«…Κάτσε και ξανασκέψου, όποτε είχες βάλει ένα συγκεκριμένο
σχέδιο στη ζωή σου, πόσο λίγες ήταν οι μέρες που πέρασες όπως τις είχες σχεδιάσει,
πόσες φορές ήσουν πράγματι διαθέσιμος για τον εαυτό σου, πότε το πρόσωπό σου είχε
τη φυσική του έκφραση, πότε το μυαλό σου ήταν ατάραχο, τι έργο έχεις τέλος πάντων
ολοκληρώσει σε μια τόσο μακρά ζωή, πόσοι ήταν εκείνοι που σου απέσπασαν ένα τμήμα
από τη ζωή σου όταν εσύ δεν ήξερες ακόμα τι έχανες, πόσο μέρος της ζωής σου ξόδεψες
σε άσκοπη λύπη, σε ανόητη χαρά, σε άπληστη επιθυμία, σε συμβατικές συζητήσεις
και, τελικά, πόσο μέρος από εσένα τον ίδιο σου έχει απομείνει, και τότε θα
καταλάβεις ότι πεθαίνεις πολύ πριν από το χρόνο που η φύση έχει προορίσει για σένα.
Και ποια τάχα είναι η αιτία αυτού του φαινομένου;
Αιτία είναι το ότι ζείτε σαν να επρόκειτο να ζήσετε για πάντα,
χωρίς να σκέφτεστε ποτέ πόσο εύθραυστοι είστε και χωρίς ποτέ να παρατηρείτε πόσος
χρόνος από τη ζωή σας αντλείτε από κάποια πλήρη και άφθονη παρακαταθήκη και όλα
αυτά όταν η μέρα που χαρίζετε σε κάποιον άνθρωπο ή σε κάποιο πράγμα θα μπορούσε
να είναι η τελευταία μέρα της ζωής σας.
Έχετε όλους τους φόβους
των θνητών και όλες τις επιθυμίες των αθανάτων.
Θα ακούσετε πολλούς να λένε: « Όταν φτάσω στα πενήντα μου,
θα αποσυρθώ για να ξεκουραστώ, στα εξήντα μου θα εγκαταλείψω τα δημόσια καθήκοντά
μου».
Και ποια εγγύηση έχεις άραγε ότι η ζωή σου θα βαστάξει
περισσότερο; Ποιος θα επιτρέψει στη ζωή σου να είναι όπως ακριβώς τη σχεδιάζεις;
Δεν αισθάνεσαι ντροπή να φυλάς για τον εαυτό σου τα υπολείμματα της ζωής, και
να προορίζεις για μια σώφρονα διαβίωση μόνο το τμήμα εκείνο που σου είναι αδύνατον
να αφιερώσεις οπουδήποτε αλλού;
Πόσο αργά είναι να αρχίζουμε να ζούμε, μόνον όταν η ζωή μας κατ’
ανάγκην τελειώνει!
Πόσο ανόητα λησμονούμε τη θνητή μας φύση όταν αναβάλλουμε ολόκληρα
σχέδια για το πεντηκοστό και εξηκοστό έτος της ηλικίας μας, και σχεδιάζουμε να
αρχίσουμε τη ζωή μας από ένα σημείο στο οποίο ελάχιστοι καταφέρνουν να φτάσουν!»
«Το να μάθει κανείς πώς να ζει και, κυρίως, πώς να πεθαίνει,
απαιτεί μια ολόκληρη ζωή.
Συνήθως η γεροντική ηλικία έρχεται σαν έκπληξη στους ανθρώπους
και ο θάνατος τρομοκρατεί όλους όσοι πέρασαν τη ζωή τους υπεραπασχολημένοι με
πράγματα που δεν βελτίωναν την ποιότητά τους.
Ο άνθρωπος λοιπόν θα πρέπει να έχει μπροστά του ένα
ικανοποιητικό χρονικό περιθώριο, ώστε να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία, η οποία και
μόνο είναι ικανή να τον συνδέσει με το παρελθόν και με όλους τους σοφούς.
Ό,τι προσφέρει η φιλοσοφία είναι πέρα από τη φθορά και τη βλάβη
που προκαλεί ο χρόνος.
Η σοφία των αιώνων θα ανοίξει στον άνθρωπο τους δρόμους της αθανασίας
και θα δώσει νόημα στο πέρασμά του από τη γη.»
ΣΕΝΕΚΑΣ – Περί της συντομίας της ζωής
Εκδόσεις Πατάκη
Modus vivendi (Λατινικά) = τρόπος ζωής
Ludovico Einaudi - Experience / Luke Robson
Πόσο αλήθεια κρύβεται σε αυτά τα λόγια! Η ζωή είναι μικρή, κυλά σαν το νερό κι εμείς τη σπαταλάμε σε ανούσια πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα θα ήταν αλλιώς αν ακούγαμε στα νιάτα μας τους απόμαχους της ζωής που είναι σοφότεροι. Μα πάλι δεν ξέρω αν αυτό είναι σωστό δεν θα είχαμε εμπειρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα φιλενάδα σε φιλώ!
Καλά τα λέει ο Σενέκας, αλλά η πείρα δεν είναι κληροδότημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν κάναμε λάθη δεν θα μαθαίναμε.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Στερνή μου γνώση να σε είχα πρωτύτερα.., όλο και πιο συχνά λέμε!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πολυσυμφωνώ, τουλάχιστον όσον αφορά τον τρόπο που σκέφτομαι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι κάποια πράγματα γίνονται από ανάγκη, δουλεύεις πχ γιατί πρέπει να κερδίσεις τα προς το ζειν, ασχολείσαι μ' αυτό γιατί σε καλύπτει σε κάποιο τομέα ή με το άλλο γιατί καλύπτεις μια άλλη μαύρη τρύπα σου.
Δε γίνεται να κλείνουν όλες οι χαραμάδες μας, πάντα υπάρχει το ανικανοποίητο, το θέλω κι αυτό, θέλω κι εκείνο.
Στη ζωή μας μας νομίζω χωρούν τα κυριώτερα, αυτά που τα θεωρούμε προτεραιότητες, αναγκαίες συνήθως.
Δεν ξέρω, σαν Στέλλα ποτέ δεν είπα αυτό θα το κάνω δέκα χρόνια μετά. Όλα τα ήθελα ''τώρα'', το θέμα είναι ότι δεν μπορούσα για ευνόητους λόγους να τα έχω όλα.
Επίσης, κάποια πράγματα αν όχι όλα είναι θέμα χρημάτων και όχι διάθεσης ή πρωτοβουλίας.
Από χρήμα πάσχουμε, όχι από επιθυμίες Μαρία μου.
Όσο για την φιλοσοφία, ομολογώ πως την λατρεύω, όμως θεωρώ πως ο άνθρωπος θα πρέπει να ξεφύγει από την θεωρία και να την κάνει πράξη, γιατί στα λόγια είναι όλα υπέροχα στην πράξη όμως;
Αυτά σκέφτηκα διαβάζοντας το πολύ ωραίο κείμενο σου.
Μια υπέροχη Κυριακή σου εύχομαι
φιλάκια πολλά
:-)))
Καλημέρα Μαρία μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια.. όσο πιο νέοι, τόσο νομίζουμε ότι έχουμε καιρό μπροστά μας.. Δεν υπολογίζουμε όμως το πόσο γρήγορα περνάει, και βρισκόμαστε στα ..άντα και τα ..ήντα μας, να κάνουμε απολογισμούς και να βλέπουμε ότι δεν προλάβαμε όλα εκείνα που λέγαμε ότι θέλουμε..
Και θυμήθηκα μια φράση που είχα διαβάσει κάπου:
"Ολοι έχουμε δύο ζωές. Η δεύτερη ξεκινάει μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μόνο μία."
...
Όμορφη Κυριακή να έχεις..
:)
Καλό μεσημέρι Μαρία ;) Πολύ θετικά μηνύματα για όλους μας μεταδίδεις , να σχεδιάσουμε τη ζωή μας .
ΑπάντησηΔιαγραφήκύριο μέλημα κάθε σύγχρονου ανθρώπου είναι το βιοποριστικό , αρκετοί σχεδιάζουν τη ζωή με το επάγγελμα τους . άλλοι εξασφαλίζουν χρήματα και σχεδιάζουν ανάλογα με το ελεύθερο χρόνο και το οικονομικό κόστος που μπορούν να διαθέσουν .Δυστυχώς η ζωή περνά χωρίς να την ζούμε η να την χαιρόμαστε κάθε στιγμή . Καλή εβδομάδα Μαρία !! ;)
"Έχετε όλους τους φόβους των θνητών και όλες τις επιθυμίες των αθανάτων..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ αυτή τη μεγάλη κουβέντα-επισήμανση. Μπορεί άραγε κανείς να διαφωνήσει με τα μεγάλα λόγια του Σενέκα; Δεν νομίζω. Απ την άλλη, ωραίες είναι οι κουβέντες αλλά πολλές φορές είναι "εκ του ασφαλούς". Συνήθως τέτοιου είδους ρητά εκφράζουν άνθρωποι που έχουν εξασφαλισμένη ζωή. Είτε φιλόσοφοι ανώτερης τάξης είτε μοναχοί ασκητές είτε αποκαταστημένοι καλλιτέχνες. Δεν άκουσα ποτέ τέτοια λόγια π.χ. να ειπωθούν από έναν εργάτη, από ένα απλό άνθρωπο του μόχθου. Μια γυναίκα αγρότισα νοικοκυρά.
Ωραίες οι φιλοσοφίες αλλά πολλές φορές είναι "ουδέτερα" ταξικές. Στέκουν έξω από τους συσχετισμούς της οικονομίας και της ζωής.
Φυσικά υπάρχουν οι άπληστοι. Αυτοί που τα θέλουν όλα. Δεν νομίζω να εστιάζουμε εκεί. Εστιάζουμε τον απλό καθημερινό άνθρωπο του μόχθου. Έχει σήμερα ο άνθρωπος ελεύθερο χρόνο για πολιτισμό; Για φιλοσοφία; Για τέχνη; Εσείς τι λέτε; Έχει ο σημερινός άνθρωπος του μόχθου τα εφόδια να απαιτήσει ζωή στο σήμερα; Εσείς τι λέτε; Να ακούσω τις απαντήσεις θέλω μετ' επιτάσεως.
Αυτό γιατί τελευταία πολλές τέτοιες παραινέσεις διαβάζω από ασκητές της ζωής αλλά δεκάρα δεν δίνουν για τις συνθήκες ζωής.
Αυτό βέβαια δεν αναιρεί την αλήθεια των λόγων τους.
Μαρία, ειλικρινά χάρηκα που μας δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουμε μέσα από ένα ακόμα εξαίρετο θέμα σου.
Πολύ σοφό είναι ότι κανείς δεν μας εξασφαλίζει τη ζωή και τα σχέδια δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν πάντα. Αλλά οι επιθυμίες του ανθρώπου θα υπάρχουν πάντα, εμπόδια της καθημερινότητας οδηγούν τον άνθρωπο πιστεύω να μεταθέτει μετά από χρόνια αυτό που επιθυμεί αλλά δεν μπορεί τώρα να αποκτήσει. Είναι η ελπίδα για το πώς θα φτιάξουμε τη ζωή μας και η μη ικανότητα να τη φτιάξουμε όπως θέλουμε τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλοσοφώ ...μμ πολύ σωστά πρέπει να φιλοσοφούμε τη ζωή αλλά περίμενε να βρω χρόνο για να φιλοσοφήσω!!Έτσι είναι ο άνθρωπος, δεν μπορεί τώρα γιατί άλλες ανάγκες υπάρχουν και μεταθέτει τα σχέδιά του στο μέλλον το αβέβαιο. Ετσι ελπίζει...και χρωματίζει την καθημερινότητα τη μουντή...
Καλημέρα Μαράκι μου
Καλή σου εβδομάδα
Πόσο μου είχε αρέσει ο Σενέκας όταν τον πρωτοανακάλυψα, εξάλλου τον έχω τιμήσει και στο blog μου, σιγά μη μου ξέφευγε βουτηγμένη έτσι όπως είμαι στην φιλοσοφία που (σχεδόν)στη ζωή μου, κατάφερα να κάνω πράξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα πια για μένα που διανύω (σχεδόν) την προτελευταία δεκαετία της ζωής μου, είναι να φτάσω στο τέλος ζωντανή!
Δες και το δικό μου αφιέρωμα:
https://ainafetst.wordpress.com/2018/02/02/%ce%b6%ce%ae%cf%83%ce%b5/
…] αυτό συμβουλεύω ότι ο λόγος των φιλοσόφων και η μελέτη να εφαρμόζονται για την κατάκτηση της ευτυχισμένης ζωής […] ώστε oι πρακτικές συμβουλές να μας ωφελήσουν και να ενδυναμώσουν τις φωνές και το πνεύμα μας, για να μετουσιωθούν αυτές σε πράξεις.
ΑΦιλάκια φωτεινά και πάντα καρδιάς!
Αλήθειες λέει η ανάρτησή σου, Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθειες που αν και υιοθετούμε, σπάνια τηρούμε .
Μέχρι που έρχεται ένα σημαντικό γεγονός και κάνεις χρονικό και φιλοσοφικό επαναπροσδιορισμό...
Ζούμε με σεβασμό τις στιγμές μας και ζούμε τώρα ...
Σε ευχαριστώ πολύ για ό,τι διαβασα.
Καλή σου μέρα !
Διαγώνια το πήγα, ααα όλα και όλα την αλήθεια θα την πω χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να ακολουθήσω αυτή την λογική, δεν μου ταιριάζει καθόλου, και ας μην μάθω ποτέ τι είναι ζωή και τι θάνατος...
Τι δεν τα διάβασα σωστά και δεν τα κατάλαβα? Ε αφού μου φάνηκε πως μου κουνούσε το δάκτυλο και με μάλωνε τι να κάνω ?
Σε φιλώ :)
Περνά τοσο γρηγορα η ζωή Μαρία μου που το καταλαβαίνουμε πολύ αργα..οταν εκεινη έχει φτασει στο τέλος της..μακαρι να το ξεραμε αυτό απο την αρχή της....καλο σου ξημερωμα ...
ΑπάντησηΔιαγραφή