 |
| Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα... |
Ένας άνθρωπος κάτω απ' τα σύννεφα...
Με καθήλωσε αυτή η εικόνα. Μια μέρα στο Μαραθώνα, περπατούσα στην αμμουδιά. Τον είδα από μακριά. Άδεια η παραλία. Καθόταν μόνος, κάτω απ' τα σύννεφα. Διάλεξα τη γωνία που ήθελα, κρύφτηκα πίσω από τα χόρτα και τον φωτογράφισα.
Μετά έμεινα και τον κοιτούσα από μακριά. Δεν ήθελα η δική μου παρουσία να χαλάσει την ησυχία του.
Όσο τον κοιτούσα περιμένοντας να κάνει μια κίνηση, να σηκωθεί ίσως από τη θέση του, να περπατήσει πάνω κάτω ή να βουτήξει στη θάλασσα, μου ήρθε στο νου ένας άλλος άνδρας, το μακρινό 1997, που βρέθηκε μόνος, κλεισμένος στο αυτοκίνητό του λόγω σφοδρής καταιγίδας. Οδηγούσε σε μια παραλιακή λεωφόρο της νότιας Γαλλίας, όταν ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί και άρχισε να πέφτει καταρρακτώδης βροχή.
Αναγκάστηκε να σταματήσει. Άναψε τα αλάρμ και περίμενε. Όσο περίμενε παρατηρούσε γύρω του το τοπίο. Αμέσως σχεδόν άρχισε να συνθέτει τη μουσική ενός πασίγνωστου αγαπημένου τραγουδιού.
Έτσι και τούτος, ο δικός μου ολομόναχος άνθρωπος κάτω απ' τα σύννεφα, ίσως να προσευχόταν, η να θυμόταν, η ακόμα και να σιγοτραγουδούσε εκείνο το τραγούδι που γράφτηκε κάτω από παρόμοιες συνθήκες, σε κείνη την παραλιακή λεωφόρο της νότιας Γαλλίας. "Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα..."
Είναι σπάνια και ιερή η στιγμή εκείνη που ο άνθρωπος συνδέεται απόλυτα με το σύμπαν.
Μοναξιά μου όλα - Μπάμπης Στόκας, Φίλιππος Πλιάτσικας & Μίλτος Πασχαλίδης (Live 2015)
Συνθέτης: Φίλιππος Πλιάτσικας
Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου.
(Η ηχογράφηση του τραγουδιού πραγματοποιήθηκε στην Οξφόρδη, στο στούντιο που οι Radiohead είχαν ηχογραφήσει το "Creep").
Μεγάλη υπόθεση η σύνδεση Μαρία μου. Με τη φύση, το σύμπαν, τους άλλους, τον εαυτό μας. Σε φιλώ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κερδισμένοι όσοι το καταφέρνουν Ψαροματάκι μου.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Η σκηνή και το βίωμα που περιγράφεις, Μαρία μου, είναι συγκλονιστικά πράγματι. Η φωτογραφία είναι για βραβείο έκφρασης και θέματος. Ένιωσα ένα δέος πραγματικά στην εικόνα αυτού του ανθρώπου. Εκεί βλέπεις την ασημαντότητά μας μέσα στο χώρο και την παράδοσή μας στις σκέψεις και στη δύναμη των στιγμών. Μαρία πρέπει να τρόμαξες λίγο ναι; Δεν ξέρω, εμένα κάτι με έσφιξε στην εικόνα σου, σκέψου να το έβλεπα από κοντά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα καλή μου φίλη, κάθε μου ευχή κοντά σου.
Ένιωσα πως αυτός ο άνθρωπος, εκείνη τη στιγμή, βίωνε μια βαθιά αίσθηση ελευθερίας.
ΔιαγραφήΑπολάμβανε τους φυσικούς ήχους, την μοναξιά του, την ομορφιά του ουρανού και της θάλασσας. Ήταν σαν να είχε παραδοθεί στο μεγαλείο.
Έτσι αισθανόμουν κι εγώ, όσο τον παρατηρούσα.
Η λεζάντα της φωτογραφίας δεν αναφέρεται στην μοναξιά που θλίβει και καταθλίβει τον άνθρωπο αλλά στην δημιουργική μοναξιά.
Όμως καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Ναι, μερικές φορές η μοναξιά μπορεί να βιώνεται ως υπαρξιακή μοναξιά και αυτό να τρομάζει.
Χαίρομαι που σου άρεσε η φωτογραφία. Σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και τις ανταποδίδω.
Πολλά φιλιά Γιάννη μου και καλό ξημέρωμα!
Μαρία μου αν μου επιτρέπεις μια προσωπική εμπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τελευταία χρόνια (λίγο πριν τη σύνταξη) στο δρόμο προς το γραφείο, σ’ ένα παράθυρο, στο ύψος του παράθυρου του λεωφορείου, πρωί-απόγευμα, ένας ηλικιωμένος (ακαθόριστης ηλικίας) καθόταν χαζεύοντας τους περαστικούς και την κίνηση. Αυτό μου δημιουργούσε διάφορα συναισθήματα ( θλίψη, τρυφερότητα, οίκτο , απορίες) κάνοντας διάφορους συνειρμούς. Στο βάθος του δωματίου φαινόταν να έκαιγε ένα καντηλάκι. Αυτό κράτησε αρκετά χρόνια, χωρίς ποτέ να αντιληφθώ άλλη παρουσία στο δωμάτιο. Κάποια μέρα η κάρέκλα του ήταν αδειανή και από κείνη τη μέρα και μετά δεν τον ξαναείδα. Ήταν τόσο δυνατά τα συναισθήματα που θέλησα να αποδώσω τη συγκίνηση που ένιωσα (στην ανάρτηση ζωγραφική με μολύβι είναι το τελευταίο έργο με μια άδεια καρέκλα) αλλά και σε κάποια από τα έργα μου ξεκάθαρα στη μοναξιά ιδιαίτερα των ηλικιωμένων. Εικόνες οικείες σε όλους μας που αποκτούν όμως, ανάλογα με τον ψυχισμό μας, μια άλλη διάσταση μπλέκοντας τη μοναξιά με τις αναμνήσεις. Κι αυτό είναι ακόμα πιο οδυνηρό.
Είναι γεγονός Μαρία μου, οι εμπνευσμένες ιδέες γεννιούνται από στιγμές μοναξιάς και οδύνης.
Όμορφο το κομμάτι που διάλεξες (υπέροχος στίχος) κι αν το συνόδευε μια απλή κιθάρα και όχι ηλεκτρική θα ήταν ίσως πιο κοντά στο θέμα.
Μαρία μου σ' ευχαριστώ (αρκετά ευαίσθητη με το θέμα) σου εύχομαι καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!
Σε φιλώ!
Δυστυχώς Αννίκα μου, πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν απομονωμένοι για λόγους πέρα από την δική τους θέληση, κι αυτό είναι απάνθρωπο και οδυνηρό. Μακάρι να μην ήταν κανένας άνθρωπος μόνος του!
ΔιαγραφήΑπ' την άλλη, εσύ μετέτρεψες το βίωμά σου σε τέχνη κι αυτό είναι μια έκφραση του μεγαλείου της ανθρώπινης ψυχής.
Η συγκεκριμένη φωτογραφία όπως εξήγησα και στον Γιάννη, πιο πάνω, δεν έχει να κάνει με την υπαρξιακή μοναξιά που τρομάζει αλλά αφορά στη σύνδεση του ανθρώπου με το σύμπαν.
Πιστεύω πως ο άνθρωπος που βιώνει μια ανάλογη εμπειρία, αισθάνεται εκείνη τη στιγμή "Όλα" και "τίποτα".
Σ' ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μας την δική σου συγκλονιστική εμπειρία, που συμμεριζόμαστε όλοι μας.
Πολλά φιλιά Αννίκα μου και καλό ξημέρωμα!
Άλλο η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ την μοναχικότητα μου και εκτιμώ τα άτομα που είναι μοναχικά γιατί είναι ελεύθερα!
Το να αισθάνεται κανείς μόνος και να υποφέρει από αυτό δεν είναι ότι καλύτερο για τον ψυχισμό, συνήθως τα άτομα που υποφέρουν είναι γιατί κάτι δεν έχει πάει καλά στη ζωή τους, γιατί ποτέ δεν φταίει το "έξω" για την δυστυχία μας! Μη ξεχνάμε πως δεν είμαστε μόνοι έχουμε έναν υπέροχο εαυτό και μια πανέμορφη φύση να φροντίσουμε και να αγαπήσουμε!
Πολύ ωραία μας τα είπες σοφή νεραϊδούλα. Από μέσα μας ξεκινούν όλα.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά και καλό απόγευμα Στεφάνια μου!
Αχ! ξέχασα να ευχαριστήσω για το όμορφο τραγούδι και να στείλω πολλά ΑΦιλάκια αγάπης σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήNα είσαι καλά Στεφανία μου...
ΔιαγραφήBeautiful blog
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you Rajani Rehana!
ΔιαγραφήΚαλό ονειρεμένο βράδυ Μαρία ! ;) Ευχαπιστώ που μου υπενθύμισες την ιστορία πως δημιουτγήιηκε η μουσική του αγαπημένου τραγουδιού . Είναι μαγικές οι στιγμές που αποκαμβάνουμε τη φύση και όταν αγαπάς κάτι το αγαπάς για πάντα .. ;) Όμορφο ξένοιαστο Σεπτέμβρη με υγεία , αγάπη , ελπίδα !! Φιλάκια ! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Κυριακή μου. Καλό Σεπτέμβριο να έχεις κι εσύ, με ευκολίες και χαρούμενες στιγμές.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Για δες Μαρία μου, γιατί δεν ανοίγει να νέα σου ανάρτηση και μου βγάζει: Πως αυτή δεν υπάρχει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦ σνιφ!
Το ανέβασα πάλι Στεφανία μου. Ελπίζω αυτή τη φορά να μην το σκάσει :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ έγραφα εχθές Μαρία μου το σχόλιο μου δεν ξέρω αν πάτησα όμως δημοσίευση .Δεν έχει σημασία όμως πως σου ξαναγράφω για το θέμα, αφού έχει τόσο ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικόνα του ανθρώπου στην παραλία κάτω από τα σύννεφα όντως είναι από εκείνες τις στιγμές
που το κλίκ του φακού αποτυπώνει εκτός από την εικόνα, για εκείνον που την βλέπει και συναισθήματα...σαν να γεμίζει με την απεραντοσύνη το...μέσα του.
Αυτό μου έβγαλε εμένα η φωτογραφία...το τραγούδι αγαπημένο...👍
Υ.Γ. Πολύ εντυπωσιακή και η κοπελιά επάνω!
Να είσαι καλά φίλη μου καλό και ήρεμο μήνα να έχεις. καλό σου βράδυ φιλιαααα!! 😍