Με αφορμή τα γεγονότα που διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία κατά του κυβερνητικού σχεδίου μεταρρύθμισης των συντάξεων και κυρίως με αφορμή τη νίκη του γαλλικού λαού, που με διαδηλώσεις στους δρόμους και 38 ήδη μέρες απεργίας, κατάφερε να το ακυρώσει βάζοντας συγχρόνως τα γυαλιά σε όλους εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους,( Νίκη των Γάλλων) θυμήθηκα και θέλησα να κάνω μια αναφορά σε μια καταπληκτική ταινία με συναφές θέμα που αφορά ωστόσο στο Αγγλικό Σύστημα που καταδυναστεύει τους πολίτες.
Η ταινία έχει τίτλο Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (I, Daniel Blake 2016) και σκηνοθετήθηκε από τον Κεν Λόουτς σε σενάριο του Πολ Λάβερτι.
Αξίζει να τη δείτε.
Η πλοκή
Ο Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας χήρος ξυλουργός που ζει στο Νιούκασλ, στην Αγγλία. Παθαίνει έμφραγμα στη δουλειά και ο γιατρός κρίνει πως είναι ακατάλληλος για εργασία. Όμως, η Αξιολόγηση Ικανοτήτων Εργασίας του Βρετανικού Κράτους κρίνει πως είναι ικανός να εργαστεί και δεν του παρέχει επίδομα. Ο Ντάνιελ αποφασίζει να κάνει έφεση αλλά δυσκολεύεται γιατί δεν ξέρει να χειρίζεται υπολογιστή.
Γνωρίζει και γίνεται φίλος με μια ανύπαντρη μητέρα που μένει μαζί με τα δυο παιδιά της σε ξενώνα αστέγων. Ενώνουν τις δυνάμεις τους βοηθώντας ο ένας τον άλλον αλλά αντιμετωπίζουν τεράστιες γραφειοκρατικές δυσκολίες που οδηγούν σε ένα δραματικό τέλος.
Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο 69ο Φεστιβάλ των Καννών και το βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ξένης ταινίας.
Εδώ το τρέιλερ με ελληνικούς υπότιτλους:
https://www.youtube.com/watch?v=2QhKYc90fI8
Συνάντηση με τον πραγματικό Ντάνιελ Μπλέικ
Ο συγκλονιστικός λόγος που εκφώνησε την ημέρα της απονομής του βραβείου του ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς παραμένει τραγικά επίκαιρος.
Οι κινηματογραφιστές ξέρουν με πιο μέρος να πάνε... κάπως έτσι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα !
Κάπως έτσι ναι..ναι :)
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα Μανιούσκα!
Ζούμε στην εποχή της παράνοιας Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να έχουμε μια σχετικά ήσυχη και καλή χρονιά.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Ήσυχη ε;..χμ..δεν το βλέπω Ρένα μου. Αλλά ξέρεις τι λέω; Αν είναι να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, ας μην είναι ήσυχη, δεν πειράζει.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ και πολλά φιλιά κι από μένα!
Αυτός ο επερχόμενος αγώνας μεταύ ισχυρών και των λαών δεν αργεί πιστεύω. Ζούμε στην εποχή της παράνοιας που λέει και η Ρένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα Μαράκι μου
Θα συμφωνήσω μαζί σου Άννα, και στα δυο, και όσον αφορά στην παρανοϊκή εποχή μας και όσον αφορά στον επερχόμενο αγώνα των λαών. Έχουμε άλλωστε όλα τα σημάδια που το μαρτυράνε...
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα Άννα μου!
Είμαι περήφανη για την β' μου πατρίδα την Γαλλία γιατί έχοντας γεννηθεί και ζήσει εκεί και ως φοιτήτρια το Μάη στο 68 στο Παρίσι, ξέρω πως ο Γάλλος, θα πεινάσει, θα ταλαιπωρηθεί αλλά δεν θα το βάλλει κάτω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να πω τα ίδια και για την γ' μου πατρίδα την Πόλη όπου εκεί αναγκαστήκαμε για μια ακόμη φορά να σκύψουμε τα κεφάλια... όσο για την α' πατρίδα της καρδιάς μου, ξέρω πως πάντα θα "επιπλέει" γιατί το λέει η καρδιά μας!
Έχω δει την ταινία και ήταν εξαιρετική η επιλογή σου Μαρία μου, να μας θυμίσεις την δύναμη που έχει ο καθένας μας, να αντισταθεί στα κακώς κείμενα!
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς!
Η αλήθεια είναι πως οι Γάλλοι είναι γενικά πιο μαχητικοί. Διεκδικούν πιο δυναμικά τα δικαιώματά τους και το έχουν αποδείξει και ιστορικά αυτό. Γνωρίζουμε βέβαια πως υπήρξε στο παρελθόν μια μητροπολιτική χώρα η Γαλλία και το γεγονός αυτό δεν άφησε ανεπηρέαστο το φρόνημα των Γάλλων. Πιστεύω πως διαθέτουν ακόμα το αίσθημα της υπεροχής και γι'αυτό δύσκολα ανέχονται την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους. Εμείς, αντίθετα, για 400 χρόνια υπήρξαμε σκλαβωμένοι και όσο και να θέλουμε και να αγαπούμε την ελευθερία δεν παύουμε να κουβαλάμε ένα είδος "ραγιαδισμού" μέσα μας που δύσκολα θα καταφέρουμε να αποτινάξουμε. Δυστυχώς!
ΔιαγραφήΚι εγώ σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου Στεφανία μου.
Φιλάκια κι από μένα :)
Μένω κυρίως στα σχόλια της Στεφανιας και του δικού σου. Συμφωνώ απόλυτα. Φιλιά πολλά και στις δύο.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά :)
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ που πέρασες. Τα φιλιά μου!
Αυτή είναι η τέχνη που αποζητάμε Μαρία μου. Η τέχνη που γίνεται εργαλείο χειραφέτησης του ανθρώπου και όπλο στον αγώνα του για το δίκιο, την απελευθέρωση και μια άλλη κοινωνία. Την τέχνη που κάποιοι ειρωνικά, μα εμείς χαμογελαστά, αποκαλούμε "στρατευμένη" τέχνη στην υπηρεσία του Λαού και των ανθρώπων του μόχθου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι καιρός οι πνευματικοί άνθρωποι να βγουν μπροστά σε αυτόν τον αγώνα. Να παρατήσουν τις δήθεν παρλαπίπες και μέσα από τα έργα τους να δίνουν σαφέστατα, απλά, κατανοητά μηνύματα για τον άνθρωπο.
Χαίρομαι που το ανέδειξες αγαπημένη μας φίλη.
Όσο για τους Γάλλους και το εργατικό κίνημα εκεί. Εντάξει. Μπορεί να έβαλε το σύστημα το χέρι μια ξεπουλημένη αριστερά, μπορεί ακόμα το εργατικό κίνημα να μην έχει ταξική εκπροσώπηση. Βλέπεις το τεράστιο Κ.Κ.Γαλλίας, το έφαγε η ...ενότητα της αριστεράς, βλέπε η ταύτιση με το σύστημα. Και έτσι ξόφλησε, χρεοκόπησε. (Να το ακούν μερικοί που ακόμα επιμένουν σε ....ενότητες δήθεν αλλά κρύβουν τη φάκα). Όμως ο Γαλλικός λαός έχει παράδοση. Και παλεύει.
Καλησπέρα Μαρία και καλή μας βδομάδα.
Καλησπέρα Γιάννη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τέχνη θεωρώ πως στρατεύεται όταν οι καιροί το απαιτούν.
Γενικά όμως η τέχνη είναι μια ελεύθερη ατομική έκφραση και δεν πρέπει να περιορίζεται ούτε ως προς το περιεχόμενό της ούτε ως προς τη φόρμα της.
Θέλω να πω πως, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να τη βάζουμε σε μια ζυγαριά και απ' τη μια μεριά να έχουμε τη στρατευμένη κι απ' την άλλη όλα τα υπόλοιπα είδη.
Δεν υπάρχει είδος τέχνης που να μην περικλείει ένα περιεχόμενο και να επιτελεί ένα σκοπό.
Υπάρχει πάντα η άποψη πως η τέχνη πρέπει να είναι μόνο στρατευμένη αλλιώς είναι άχρηστη.
Συγνώμη, έχω αντίθετη άποψη.
Η τέχνη είναι το πιο χρήσιμο άχρηστο πράγμα, και όπως είχε πει ο Ευγένιος Ιονέσκο, μέγας δραματουργός:
“ Aν δεν καταλάβουμε τη χρησιμότητα του άχρηστου, δεν θα καταλάβουμε την τέχνη. Και μια χώρα που δεν καταλαβαίνει την τέχνη, είναι μια χώρα σκλάβων ή ρομπότ, μια χώρα δυστυχισμένων ανθρώπων, ανθρώπων που δεν γελάνε, και δεν χαμογελάνε, μια χώρα χωρίς πνεύμα.
΄Οπου δεν υπάρχει χιούμορ, όπου δεν υπάρχει πνεύμα, υπάρχει μίσος και οργή.
Συμπέρασμα.
Η τέχνη, στρατευμένη ή μη, μας είναι απαραίτητη όπως ο αέρας που αναπνέουμε.
Συμφωνώ μαζί σου πως ο γαλλικός λαός ξέρει να παλεύει και όχι μόνον αυτός βέβαια.
Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα φίλε μου!