Τα
πρώτα ερωτικά σκιρτήματα ήταν εγκλωβισμένα μέσα σε μια επιπόλαια, μακρινή μα
άπειρα γοητευτική μελωδία.
Γαλλικό Ινστιτούτο. Παραμονές Χριστουγέννων στη μικρή επαρχιακή πόλη. Η καθιερωμένη ετήσια γιορτή.
Σε μια αίθουσα διδασκαλίας του
πρώτου ορόφου, μια σειρά ξύλινες καρέκλες κολλημένες γύρω - γύρω στον τοίχο. Στη μέση...η πίστα. Το πικάπ έπαιζε άγνωστα γαλλικά
τραγούδια. Στην έδρα αναψυκτικά για τα μικρά και βερμούτ για τους μεγάλους.Η "μαντεμουαζέλ", μικρόσωμη ξανθιά, φορτωμένη κοσμήματα. Ένα κόκκινο φουλάρι άγγιζε σα σύννεφο την πλάτη και το στήθος της. Μιλούσε και χειρονομούσε. Πάλλονταν τα λεπτά δάχτυλά της στον αέρα. Στο δεξί της χέρι ένα δαχτυλίδι chevalier με την ανάγλυφη προτομή μιας δούκισσας από ελεφαντόδοντο πάνω σε ροζ χρυσό.
Φαινόταν άπιαστη.
Νύχτωνε... Η αίθουσα γέμισε μαθητές. Οι μικρότεροι καθισμένοι στις καρέκλες γύρω από την "πίστα" έπιναν πορτοκαλάδες και παρακολουθούσαν τους μεγάλους που φλέρταραν μαζί της. Εκείνη γελούσε και ανταποκρινόταν με φινέτσα.
Κάποιοι έκαναν πηγαδάκια, έλεγαν αστεία και γελούσαν. Οι πιο τολμηροί ξεμοναχιάζονταν στο διάδρομο και αντάλλασσαν φιλιά και άλλοι κάπνιζαν κρυφά στο μπαλκόνι.
Η «μαντεμουαζέλ» προσπαθούσε να βάλει μια τάξη. Μάζευε τους άτακτους απ' το μπαλκόνι, ησύχαζε τους μικρούς. Έκανε τα στραβά μάτια στα ζευγαράκια. Μετά όμως τα παράτησε. Παρασύρθηκε κι αυτή από τη γλυκιά ελαφρότητα της νύχτας...
Στις οκτώ σταματούσε η κυκλοφορία. Οι μικροί έφευγαν. Έμεναν όμως οι μεγάλοι. Χαμήλωναν τα φώτα και χόρευαν...
 |
| Τέλη δεκαετίας 1940 σε αίθουσα του Alliance Française, το μετέπειτα Γαλλικό Ινστιτούτο |
Γαλλικό ινστιτούτο. Μια κοφτή, δυνατή ανάσα ελευθερίας μέσα στη μαυρίλα της Χούντας και των απαγορεύσεων.
Ο έρωτας- σαν εικόνα, σα ζευγάρωμα, σαν "αμαρτία", σα
γοητευτική παρατυπία- φορούσε ένα κόκκινο σύννεφο στο λαιμό, σιγοτραγουδούσε Ανταμό,
χόρευε μπλουζ και αδιαφορούσε εντελώς για τον περιορισμό της κυκλοφορίας.
Χρόνια μετά, περνώντας από 'κει, είδα το εγκαταλειμμένο νεοκλασικό, καλυμμένο με ένα πανό που έγραφε με κόκκινα γράμματα "Προσοχή κατεδάφιση"...
Salvatore Adamo - Ensemble
Salvatore Adamo - Mon Cinema
Salvatore Adamo - Inchallah
Επαναφορά μιας παλαιότερης ανάρτησης μου στο Pathfinder (2015)
Ανέβηκα μαζί σου τα σκαλιά της εισόδου. Μπήκα στις αίθουσες. Μύρισα το άρωμα και ένιωσα τη Γαλλική φινέτσα. Γέμισα από αξέχαστα, μοναδικά Γαλλικά τραγούδια. Άναψα ένα πούρο με άρωμα, κράτησα στο χέρι μου ένα ποτήρι κονιάκ και περιδιάβηκα τις αίθουσες. Παρατηρούσα τα φωτεινά πρόσωπα που περιγράφεις, χαμογελούσα διακριτικά στο κρυφό ερωτικό φλέρτ κάπου σε ημιφωτισμένες γωνιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνιωσα την αίσθηση της λευτεριάς στο χώρο μακριά απ τη μούχλα και τη μαυρίλα της χούντας και των "αξιών" της.
Και ύστερα απέμεινα να παρατηρώ τα ζευγάρια να στροβιλίζονται στο κέντρο της μεγάλης αίθουσας σε όμορφο χορό.
Μαρία μου, ευλογία η ικανότητά σου να αποδίδεις γραπτά τέτοιες εικόνες και ατμόσφαιρες. Θαρρώ για πρώτη φορά γράφεις τόσο όμορφα κινηματογραφικά, κάτι που λατρεύω.
Την καλησπέρα μου.
Αυτός ο τρόπος γραφής Γιάννη μου, για μένα, είναι ο πιο ασφαλής όταν θέλω να ελέγξω το υπερβάλλον συναίσθημα :) Καταλαβαίνεις τώρα, εδώ έχουμε εποχές που όλα τα νιώθαμε σε υπερθετικό βαθμό και τα βλέπαμε μέσα από μεγεθυντικό φακό.
ΔιαγραφήΟ έρωτας ως αίσθηση και ως υποψία ακόμα ήταν άφατος και καταλυτικός. Η φαντασία οργίαζε γιατί ο έρωτας βρισκόταν πάντα σε αναμονή, στα υπ' όψιν, στα προσεχώς :)
Kαι αυτό, σε μια εποχή που απαγορεύονταν τα πάντα. Κυριολεκτικά. Υπήρχαν κανόνες για το πώς θα ντυθούμε, πού θα πάμε, με ποιον θα πάμε, μέχρι πότε θα κυκλοφορήσουμε. Θυμάμαι πως μίλησα με συμμαθητές μου μετά από επτά χρόνια γιατί απαγορευόταν να μιλάμε μεταξύ μας. Έπεφταν αποβολές και δημόσιος διασυρμός το πρωί στην προσευχή. Φαντάσου τώρα να είσαι στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή και να σε ρωτάει το αγόρι: "Θέλεις να χορέψουμε;"
Πόσες υπερβάσεις έπρεπε να κάνεις μέσα σε δευτερόλεπτα!!! :) :)
Σε έβαλα στο κλίμα κάπως, φαντάζομαι.
Σε φιλώ!
Πολύ ωραία Μαρία μου! Φιλάκια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου.
ΔιαγραφήΦιλάκια κι από μένα :)
Χορεύετε; Πόση ευτυχία όταν έλεγαν ναι και... πόση απογοήτευση όταν έλεγαν όχι. Τι χρόνια κι εκείνα!Πέρα από την πολύ όμορφη ιστορία σου, τον ανηλεή τρόπο της ιστορίας να διαγράφει μνήμες, για κάποιους όμως σημαντικές - αναφέρομαι στο κτίριο που κατεδαφίζεται - τελικά οι λέξεις κρύβουν μέσα στους μαγικές δυνάμεις. Χορεύετε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα Μαρία!
Κι όταν έλεγε "ναι", να ξέρεις πως έτρεμε κι ας μη το καταλάβαινες Βασίλη μου.
ΔιαγραφήΗ σπανιότητα και η δυσκολία της προσέγγισης μεγέθυνε κατά πολύ το συναίσθημα και έβαζε φωτιά στις αισθήσεις. Αποδεδειγμένο :)
Kαλό ξημέρωμα πια Βασίλη!
Κάπου εκεί γύρω με τον Γιάννη σας χαζεύω και εγώ. Μαράκι μου έχεις τον τρόπο να μας παίρνεις μαζί σε παρελθόν, παρόν και όπου τέλος πάντων ταξιδεύεις μέσα στο χωροχρόνο. Να είσαι καλά. Στέλνω την αγάπη μου και φιλιά πολλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερη συνταξιδιώτισσα από σένα δεν θα μπορούσαμε να έχουμε Βιργινάκι μου. Έχουμε περάσει άλλωστε υπέροχα βράδια στο Path με τις μουσικές επιλογές σου. Να το λέμε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εσύ να είσαι καλά πάντα.
Πολλά φιλιά κι από μένα με αγάπη!
"Είμαι κουρασμένη, μωρέ!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εφιάλτης μου! Δε χρειαζόταν μετάφραση: Δε μ' αρέσεις, μ' ενδιαφέρει άλλος, τέλειωνε.
Τις εποχές αυτές μπορεί να τις νοστιμεύει η νοσταλγία, αλλά και σίγουρα αυτό που κάπου γράφεις, η υπερβολή του βιώματος τη συγκεκριμένη στιγμή, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες. Τις οποίες τις μεταφέρεις ολοζώντανα, Μαρία.
Φιλιά, Μαρία
ΥΓ. Στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Χαλκίδας είχαν διδάξει στενά συγγενικά μου πρόσωπα. ..Λες;
Μπα..καμιά σχέση με Χαλκίδα Διονύση μου. Μιλάω για ποιο σκληροπυρηνικά μέρη, άγρια και ανυπότακτα :) :) Πάει ο νους σου; Εκεί ακριβώς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω πως η θέση που έρχεται ο κάθε άντρας όταν δεν δέχεται μια γυναίκα την πρότασή του για χορό είναι πολύ δύσκολη γιατί συμβαίνει επιπλέον και σε δημόσιο. Ήθελε μεγάλο σθένος τότε να ρισκάρει κανείς. Σήμερα όμως έχετε βαρεθεί "να παίρνετε το αίμα σας πίσω".
Κύκλος είναι και γυρίζει.
Σ'ευχαριστώ πολύ Διονύση μου.
Φιλιά κι από μένα
ο "χώρος" μετά το "δημόσιο" πέταξε. Τον έπιασα από τ' αυτί και τον έφερα πίσω.
ΔιαγραφήΤι γλυκές αναμνήσεις Μαράκι. Και ας γάβγιζε η Χούντα μέσα και έξω από κάθε παρέα. Στην ηλικία αυτή τι να φοβηθείς και πόσο;Όλα ήταν για μας περιπέτεια. Όλα τα απογορεύεται της Χούντας γίνονταν επιτακτική ανάγκη να τελεστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κρίμα το ''κατεδαφίζεται''! Σαν να κατεδαφίζονται όνειρα και αναμνήσεις. Ωραίες εποχές μέσα στην πολιτική ασχήμια
Καλησπέρα Μαρία μου
Να ευχηθώ καλά Χριστούνεννα να έχεις. Οι γιορτές να σου φέρουν ό,τι επιθυμείς.
Σε φιλώ
Μπορεί στον τελικό απολογισμό να βγαίνουμε κερδισμένοι Άννα μου. Σήμερα οι νέοι έχουν απεριόριστη ελευθερία και μικρή διάθεση για ζωή. Εμείς είχαμε ελάχιστη ελευθερία και όλα ήταν στο κόκκινο. Αντιστρόφως ανάλογες τελικά οι έννοιες της ελευθερίας και της διάθεσης για ζωή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ και εσύ να ζήσεις τις γιορτές όπως λαχταράει η ψυχή σου Άννα μου.
Καλά Χριστούγεννα!
Φιλιά κι από μένα
Ήθελα δεν ήθελα με έβαλες απόψε στο χορό των αναμνήσεων και στον χρονοχώρο μιας Νιότης που όταν χόρευα θριαμβευτικά μου υποσχόταν "πως θα γινόμουν άλλη"..... Άντε τώρα εγώ να με επαναφέρω "σε ταξη".....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν τάξει μωρέ. Μέρες είναι κι αυτές και θα περάσουν .Οι πρώτες είναι ή, οι τελευταίες "Αγιες" που πίσω απ' τα στολίδια,τις μουσικές, τις φωτεινές βιτρίνες και τις γελαστές ανθρώπινες μορφές φέρνουν μια θλίψη αλλιώτικη ;;;;Και πως να την ξορκίσει κανείς;;;; Μόνο μ' έναν ξέφρενο χορό,σουίνγκ λ.χ. Αλλά μου λείπει ο παρτενέρ μου και μ' άλλον δεν χορεύω εγώ....
Εορταστικές οι μέρες σου, οι ώρες, οι στιγμές σου ωραιότατη Μαρία .
"..μιας Νιότης που όταν χόρευα θριαμβευτικά μου υποσχόταν "πως θα γινόμουν άλλη" Τί έγραψες τώρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η φράση σου με συγκλόνισε Λυγερή! Καταλαβαίνω απόλυτα τί εννοείς και πως νιώθεις.
Ναι, με ένα σουίγκ μπορεί να ξορκιστούν πολλά. Είναι ο πιο κατάλληλος χορός για να καλύψει με τον έντονο ρυθμό του τις φωνούλες της θλίψης.
Μαζί σου φιλενάδα μου.
Μαζί σου
διόρθωση: σουίνγκ
ΔιαγραφήΕπειδή ....καταλαβαίνεις μου επιτρέπω και καμιά κουβέντα πάρα πάνω επί προσωπικού που συνήθως δεν εγκρίνω στον αέρα.Αλλά βλέπεις σε νοιώθω πλάι μου και δεν μπορώ να σου ξεφύγω.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ
Πολύ καλά κάνεις Λυγερή μου. Να εκφράζεσαι όπως θέλεις, χωρίς αναστολές τέτοιου είδους. Μια παρέα είμαστε. Με τιμάς πολύ να ξέρεις. Εγώ σ'ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΤης ίδιας εποχής είμαι κι εγώ Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε σπίτια με μωσαϊκά είχαμε χορέψει τα πιο ωραία τραγούδια.
Ωραίες εποχές ωραίες αναμνήσεις .
Το "κατεδαφίζεται" μου φέρνει μεγάλη θλίψη, αλλά ας όψεται η αντιπαροχή
Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου με υγεία.
Τί όμορφο πράγμα που είναι αυτό, να μιλάει κανείς την ίδια γλώσσα με το διπλανό του, να έχει τις ίδιες προσλαμβάνουσες. Είναι ανακουφιστικό! Ένα τραγούδι, μια εικόνα και στήνεται αμέσως μια γέφυρα για να ενώσει δυο ανθρώπους που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Ρένα μου γι' αυτή την ωραία αίσθηση που μου χάρισες με το σχόλιό σου.
Σ'ευχαριστώ πολύ επίσης για τις ευχές σου.
Καλά Χριστούγεννα σου εύχομαι κι εγώ. Να είναι τα καλύτερα μέχρι τώρα:)
Σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι που θα γλίτωνες!
Πόσο τρυφερή μου φάνηκε αυτή η ιστορία, παρά το γεγονός της κατεδάφισης. Άλλωστε, όλα έχουν ένα τέλος!
Άσε που στη δεύτερη φωτογραφία η πρώτη μικρή αριστερά, με τον φιόγκο στο κεφάλι, είναι ίδια εγώ στην ηλικία της!
Όσο για τους χορούς, δεν μου είχαν ζητήσει ποτέ να χορέψω σε τραγούδι του Adamo. Βλέπεις τότε που άρχισα να πηγαίνω σε πάρτι ήταν της μοδός το Angie από τους Rolling Stones!
Και ναι, ενέδιδα ως τρελή στις προτάσεις χορού η αρτίστα!
Πού πήγαν άραγε εκείνα τα πάρτι;
Μήπως τώρα με τις γιορτές να κάνω ένα;
Βινύλια και σι ντι υπάρχουν, ξηροί καρποί υπάρχουν, να βρω και βερμούτ... Δεν είναι ανέφικτο τελικά!
Θα το σκεφτώ!
Κι αν δεν προκάνω να ξαναπεράσω μέχρι τη Δευτέρα, σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα!
Αν βρεις βερμουτ θα έρθω κι εγώ.
ΔιαγραφήΘα προλάβεις να ράψεις τουαλέτα στη μητέρα και στη θεία 😂😂😂😂;
Καλώς ήρθες Αρτίστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που με επισκέπτεσαι :) Δεν έχεις χορέψει Ανταμό χμ..ποτέ δεν είναι αργά, αν σε εμπνέει βέβαια. Άλλωστε για "πιτσιρίκι" σε κόβω οπότε τί Ανταμό λέμε τώρα!
Πιτσιρίκι μεν αλλά την έλικα στο μαλλί δεν τη γλίτωσες. (της γενιάς μου αξεσουάρ :)
Ενέδιδες στις προτάσεις χορού ως τρελή! Να μια ακούραστη παρτενέρ. Διονύσηηη!!
Να κάνεις ένα και δύο...όσα αντέχεις. Θα έχουν μεγάλη επιτυχία.
Βερμούτ να φέρουν οι καλεσμένοι. Κάτι να κρατάνε κι αυτοί. Έ μα ναί!
Καλά Χριστούγεννα σε σένα και σε όλους τους δικούς σου Αρτίστα μου.
Σ'ευχαριστώ πολύ.
Από πού ν' αρχίσω, μια και η εποχή που τόσο ευαίσθητα περιγράφεις, μου είναι εξαιρετικά οικεία αν και ζούσα ακόμα στο Παρίσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πήγαινε- έλα μου, στην Ελλάδα γευόμουν τα πάρτι που παρόμοια οι Γάλλοι "πατριώτες" μου δεν ήξεραν να ζήσουν έτσι τρυφερά και μπράβο στην mademoiselle που ήξερε από πάρτι αλά- Γρεκ!!!
Ο Adamo με τρέλαινε και τότε, έτσι πάω να με τρελάνει και τώρα!!!
ΑΦιλάκια Μαρία μου, πασπαλισμένα και με πολλά γιορτινά bisous!
ΥΓ: Ο πίνακας σου και αυτός εξαιρετικός!
Δεν θα σου κρύψω πως σε είχα στο νου μου Στεφανία :) Σε έχω καταλάβει σ' ένα βαθμό πιστεύω - δεδομένων των συνθηκών του διαδικτύου. Πολύ ενδιαφέρον αυτό που γράφεις πως οι Γάλλοι δεν ήξεραν να ζήσουν έτσι τρυφερά. Δεν το φανταζόμουν.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που θυμήθηκες μαζί μου τον Adamo και τα τραγούδια του.
Πολλά ζεστά φιλάκια Στεφανία μου :)
Y.Γ. Σ'ευχαριστώ πολύ :)
Αχ! Μαρία μου, πόσο μου λείπει αυτή η αίσθηση του μαζί-ensemble και ξέρεις όταν καταλαβαίνεις και τα λόγια του τραγουδιού... άλλο πράμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!!!
ΔιαγραφήΠαράξενες αναμνήσεις,
ξεφτίδια της νιότης μου,
με δάκρυα και με χαμόγελα
ξανάρχεστε χωρίς τελειωμό.
Η καρδιά μου ψιθύριζε την αγάπη της
στα μάτια σου, που δεν μ’ έβλεπαν.
Το χέρι μου όμως σ’ έψαχνε ήδη
μες στο σκοτάδι των ημερών μου.
Κι εγώ ξυπνούσα με την τρυφερότητα
με την τρυφερότητά σου
και πήραμε το δρόμο μαζί...
(Ναι, άλλο πράγμα Στεφανία μου...καημός!
Να είσαι καλά!)
Ευχαριστώ... γιατί "ξέρεις"! 🌟 <3
ΔιαγραφήΚαι καλά Χριστούγεννα να έχουμε, με τραγούδια, χορό και πολύ πολύ αγάπη! 🎄 🎤 🎧 💃🏼 🕺🏼
:) μου άρεσε πολύ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν λέω κάτι άλλο ... περιμένω εδώ να βρεθεί κάποιος να μου ζητήσει να χορέψουμε... αγωνία, έμεινα πολλές φορές στο ράφι
Σε φιλώ, η γραφή σου με ξετρελαίνει μερικές φορές ....
Αμέσως!Τώρα! Έχουμε ενδιαφερόμενους. "Παρακαλώ κύριοι, η ντάμα σας!!" Πάντως να ξέρεις πως
Διαγραφήπολλοί θέλουν να χορέψουν μαζί σου. Αν μάλιστα διαλέξεις εσύ τα τραγούδια και τους ψιθυρίζεις και λογάκια τότε είναι που δε θα σε αφήνουν με τίποτα.
Σ'ευχαριστώ Μάνια μου
Φιλιά κι από μένα!
Καλησπέρα Μαρία :) Είναι γλυκό να έχεις αναμνήσεις και να τις διατηρείς στη μνήμη σου , γιατί αποτελούν μέρος της ζωής σου . Εγώ από πολύ μικρή μεγάλωσα μαθαίνοντας αγγλικά . Η μουσική που άκουγα ανελλιπώς Γιάννη Πετρίδη όλα τα είδη ξένης μουσικής ήταν αγαπητά .Τα πάρτι με το ημίφως , το βερμούτ και τα μπλουζ έμοιαζαν λίγο βαρετά ήμουν μικρή και φυσικά οι σχέσεις ήταν απαγορευμένες . Ο Αdamo γνωστός και αγαπημένος τραγουδιστής όλων . Γλυκές και ζεστές οι αναμνήσεις σου Μαρία μου . Καλά Χριστούγεννα , καλό σ/κ , καλό ζεστό βράδυ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Πετρίδης ίσον "μουσική παιδεία" στην Ελλάδα. Έγραψε την ιστορία του Ελληνικού πενταγράμμου. Εμένα Κυριακή μου άρεσε να παρακολουθώ τί έκαναν, πώς το έκαναν, τί έλεγαν, "κατέγραφα" τα πάντα. Πολύ μου άρεσε να το κάνω αυτό. Αδιακρισία θα μου πεις. Πώς αλλιώς να μάθει ένα παιδάκι της εποχής εκείνης; Από το περιβάλλον καμία πληροφορία γι' αυτά τα θέματα.
ΔιαγραφήΧάρηκα που πέρασες Κυριακή μου κι εγώ σου εύχομαι να είσαι καλά και να ζήσεις τις Γιορτές όπως ονειρεύεσαι.
Πολλά φιλιά!
Μελαγχολία και νοσταλγία μέσα από το κείμενο σου που μας μετέφερε σε μια άλλη εποχή, όπου δεν ήταν τίποτα δεδομένο. Υπέροχες και οι μουσικές σου επιλογές. Καλές γιορτές. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα δεδομένο της εποχής ήταν πως περίμενες. Περίμενες..περίμενες..περίμενες να τον δεις, περίμενες μήπως σου μιλήσει, περίμενες μήπως σε κοιτάξει,περίμενες να περάσει η εβδομάδα να κάνεις καμιά βόλτα μήπως και τον δεις να περνάει από κάπου :) Πολύ στήσιμο Μάριε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήH μουσική όμως ήταν υπέροχη! Και ο έρωτας είχε άλλη γεύση, έντονη γεύση, τη γεύση του κατορθώματος!!
Σ'ευχαριστώ που πέρασες
Καλές γιορτές Μάριε!
Καλά Χριστούγεννα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Κώστα μου. Επίσης!
ΔιαγραφήΚαλά λέει ο Γιαννης πιο πάνω, γράφεις κινηματογραφικά!Το διάβαζα κι έβλεπα τις εικόνες να εναλλάσσονται! Χρόνια πολλά και όμορφα! Καλές γιορτές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Όλγα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά κι εσύ και να περάσεις όμορφα
Καλές Γιορτές!
Καλές Γιορτές και Καλή Χρονιά, Μαρία μου. Πάντα απολαμβάνω να σε διαβάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά να έχουμε Μia μου!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ :)
Παμ, παμ, παμ...! λα λα λα λα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συνχιζω το χορό μου!
Καλή χρονιά σου εύχομαι με όλα όσα θέλει η καρδιά σου!
Παμ, παμ, παμ,....
Σ'ευχαριστώ πολύ! Επίσης Λυγερή μου. Να έχουμε υγεία και να την ζήσουμε όσο γίνεται πιο ήρεμα και χαρούμενα.
ΔιαγραφήΣυνέχισε εσύ το χορό σου, μη διακόπτω :)Παμ,παμ, παμ...:)
Ωραία η μουσική -κι όχι μόνο- αναδρομή, Μαράκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μουσική τελικά ενώνει τον κόσμο, ενώνει τις αναμνήσεις μας,
ενώνει το παρελθόν με το παρόν, και, γιατί όχι; Και με το μέλλον..
Χρόνια πολλά και καλές γιορτές! ✿
Σ'ευχαριστώ πολύ Πέτρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μουσική είναι πράγματι ο πιο άμεσος τρόπος μετάβασης σε ποθούμενους προορισμούς :)
Kαλές γιορτές εύχομαι και σένα!
Εξαιρετικό κείμενο ! Πράγματι σε βάζει στην εποχή. Τα έζησα όσα λες. Κυρίως τα πάρτυ. (αλήθεια, σήμερα τα παιδιά χορεύουν ; όπως εμείς τότε εννοώ. Ή θεωρείται παρωχημένο ; ή δεν είναι politically correct να αγκαλιαστείς με ένα συνομίληκο σου ; ). Σε εμάς η επίδειξη χορευτικών ικανοτήτων στα γρήγορα ήταν και διαβατήριο για να αρέσεις σε κάποια που είχες βάλει στο μάτι. Όσο για τα αργά... τόσες αναμνήσεις... το αμήχανο ξεκίνημα, η αγωνία να της σφίξεις το χέρι και πως θα ανταποκρίθεί, το πιο προχώ, να ακουμπήσεις το μάγουλο σου στο δικό της ή να την σφίξεις περισσότερο, να κολήσουν πιότερα τα κορμιά. Και μετά τα σχόλια από την παρέα... "δεν αντέδρασε όταν την έσφιξες, όρμα ρε, τα θέλει" ! Τα αντίστοιχα κουτσομπολιά στις κοριτσοπαρέες... Πόσο λείπουν από το σήμερα αυτές οι υπέροχες εφηβικές "μακακίες" που όμως μας μεγάλωσαν σωστά !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ο Adamo λατρεμένος, το "Tombe la neige" από τα "όπλα" μου όταν έβαζα στο μάτι καμιά ! χαχαχα
Τι μου θύμησες !! Να είσαι καλά !!
Απ' ό,τι ξέρω δεν χορεύουν οι νέοι Gip. Μόνο μπύρες πίνουν και χαζεύουν τα κινητά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χορευτικές φιγούρες, το σφιχταγκάλιασμα και ο ρυθμός των αναπνοών ήταν τα μαστ εκείνης της εποχής. Εσύ βέβαια απ' την πλευρά των αγοριών έχεις πολλά να πεις χαχα
Δυστυχώς πέρασαν αυτές οι εποχές και καλούμαστε να προσαρμοστούμε στη νέα που μας πέφτει κάπως στενή, στυφή και άχρωμη.
Ευτυχώς κυκλοφορούν ακόμα τα τραγούδια του Ανταμό.
Σ'ευχαριστώ πολύ που πέρασες και άφησες τις σκέψεις σου.
Σε φιλώ!