Ο λαβύρινθος του Σωκράτη

πηγή:https://gr.pinterest.com/pin/128352658109113528/

(Αυτή την αλληγορική ιστορία την έγραψα πριν κάποια χρόνια. Σήμερα, είναι η συμμετοχή μου στη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ που διοργανώνει η Μαίρη μας μέσα από το ιστολόγιό της,  ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΥΤΑΛΗ. 
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαίρη για την πρόσκληση!

------------------------

Ο Σωκράτης, είχε δυο μεγάλες αγάπες: τους καουμπόηδες και τον λαβύρινθο. 

Δεν άφηνε ταινία γουέστερν που να μην τη δει και στο δωμάτιό του είχε φυλαγμένους, μέσα σε χάρτινο κουτί, κάμποσους απ' αυτούς μαζί με τ' άλογα τους. Κάποιοι πετούσαν το λάσο τους, άλλοι πυροβολούσαν ή πάλευαν σώμα με σώμα μ’ έναν ινδιάνο και άλλοι καμάρωναν πάνω στ’ άλογά τους κραδαίνοντας στον αέρα το όπλο τους.

  

Το ίδιο όμως αγαπούσε και τον λαβύρινθο.  

Η μεγάλη μανία που είχε από παιδί να κοιτάζει τον ουρανό τις ξάστερες νύχτες και να προσπαθεί να βρει την άκρη ή ένα δρόμο ανάμεσα στ' αστέρια, τον έσπρωξε να αρχίσει να φαντάζεται λαβυρίνθους. 

Άλλοτε τους σχεδίαζε στα τελευταία φύλλα των τετραδίων του, άλλοτε στα οπισθόφυλλα των σχολικών βιβλίων, ακόμα και στην επιφάνεια του γραφείου του. Αυτό, το τελευταίο, πολύ εκνεύριζε τη μάνα του που είχε βαρεθεί τέλος πάντων να καθαρίζει συχνά-πυκνά τις μουτζούρες από τους μαρκαδόρους του γιου της.

Μεγαλώνοντας, ο Σωκράτης εξέλιξε πολύ τους λαβυρίνθους του.  

Κάθε φορά τους έκανε πιο περίπλοκους με περισσότερα αδιέξοδα και κρυφές παγίδες ώσπου μια μέρα που βρέθηκε σε ένα δικό του, πραγματικό αδιέξοδο, σκέφτηκε για πρώτη φορά να πουλήσει έναν. Διάλεξε τότε τον πιο περίπλοκο, τον δίπλωσε προσεκτικά και τον έβαλε στην τσέπη του. Στο σχολικό διάλειμμα  πλησίασε τον καλύτερο μαθητή της τάξης του και του είπε:
-Σου πουλάω τον πιο δύσκολο λαβύρινθο που έχεις δει στη ζωή σου.
-Τι να τον κάνω; απάντησε εκείνος σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους του.
- Είναι σχεδιασμένος για τον εξυπνότερο άνθρωπο του κόσμου. Αν δεν καταφέρεις να τον λύσεις εσύ, πούλα τον και δεν θα χάσεις,  του απάντησε ο Σωκράτης.
Εκείνος  δίστασε για λίγο αλλά μετά σκέφτηκε πως ήταν μοναδική ευκαιρία να δείξει σε όλους όσους τον αμφισβητούσαν στην τάξη του, πόσο έξυπνος ήταν! Έτσι, δέχτηκε την προσφορά του Σωκράτη και αγόρασε τον λαβύρινθο.
          

Το απόγευμα που επέστρεψε στο σπίτι του, τον ξεδίπλωσε προσεκτικά και τον άπλωσε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Έβαλε το δείκτη πάνω στο σημείο που έγραφε ΕΙΣΟΔΟΣ και τραβώντας μια νοητή γραμμή προσπάθησε να βρει την ΕΞΟΔΟ. 

Όμως, παρ' όλη την προσοχή και την παρατηρητικότητα του δεν στάθηκε δυνατό να ξεφύγει απ' τα καλοσχεδιασμένα αδιέξοδα και τις παγίδες. 

Ζαλίστηκε, μπερδεύτηκε, το πήρε απ’ την αρχή πολλές φορές με υπομονή, με πείσμα αλλά όσες φορές κι αν προσπάθησε άκρη δε βρήκε. 

Αποφάσισε, τότε, να ζητήσει τη βοήθεια του μεγαλύτερου αδελφού του. Δεν παρέλειψε μάλιστα να του τονίσει πως μόνον ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου μπορούσε να τον λύσει. 

Εκείνος αμέσως δέχτηκε. Ευκαιρία να αποδείξει πόσο πιο έξυπνος ήταν απ’ το μικρότερο αδελφό του. 

Πήρε τον λαβύρινθο, τον ξεδίπλωσε προσεκτικά, τον άπλωσε πάνω στο κρεβάτι του και έβαλε τον δείκτη του εκεί που έγραφε ΕΙΣΟΔΟΣ. Μετά, τράβηξε  μια νοητή γραμμή ανάμεσα στα δαιδαλώδη δρομάκια που ανακυκλώνονταν και μπερδεύονταν μεταξύ τους. 

Πέρασε όλο το βράδυ σκυμμένος πάνω απ’ τον λαβύρινθο αλλά το δρόμο προς την ΕΞΟΔΟ δεν κατάφερε τελικά να τον βρει.

Ξημερώματα, αποκαρδιωμένος, αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια του πατέρα τους. Εκείνος σίγουρα ήταν ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους. Τον στερέωσε στην πόρτα του ψυγείου μαζί μ' ένα σημείωμα που έγραφε «Για τον πιο έξυπνο άνθρωπο του κόσμου.»

Όταν ο  πατέρας  βρήκε τον λαβύρινθο με το σημείωμα, χαμογέλασε στη σκέψη πως ήταν κι αυτό κάποιο απ’ τα παιδικά αστεία του γιου του.  

Τον ξεδίπλωσε  προσεκτικά,  τον άπλωσε  πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, άναψε ένα τσιγάρο και με την ανάποδη ενός μολυβιού χάραξε μια γραμμή ξεκινώντας από το σημείο που έγραφε ΕΙΣΟΔΟΣ. 

Η ώρα περνούσε, κινδύνευε να φτάσει καθυστερημένος στη δουλειά του αλλά, όσο κι αν προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να βρει το δρόμο προς την ΕΞΟΔΟ. 

Πεισμωμένος, αποφάσισε να τον πάρει μαζί του. Όταν  έφτασε, κλείστηκε στο γραφείο του και ζήτησε να μην τον ενοχλήσει κανείς. Έβγαλε το σακάκι του, σήκωσε τα μανίκια και έσκυψε πάλι πάνω στο απλωμένο χαρτί, αποφασισμένος να βρει οπωσδήποτε, αυτή τη φορά, το δρόμο προς την ΕΞΟΔΟ.

Όσο περνούσε η ώρα και εκείνος δεν εύρισκε την έξοδο, τόσο η μανία του μεγάλωνε. Ίδρωνε σκυμμένος ώρες, πάνω από το παλιόχαρτο, χωρίς αποτέλεσμα.
 «Δε μπορεί, κάποιο λάθος θα υπάρχει.» σκέφτηκε.  

Κοίταξε με θυμό τις πυκνές και μπερδεμένες διακλαδώσεις που σχημάτιζαν ένα σφιχτοδεμένο σύνολο λεπτομερειών τόσο μικρών και δυσδιάκριτων που φαίνονταν σαν κουβάρι. 

Ζήτησε από τη γραμματέα του να φέρει ένα μεγεθυντικό φακό και άρχισε πάλι απ' την αρχή την προσπάθεια. Γύρω στο μεσημέρι, η πόρτα του γραφείου του άνοιξε και είδε τον διευθυντή του, κατακόκκινο από θυμό, να τον κοιτάζει με βλοσυρό ύφος. 

Φανερά απογοητευμένος απ' την άγονη προσπάθεια, άρχισε να του εξηγεί με πάθος, τι ακριβώς έκανε ώσπου στο τέλος κατάφερε  να εξάψει και τη δική του περιέργεια.

Ο διευθυντής, αφού επέπληξε τον πατέρα των αγοριών για το χασομέρι, αποφάσισε να δοκιμάσει κι εκείνος την τύχη του με τον λαβύρινθο. Τον πήρε και γύρισε στο γραφείο του. Εκεί, ασφαλής και ήσυχος, τον ξεδίπλωσε προσεκτικά και ένιωσε προκαταβολικά ο πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου. 

Έσκυψε πάνω του και τον περιεργάστηκε με προσοχή για αρκετή ώρα.  Μετά έβγαλε το χρυσό κονδυλοφόρο,  δώρο του προέδρου για την προαγωγή του, και τράβηξε μια γραμμή ξεκινώντας από το σημείο που έγραφε ΕΙΣΟΔΟΣ. 

Έμεινε σκυμμένος πάνω από τον λαβύρινθο μέχρι αργά το απόγευμα. 

Η γραμματέας του χτύπησε διακριτικά την πόρτα του γραφείου του γύρω στις έξι. Ζητούσε την άδεια να φύγει. Την κοίταξε έκπληκτος. Πώς πέρασαν τόσες ώρες! 

Για τρεις ολόκληρες μέρες έμεινε σκυμμένος πάνω από τον λαβύρινθο με πείσμα, επιμονή και πίστη πως στο τέλος θα τα κατάφερνε, αλλά μάταιος κόπος! 

Εξαντλημένος από την προσπάθεια, αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια του δημάρχου. Έβαλε τον λαβύρινθο σ' έναν φάκελο και απ’ έξω έγραψε: «Για τον πιο έξυπνο άνθρωπο του κόσμου».

Ο δήμαρχος, έδειξε μεγάλη περιέργεια για τον φάκελο που βρήκε ακουμπισμένο στο γραφείο του. Αμέσως τράβηξε την προσοχή του η φράση που δήλωνε πως του είχε σταλεί επειδή ήταν ο πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου. 

Χαμογέλασε με ικανοποίηση και άνοιξε να δει τι περιείχε. 

Έβγαλε απορημένος από τον φάκελο τον λαβύρινθο,  κλείστηκε στο γραφείο του και ζήτησε να μην τον ενοχλήσει κανείς. 

Τον ξεδίπλωσε προσεκτικά και τον άπλωσε πάνω στη λουστραρισμένη επιφάνεια. Ακούμπησε τη μύτη του χρυσού χαρτοκόπτη του πάνω στο σημείο που έγραφε ΕΙΣΟΔΟΣ και τράβηξε μια γραμμή προς στην ΕΞΟΔΟ. 

Έκανε την ίδια κίνηση πολλές φορές αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα εμπόδια και τα αδιέξοδα του έφραζαν το δρόμο.  Η ΕΞΟΔΟΣ, παρ’ όλες τις προσπάθειες του, έστεκε απροσπέλαστη στο πάνω μέρος του "χάρτη".

Πεισμωμένος απ’ την πολύωρη και άκαρπη προσπάθεια, κάλεσε το δημοτικό συμβούλιο. Τίποτα. Κανείς δεν κατάφερε να βρει την ΕΞΟΔΟ στο λαβύρινθο του Σωκράτη.  Μάταιος και ο δικός τους κόπος! 

Ζήτησαν, τότε, βοήθεια από τον Κυβερνήτη και εκείνος από τους  διευθυντές, τους γραμματείς, τους επιστημονικούς συμβούλους, απ' οποιονδήποτε τέλος πάντων που θα μπορούσε να βοηθήσει. 

Ένα πλήθος ανθρώπων άρχισε να μπαινοβγαίνει στο γραφείο του προσπαθώντας να βρει την άκρη στον γρίφο. 

Τα πνεύματα άναψαν, τα νεύρα φούντωσαν αλλά αποτέλεσμα; Κανένα. 

Στο τέλος, αποκαρδιωμένοι όλοι, έγειραν πίσω στις πολυθρόνες τους και έμειναν  να κοιτάζουν σιωπηλοί και ηττημένοι τον λαβύρινθο, που τσαλακωμένος πια, απόμεινε  μπροστά τους, απροσπέλαστος.

Ένας απ' τους παρευρισκόμενους σηκώθηκε κι άνοιξε το παράθυρο.  Την ίδια στιγμή μπήκε στο γραφείο η γραμματέας του κυβερνήτη για του δώσει κάποιο μήνυμα.

Και τότε, έγινε κάτι αναπάντεχο! 

Το ρεύμα αέρος που δημιουργήθηκε, σήκωσε τον λαβύρινθο ψηλά πριν καν προλάβει κανείς να τον πιάσει. 

Τον στροβίλισε για λίγο στο χώρο και μετά τον έσπρωξε έξω από το παράθυρο.

Εκείνος, σαστισμένος απ’ την πολλή κλεισούρα, έφερε αναποφάσιστος μερικούς κύκλους και μετά υψώθηκε σαν χαρταετός πάνω απ’ την πόλη, πάνω απ’ τις στέγες των σπιτιών, πάνω απ’ τα πάρκα και τις πλατείες. 

Πέταξε μακριά απ’ τους έξυπνους ανθρώπους. Προσπέρασε τους δρόμους, τα εργοστάσια και τους ουρανοξύστες ώσπου έφτασε στην εξοχή. 

Χάζεψε για λίγο από ψηλά τον όμορφο, αλλιώτικο κόσμο κι όταν ο αέρας έπεσε, προσγειώθηκε απαλά στην κοίτη ενός ρυακιού.

Οι μέλισσες πέταξαν κοντά του γεμάτες περιέργεια. Το σαλιγκάρι που σερνόταν πάνω στη χλόη τρόμαξε και κρύφτηκε στο καβούκι του. Όμως τα μυρμήγκια, άφοβα, συνέχισαν πάνω του τη μαύρη λεπτή πομπή τους.

Μια μικρούλα που έπαιζε πιο πέρα, πλησίασε με περιέργεια. 

Τον μάζεψε από κάτω και τον κοίταξε με απορία. Δεν είχε δει ξανά κάτι παρόμοιο και δεν ήξερε τι να τον κάνει. 

Σκέφτηκε λίγο και μετά έκανε, ό,τι της έμαθε ο παππούς της. 

Δίπλωσε τον λαβύρινθο πολλές φορές μέχρι που έγινε ένα τετράγωνο χαρτάκι. Τράβηξε προς τα έξω δυο αντικριστές του άκρες και αμέσως ξεδιπλώθηκε ένα μικρό χάρτινο καράβι. 

Είχε  τη λέξη "ΕΞΟΔΟΣ" στην πλώρη του και τη λέξη "ΕΙΣΟΔΟΣ" στην πρύμνη. 

Το άφησε χαρούμενη πάνω στο νερό κι εκείνο, τραμπαλίζοντας ξεκίνησε για το πιο όμορφο ταξίδι…

Το καράβι της φυγής - Νίκος Ζούδιαρης, Μ. Λιδάκης 

Τη φωτογραφία μου και τη λέξη ΤΑΞΙΔΙ, παρέλαβα από την φίλη  Ελένη Φλογερά "Στα μονοπάτια της φαντασίας" και την ευχαριστώ πολύ για την τόσο όμορφη σκυτάλη που μου παρέδωσε! Ελπίζω να την ικανοποιήσω.

Η σειρά μου να παραδώσω την δική μου φωτογραφία στην φίλη Woman in blogs "a boutton on the moon" 

Η λέξη που πρέπει να χρησιμοποιήσει στο κείμενό της είναι "ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ"

Αλεξάνδρα μου ελπίζω να σου αρέσει.

Καλή επιτυχία!

Χρήστος Μποκόρος "Τα στοιχειώδη" (από  google)