...
    Ομως ούτε κατά διάνυα δεν θα διάλεγα τον ρομποτικό κόσμο του Χάξλεϋ...
    Μαζί σου σε....Ονειρευτείτε, νιώστε, οραματιστείτε, διαβάστε λογοτεχνία, ζωγραφίστε, πηγαίνετε σε εκθέσεις ζωγραφικής, περπατείστε στη φύση, αγαπείστε τη φύση, προστατέψτε τη φύση, ερωτευτείτε. Δυναμώστε την ψυχή σας, το πνεύμα σας. Μόνον αυτό μας κρατάει ζωντανούς και ικανούς να αντιδρούμε στον παραλογισμό.
    Δεν μπορώ να φανταστώ τον άνθρωπο χωρίς συναίσθημα Μαρία μου!!
    Ας φτιάξουμε ένα όμορφο κόσμο όπως τον ονειρευόμαστε!!!
    Το βίντεο μου θύμησε τον Νίκι Λάουντα ένας από τους πρωταγωνιστές της φόρμουλας 1 ήμουν μια από τις θαυμαστριές του και δεν έχανα αγώνα του τι μου θύμησες!! Υπεροχη η μουσική επιλογή!!
    Την ταινία δεν την έχω δει θα την ψάξω..
    Μαρία μου να είσαι καλά καλο σου βράδυ 🌙


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το συναίσθημα καθορίζει τις ανθρώπινες πράξεις Σμαραγδάκι μου, ακόμα κι εκείνες που φαίνονται εντελώς λογικές. Η λογική είναι το μέτρο των συναισθημάτων που μας κατακλύζει. Ο άνθρωπος χωρίς συναίσθημα είναι εντελώς "λοβοτομημένος".
      Ο Λάουντα κι αν ήταν γεμάτος από συναίσθημα. Οι ειδήμονες λένε πως δεν υπάρχει πιο δύσκολο άθλημα από το να προσπαθείς να ελέγξεις ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο που τρέχει με 300+ χλμ. και μάλιστα πάνω σε βρεγμένο οδόστρωμα.
      Σ'ευχαριστώ πολύ Σμαραγδάκι μου.
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  11. Οχι με τίποτα. Δεν μπορώ και ούτε θέλω να ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε ένα τέτοιο κόσμο.
    Καλό βράδυ φιλενάδα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Νομίζω πως η γνώμη σου, αξίζει ένα βιβλίο μόνη της.
    Μαρία μου το βιβλίο αυτό δεν το έχω διαβάσει!
    Όταν τέλειωσα την ανάγνωση της ανάρτησης σου, ξαναγύρισα στην αρχή. Ξαναδιάβασα την ερώτηση σου.
    Όχι δεν θα ήθελα να ζω σ' έναν τέτοιο κόσμο.
    Από την άλλη, ούτε στον κόσμο μας θα ήθελα να ζω!
    Δεν ζητάω βέβαια κάτι εξιδανικευμένο. Απλά μια πραγματικότητα, πιο ανθρώπινη, πιο καλοσυνάτη!
    Ευχαριστούμε για τους προβληματισμούς που μας χάρισες μέσα από την παρουσίαση σου.
    Σε φιλώ πολύ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μακάρι, η Ανθρωπότητα να καταφέρει στο τέλος, να στήσει ένα μικρό Παράδεισο πάνω στη γη, Μαρίνα μου.
    Πρώτα όμως, ο καθένας μας θα πρέπει να φτιάξει έναν πανομοιότυπο παράδεισο μέσα του.
    Σ'ευχαριστώ πολύ!
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ... διάβαζα και διάβαζα στην αρχή... ε και όπως καταλαβαίνεις μου άρεσε το σεξ... είπα εδώ έχουμε μια τάση αισιοδοξίας βρε παιδί μου... μετά συνέχιζα να διαβάζω, δύσκολο βιβλίο, σκεφτόμουν, σιγά μην είμαι εγώ για αυτό το βιβλίο, θα προσπαθούσα να το διαβάσω και όλο θα ξέφευγα στα δικά μου, ε και ναι θα μου άρεσαν τα σημεία με σεξ χοχοχοχ και ξαφνικά πετάγεται το ΟΜΩΣ αχα ώστε αν υπήρχε ποτέ περίπτωση να βρούμε έναν Τζον θα τον βρίσκαμε σε έναν καταυλισμό Οργίων, σαν τον άγιο στο μπάρ το ναυάγιο.
    Δεν είμαι εγώ για τέτοια βιβλία δεν μπορώ τις πυξίδες έχω μια δική μου μόνο δική μου μέσα μου...προορισμός του Φοίβου.. δεν είναι όλα πάντα (το ζωάκι λέω) ότι ακραίο μας φτάνει από άλλη διαδρομή στο ίδιο σημείο ...
    Πάντως έχω ένα φίλο που το πιο πιθανό είναι να το έχει διαβάσει :) Θα του δώσω τον σύνδεσμο της εγγραφής.... αν το έχει διαβάσει τότε πρέπει να αρχίσω να ψάχνομαι σοβάρα, θα έχω τουλάχιστον δύο φίλους (η μία εσύ) που το έχουν διαβάσει ααα και ο Βασίλης τρεις ίσως και ο Πιτ ... ουφ...
    ε λοιπόν θα το πω, ναι θα ήθελα να ζω σε έναν τέτοιο κόσμο πως αλλιώς θα γνωρίζαμε τον Τζον ...
    Ξέρω το όνομα σου την εικόνα σου και πάλι από την αρχή ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας αλλιώτικη ζωή χοχοχο
    άτιμοι φίλοι τι μου κάνετε!!! ναι ναι θα ήθελα να ζήσω για να έχω την ευκαιρία να φτιάξω τους δικούς μου πίνακες τα δικά μου βιβλία τις δικές μου μουσικές χαχαχαχα να κάνω μια ταραχή σε μια ψυχή σου λέω ...
    (πάει ξέφυγα )
    Σε φιλώ ΜαΓια μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχαχα έχει κι απ' αυτό. Αυτό που σου αρέσει. Και γλυκά έχει και κουνελάκια και ένα φάρο έχει και αυτομαστιγώματα έχει (αυτοτιμωρίες για τις αμαρτίες. Ο άγριος Τζων τα κάνει αυτά.) Το βιβλίο βάζει μεγάλα διλήμματα Μάνια μου. Σοβαρά διλήμματα. Δεν χρειάζεται να το διαβάσεις. Θα σου το αφηγηθώ όταν και αν θέλεις και θα έχουμε να πούμε πολλά πάνω σ' αυτό.
      Χάρηκα πολύ πάντως που διάβασες την ανάρτηση. Κι ας την διάβασες διαγώνια χαχαχαχα. Έλα παραδέξου το. Αν, λέω τώρα, αν τη διάβασες κανονικά, εντάξει...θα ψηλώσω αρκετούς πόντους.
      Ευχαριστώ όπως και να 'χει για την υπομονή σου :)
      Καλό μήνα!

      Διαγραφή
  15. κανονικά διάβασα την ανάρτηση, ωωωω άντε λίγο ξέφυγα ... λίγο όμως εκεί που ήταν από το βιβλίο απόσπασμα χιχιχιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή