Midnight Blues

Φωτογραφία - Ray Collins 

"Σε ερωτεύτηκα βασιζόμενη σε υποθέσεις. Χωρίζω βασισμένη σε γεγονότα. Τα γεγονότα που δημιούργησες εσύ».
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της. 

Εκείνος, την κοίταξε αποσβολωμένος. Δεν είπε λέξη. Ίσως δεν συνειδητοποιούσε άμεσα το νόημα τους και τα έκρυβε νοερά στις αποθήκες του νου του για να τα σκεφτεί αργότερα. 

Το μόνο που συνειδητοποιούσε, εκείνη τη στιγμή, ήταν πως έφευγε από κοντά του.

Κι όμως, η συνέχεια της σχέσης τους εξαρτιόταν από τούτη εδώ τη φράση. Τη φράση που επέλεξε να μη σκεφτεί, να μην της δώσει σημασία.

Δεν αντιλαμβανόταν, πως ακόμα και την τελευταία στιγμή, μπορείς να σώσεις μια κατάσταση που επιθυμείς δίνοντας απλά σημασία στις λεπτομέρειες.

Όταν όλα τα σοβαρά και τα μεγάλα έχουν πια συμβεί, μένουν μόνον οι λεπτομέρειες για να φωτίσουν τις αληθινές προθέσεις των ανθρώπων.

Τα τελευταία λόγια της έκλειναν μέσα τους ελπίδα που έλεγε: "Άλλαξε τα γεγονότα. Μη βασίζεσαι μόνο σε αυτά που ακούς."

Μετά εκείνη έφυγε. 
Αυτός, την κοίταζε όσο απομακρυνόταν. Την είδε να μπαίνει στο αυτοκίνητό της, να βάζει μπρος και να χάνεται στο βάθος του δρόμου. 

Ένα δυνατό σφίξιμο στην καρδιά, μια ξεχασμένη αίσθηση πανικού πως δεν έχει πια κανέναν έλεγχο στη ζωή και στο σώμα του. 

Και το χειρότερο, πως δεν υπάρχει καμιά αγκαλιά για να χωθεί και να κρυφτεί από τον πόνο. 

Εγωιστής και μόνος, όρθιος σαν θαυμαστικό, στη μέση του δρόμου, συνέχισε να κοιτάζει το κενό που είχε αφήσει πίσω της.  

Η παραλία, πέρα από τις αλμυρίδες, είχε από ώρα χάσει το ωχρό χρώμα της κι η θάλασσα άρχισε να παίρνει το μολυβί, της καταιγίδας που ερχόταν. 

Οι πρώτες σταγόνες της βροχής ακούστηκαν πάνω στην άσφαλτο σαν σιγανό κροτάλισμα φιδιού και τον συνέφεραν απότομα. 
Άλλος στη θέση του, θα έτρεχε σε κάποιο υπόστεγο για να προστατευθεί. Αυτός, δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει. Ήταν ήδη εκτεθειμένος στην καταιγίδα των αισθημάτων και των συναισθημάτων του. Ήδη πάλευε με τα πελώρια κύματα του πόνου που τον χτυπούσαν χωρίς οίκτο, πάνω στα βράχια του εγωισμού του. 

Πονούσε αλλά έδειχνε πως αντέχει. Ζούσε τον πόνο με καρτερική διάθεση, λέγοντας στον εαυτό του ψέματα, πως εκείνη πάλι θα γυρίσει. 

Ο πόνος του αποχωρισμού είναι ο φόρος τιμής σε ό,τι απομένει: την περισσότερη γνώση του εαυτού ή το βαθύτερο συναίσθημα. 

Πες το όπως θες, αλλά έτσι ακριβώς είναι.


Snowy White - Midnight  Blues