Bettina Baldassari
Λατρεύω τα παραμύθια.
Μου έχουν πει πολλά κι έχω επιλέξει να τα πιστέψω.
Νομίζω πως οι στιγμές του παραμυθιάσματος ήταν οι ωραιότερες της ζωής μου, αφού σκέφτομαι, μόλις τώρα, μήπως πρέπει να ευγνωμονώ όσους με παραμύθιασαν;
Άλλωστε τι είναι ολόκληρη η ζωή μας; Ένα παραμύθι δεν είναι;
Γεννιόμαστε και πιστεύουμε πως θα ζήσουμε αιώνια και πριν προλάβουμε να το καλοσκεφτούμε, βρισκόμαστε στην προκυμαία και αποχαιρετάμε τα καράβια που φεύγουν χωρίς εμάς για εκείνα τα ταξίδια που μας υποσχέθηκαν.
Όμως, τι γλύκα που έχουν αυτές οι αναπολήσεις που κλείνουν μέσα τους την ανάμνηση εκείνης της προσμονής και την εμμονή της αφήγησής της!
Μα, μια καλά κρυμμένη εμμονή δεν βρίσκεται πίσω από κάθε μας αφήγηση;
Είμαστε οι προσμονές μας και οι αφηγήσεις τους και είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση οι σιωπηλές μονομαχίες μας μαζί τους.
Με παρέα ή χωρίς παρέα, καληνύχτα ονειροπόλοι μου.
Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε αυτό το τραγούδι διαβάζοντας την ανάρτησή σου αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=GmN0btvrUIY
Υπάρχει μια διαφορά στο παραμύθιασμα και στο παραμύθι. Κάποιος μας το πούλησε για αλήθεια και αυτό πόνεσε. Με το χρόνια το είδαμε από μακρυά και νιώσαμε μια γοητεία, ίσως γιατί το ψέμα, το παραμύθιασμα, έχει τη γοητεία της φαντασίας.
Αναζητάς το επιμύθιο με αυτή την ανάρτηση, και μου άρεσε πολύ...
σε φιλώ :)
Πού θυμήθηκες το ρόδο της ερήμου βρε θηρίο; Υπέροχο τραγούδι!
ΔιαγραφήΝα σου πω Μάνια μου, προσωπικά το έχω πλέον απομυθοποιήσει το παραμύθιασμα. Αν αναλογιστούμε αυτό που μας απέδειξε η Κβαντική φυσική πως δηλαδή η ζωή δεν είναι ακριβώς η ζωή που ξέρουμε και πως ο καθένας από μας ζει και σε μια παράλληλη διάσταση με την ίδια μορφή και πως τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν είτε το βλέπουμε εμείς είτε όχι, τότε μπορεί το παραμύθι μας να είναι η πραγματικότητα ή και το αντίστροφο, η πραγματικότητά μας να είναι ένα παραμύθι.
Όσο για τους ερωτευμένους ή τους ανθρώπους γενικά που μοιράζονται μια δυνατή ψυχική σύνδεση μέσω της αγάπης, το φαινόμενο της κβαντικής διεμπλοκής μας λέει πως οι άνθρωποι αυτοί διεμπλέκονται και αλληλοεπιδρούν ακαριαία ως το τέλος της ζωής τους.
Εμείς λοιπόν οι απλοί άνθρωποι με την απλή σκέψη ας χαιρόμαστε οτιδήποτε μας δίνει χαρά, μας γοητεύει, και δεν μας καταστρέφει ακόμα κι αν αυτό μας φαίνεται παραμύθιασμα ή ένα παραμύθι.
Καλή ξεκούραση το σ/κ.
Σε φιλώ γλυκά :)
Στον άνθρωπο αρέσουν τα παραμύθια, Από εκείνα που άκουγε μικρός από τα χείλη της μάνας του ως εκείνα που του "πουλούσαν" ανέξοδα οι κομματάρχες, όλων των αποχρώσεων. Α! και τα ερωτικά παραμύθια, που τα βάζεις; Ειδικά αυτά, που πονούν περισσότερο απ΄ όλα. Ναι η ζωή μπορεί να είναι γίνει παραμύθι, μα τις περισσότερες φορές πνιγόμαστε μέσα στην πεζή καθημερινότητα αγωνιζόμενοι απλώς να επιβιώσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Μαρία!
Ναι Βασίλη μου τα ερωτικά παραμύθια είναι που πονάνε περισσότερο γιατί ο άνθρωπος μπροστά στον έρωτα είναι ανυπεράσπιστος. Δεν μπορεί να αμυνθεί και όπως το έγραψε πολύ ωραία ο Μιλαν Κουντερα στην Αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι, ο ερωτευμένος όταν δηλώνει τον έρωτά του στο αγαπημένο του πρόσωπο, επί της ουσίας, παραδίδεται άοπλος και θέτει τον εαυτό του στο έλεος του άλλου. Να τον σεβαστεί, να μην τον παραμυθιάσει.
ΔιαγραφήΤα πολιτικά παραμύθια είναι μια άλλη κατηγορία που παλεύεται πιστεύω. Φτάνει να έχουμε κοινή λογική, τα μυαλά μας στη θέση τους και να ισορροπούμε ανάμεσα στο συμφέρον και την ηθική.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Γιατί άραγε λέμε παραμύθια στα παιδιά, μήπως επειδή είναι αγνά και μπορούν να πιστέψουν σε μάγισσες, νεράιδες και ήρωες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όταν μεγαλώσουν τα παιδιά σταματούν να πιστεύουν σε παραμύθια και τότε μπαίνει στη ζωή το παραμύθιασμα. Αγνά ψέματα τα παραμύθια, για να θυμηθούμε την απογοήτευση μας όμως όταν "ανακαλύψαμε" πως δεν υπάρχει Αη Βασίλης;
Ζώντας την εποχή του ψέματος είναι γεγονός πως παραμυθιάζεται ο άνθρωπος πολύ εύκολα και έτσι χειραγωγείται και εύκολα!
Νομίζω πως μπορούμε και ενήλικες να φτιάξουμε μέσα μας, έναν κόσμο γαλήνιο που να θυμίζει παραμύθι, γιατί μόνο έτσι δεν θα παραμυθιαζόμαστε από τίποτα και κανένα!
Πολλά Αληθινά ΑΦιλάκια στέλνω Μαρία μου, με όλη μου την Αγάπη!
Στέκομαι στην τελευταία σου φράση Στεφανία μου για να σου πω πως εκφράζει κι εμένα και να προσθέσω πως αυτό που λες ισχύει απόλυτα μέσα απ' τα όνειρα.
ΔιαγραφήΓι' αυτό έχω σε μεγάλη υπόληψη του ονειροπόλους. Είναι η κατηγορία των ανθρώπων που αν και γνωρίζουν την πραγματικότητα έχουν ανάγκη να φτιάχνουν το δικό τους παραμύθι και μέσα από αυτό να αγαπούν τη ζωή, τον εαυτό τους και τους άλλους ανθρώπους, όπως θα έπρεπε να είναι.
Καλό Σαββατοκύριακο Στεφανία μου!
Πολλά φιλιά με πολλή αγάπη κι από μένα.
Αγαπώ το παραμύθι αλλά σιχαίνομαι το παραμυθιασμα... Μόνο που έχουν αλλάξει οι εποχές. Καταργήθηκαν τα παραμύθια και παραμυθιάζουμε συνεχώς τους άλλους καθημερινά. Με πρώτον τον εαυτό μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα ονειροπόλα!
Τα είπες όλα Αννούλα μου!
ΔιαγραφήΜαρία μου εγώ θα ευχηθώ, να μην σταματήσουμε να είμαστε ονειροπόλοι. Αυτοί που είχαν όραμα και όνειρα πήγαν τον κόσμο παρακάτω.
Στέλνω φιλί και στις δυο σας!!!!!
Χωρίς το παραμύθιασμα του εαυτού, φοβάμαι πως δεν θα υπήρχε τίποτα όμορφο σ' αυτή τη ζωή. Ούτε η αγάπη για τον πλησίον, ούτε η Τέχνη, ούτε η επιστήμη. Καταλαβαίνω πως αυτό που γράφω ακούγεται πολύ αιρετικό. Όμως το πιστεύω. Το θέμα είναι πώς θα καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά την έμπνευση που μας δίνει ένα καλό παραμύθιασμα. Μέχρι να αποδειχτεί η δυναμική που κρύβεται από πίσω, παραμένει μια κοινή εξαπάτηση. Όταν όμως το αντιληφθούμε και το αντιμετωπίσουμε δημιουργικά, τότε μπαίνουμε σε σούπερ παραγωγική διαδικασία. Διαφορετικά, μένουμε μέχρι το τέλος βουτηγμένοι στις ψευδαισθήσεις ενός καλού παραμυθιάσματος.
ΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο Άννα μου!
Ονειροπόλα φίλη μου, Μαρία μου. Ε ναι, είναι ποτέ δυνατόν, ένα όμορφο λυρικό παραμύθι, να μη συγκινήσει μια ταξιδιάρα και ονειροπόλα ψυχή; Ένα ταξίδι, μια φαντασία, ένα όνειρο. Τι είναι ο κόσμος μας; Ένας στυγνός σάπιος ρεαλισμός αποστεωμένος και ρηχός; Αυτό μάς θέλουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι! Το δικαίωμα στο όμορφο παραμύθι, στο ταξίδι σε κόσμους άλλους, διαφορετικούς, το έχουμε και το διεκδικούμε, Μαρία μου.
Υ.Γ. Αλήθεια, πόσο θα ήθελα να τρέξω κάτω από την ομπρέλα στην εικόνα της μετώπης σου, να πω μια όμορφη καλημέρα από την κοπέλα εκεί. Ένα χαμόγελο, ένα σκίρτημα κοντά της. Πόσο όμορφη εικόνα.
Καλησπέρα Μαρία μου.
Ευχαρίστως να σου τη συστήσω Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΤη λένε Αουρόρα, ήρθε από την Λαπωνία για διακοπές. Θα μείνει μόνο δεκαπέντε μέρες. Λατρεύει τον ήλιο αλλά πρέπει να προστατεύεται απ' αυτόν. Γεννήθηκε σε ιγκλού και ο μπαμπάς της είναι ψαράς φώκιας, όχι όμως σε περίοδο αναπαραγωγής. Δουλεύει ως καθηγήτρια ζωγραφικής στον παιδικό σταθμό της περιοχής της και μαθαίνει τα χρώματα της Ίριδας στους μικρούς μαθητές της. Η πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής της είναι το βράδυ που κατάφερε να μείνει ξάγρυπνη και να απολαύσει το Βόρειο Σέλας από το μπαλκόνι της. Έχει μάλιστα να σου πει πολλά πάνω σ' αυτό. Ονειρεύεται να γνωρίσει έναν ευγενικό άντρα που θα είναι πρόθυμος να μοιράζεται μαζί της τις εμπειρίες του και τις σιωπές του.
Αυτά, για να είμαστε μέσα στο θέμα του παραμυθιού.
Αν τώρα εσύ το πάρεις το παραμύθιασμά μου και το κάνεις ζωγραφιά ή ξυλοκατασκευή ή ό,τι άλλο σε εκφράζει, τότε θα έχει σπάσει το φράγμα του ψέματος και θα έχεις μετατρέψει την έμπνευση της εικόνας του κοριτσιού, σε δημιουργία.
Καλό Σαββατοκύριακο Γιάννη μου :)
Έτσι ακριβώς, ζήτω το παραμύθι, αφού δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για αισιοδοξία, κάνει το όνειρο αληθοφανή διαδικασία, και όσο πιο μαγικό τόσο πιο βαθιά σε αγγίζει και σε κινητοποιεί. Κάποια θα πραγματοποιηθούν, κάποια (τα περισσότερα;) όχι. Και τι μπορείς να κάνεις με το κενό που θα αφήσουν τα δεύτερα, πέραν του να δημιουργήσεις άλλα; Μάλλον αυτό αμελούμε όσο μεγαλώνουμε: να φτιάχνουμε νέα παραμύθια. Και ίσως η πρόσκληση να είναι στο να κάνουμε την καθημερινότητά μας, και τα προβλήματα αυτής, κομμάτι αυτών των νέων παραμυθιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αρχή θέλω να σε καλωσορίσω Γιάννη. Χαίρομαι που βρίσκω σχόλιό σου μετά από τόσον καιρό.
ΔιαγραφήΌπως θα διαπιστώσεις, συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό σου. Επιπλέον τα παραμύθια που καταλήγουν σε παραμύθιασμα, μια χαρά μπορούν να λειτουργήσουν ως έμπνευση αφού πρώτα βεβαίως "κλάψουμε τον μακαρίτη". Πιστεύω βαθιά πως τόσο η θλίψη όσο και η απογοήτευση μπορούν να μετατραπούν σε βόμβες δημιουργίας.
Καλό Σαββατοκύριακο Γιάννη και να σε βλέπουμε συχνότερα!
Η αλήθεια είναι πως νοσταλγούμε αυτή την εποχή που η αστείρευτη φαντασία μπορούσε να εκφραστεί με θαυμασμό, ανησυχία, αγωνία, ικανοποίηση, ελπίδα, με έναν τρόπο που δεν υποτιμούσε τη σημασία των παραμυθιών, όπως κάνουν οι μεγάλοι κι ας έχουν σήμερα μεγαλύτερη ανάγκη να γιατρέψουν πληγές της ωριμότητας. Η νοσταλγία μπορεί να είναι και ανάγκη να κρατηθούμε από παλιές καλές στιγμές, τότε που ακούγαμε ή διαβάζαμε παραμύθια, τότε που η αγάπη ωρίμαζε το πνεύμα και δυνάμωνε την ψυχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ίσως τώρα είναι μια καλή στιγμή να ξεχωρίσουμε το παραμύθιασμα. Το παραμύθιασμα μιας εποχής βολεμένων ανθρώπων. Χωρίς να μπορούμε να πούμε πως ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα.
Απ' τα θέματα που μ' αρέσει να διαβάζω. Ίσως γιατί ψάχνω ακόμη εκείνα τα όμορφα κομμάτια της ζωής μου!
Μαρία μου σ' ευχαριστώ γι αυτή την ονειροπόληση! Να είσαι καλά!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Εγώ σ' ευχαριστώ Αννίκα μου για το όμορφο σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΈχεις πάντα τον τρόπο να εμπλουτίζεις και να ομορφαίνεις ό,τι θέλω πω. Να είσαι καλά.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Με κάλυψε η τελευταία παράγραφος της Στεφανίας και η δική σου απάντηση στο σχόλιό της Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτά ήθελα να πω και εγώ, αφού έχω επιλέξει να βλέπω μόνο την όμορφη πλευρά των πραγμάτων και ίσως των παραμυθιών γιατί όχι. Πιστεύω εύκολα τους ανθρώπους (ίσως να ονειροπολώ, αλλά μου αρέσει)ενώ είναι εν γνώση μου, ότι η πραγματικότητα δεν είναι όπως θέλω να την σκέφτομαι.
Όσο το "παραμύθιασμα", αν είναι η επιλογή μας καλώς να είναι.
Πίστεψέ με μέχρι σήμερα στην ηλικία που είμαι δεν το έχω μετανιώσει.
Παραμυθένιος ο πίνακας επάνω της Bettina Baldassari.😊
Να περνάς όμορφα με ότι επιλέξεις να κάνεις Μαρία μου. καλο σου ξημερωμα φιλιαααα!!🌙
Σ' ευχαριστώ Σμαραγδάκι μου που πέρασες και μου άφησες τις σκέψεις σου.
ΔιαγραφήΝαι, "την πραγματικότητα την ξέρουμε, το παραμύθι μας χρειάζεται" (το διάβασα στο διαδίκτυο).
Εσύ έχεις γράψει παραμύθια άρα γνωρίζεις πολύ καλά τη γοητεία που αποπνέουν.
Να είσαι καλά Σμαραγδάκι μου και να περάσεις όμορφα το Σαββατοκύριακο.
Πολλά φιλιά!
Μαράκι μου, εγώ εδώ είχα αφήσει ένα σχόλιο και δεν το βρίσκω, πού πήγε οεο; 😯
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου ήρθε Πέτρα μου.
ΔιαγραφήΤο χάσαμε;
Το 'σκασε; Πού να πήγε;
Το κείμενό σου "τα σπάει" και την άλλη φορά χάζευα και την εικόνα, κι έψαξα κι άλλες εικόνες τού ίδιου δημιουργού. Η προσέγγισή σου με συνεπήρε για τα καλά, Μαράκι μου. Το παραμύθιασμα από κάποια στιγμή και μετά (ενηλικίωσης) είναι επιλογή, όπως και το παραμύθι. Η διαφορά έγκειται στην ωριμότητα και τη φιλοσοφημένη ματιά που αποκτούμε -όσοι το παλεύουμε- μεγαλώνοντας.. Καλημερούδια και καλό σ/κ 🌷🌸🌺
ΔιαγραφήΑνακάλυψα Bettina Baldassari σχετικά πρόσφατα και λάτρεψα κι εγώ τη δουλειά της Πέτρα μου. Σε κάθε της πίνακα βρίσκω όλες τις γυναίκες της ζωής μου, ακόμα κι εμένα την ίδια. Η ματιά της διεισδύει μέσα στη γυναικεία ψυχή. Μελετημένες ματιές, προσεγμένες. Κάθε της πίνακας και ένα διαχρονικό παραμύθι. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά και να περάσει τέλεια το σ/κ! :)
Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι Μαρία με κάθε χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Κώστα μου, επίσης με πολλές όμορφες στιγμές!
ΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ η λιτή μα τόσο περιεκτική αναρτησή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ με εκτίμηση σχοινοβάτισσα των ονείρων.
Να είσαι καλά Ευρυτάνα μου.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τον χαρακτηρισμό. Δείχνει πόσο καλός ιχνηλάτης είσαι :).