 |
| Μια μαργαρίτα στο σπίτι μου |
Η θλίψη είναι αυτό με τα φτερά.
"Η θλίψη είναι σαν παχιά γλυκιά κρέμα" είπε ο άγγελος κοιτάζοντας την Άλλη κατάματα. Μετά, άπλωσε τις φτερούγες του νωχελικά πάνω στο κλαδί της κερασιάς που έγερνε γεμάτο ανθούς και συνέχισε:
"Όσο τρως, τόσο θα θέλεις κι άλλο. Όσο βουλιάζεις μέσα της, τόσο θα νιώθεις ασφαλής.
Σιγά-σιγά θα σου γίνει συνήθεια και μετά εμμονή. Δε θα μπορείς χωρίς τη γλυκιά κρέμα.
Όλα θα τα ντύνεις με θλίψη. Όλα θα τα διυλίζεις μέσ' απ' τη θλίψη σου.
Θα σε κατακλύσει. Θα σε καθορίσει και στο τέλος θα σε καθηλώσει μέσα στην γλυκιά της σκλαβιά.
Θα τη συνηθίσεις τόσο που τίποτα άλλο δε θα σου αρέσει.
Όταν καταλάβεις την παγίδα της, θα είναι πια αργά. Θα σ' έχει νεκρώσει και θα 'χει βαλσαμώσει την ψυχή σου.
Αποφάσισε λοιπόν. Τι θα κάνεις;"
H Άλλη, όσο τον άκουγε να της μιλάει, κοίταζε σιωπηλή τα ζούδια πάνω στα χαμόχορτα σπρώχνοντας αμήχανα με το παπούτσι της τα πεσμένα άνθη. Για λίγο. Mετά, ξαφνικά, χαμογέλασε και είπε:
" Φίλησέ με..."
Δεν την άκουσε. Πετούσε ήδη ψηλά χτυπώντας ρυθμικά τα φτερά του. Τον κοίταζε -όσο αυτός απομακρυνόταν - μ' εκείνο το χαμόγελο σφραγισμένο στα χείλη της.
Ένα ντελικάτο πούπουλο, σπρωγμενο από το αεράκι, ήρθε και βολεύτηκε κομψά στην ποδιά της. Στο βάθος του δρόμου, ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε.
Ήταν η άνοιξη που ορμητικά ερχόταν κατά πάνω της.
σ.σ Ο τίτλος είναι παράφραση του στίχου της Έμιλι Ντίκινσον "Η ελπίδα είναι αυτό με τα φτερά." από το ποίημά της "Ελπίδα"
" Η "Ελπίδα" είναι αυτό με τα φτερά
που μέσα στην ψυχή κουρνιάζει
και μελωδία δίχως λέξεις τραγουδά,
και που ποτέ - στιγμή - δεν ησυχάζει
Γλυκά στη Θύελλα ολόγλυκα ηχεί
ανάθεμα στην καταιγίδα που θα κάνει
να πάψει το πουλάκι που ζεστή
κρατά κάθε καρδιά που 'χει αποκάμει
Στη γη του πάγου τ' άκουγα για ώρα
και σε νερά ανοίκεια μακρυσμένα
μ' ακόμα και στης Ένδειας τη χώρα,
ούτ' ένα ψίχουλο δε ζήτησε από μένα."
Έμιλυ Ντίκινσον, ποιήματα, Μετάφραση Μαρία Δαμολή, εκδόσεις "γιαλός"
Αθήνα 2011
Σιγά-σιγά θα σου γίνει συνήθεια και μετά εμμονή. Δε θα μπορείς χωρίς τη γλυκιά κρέμα.
Όλα θα τα ντύνεις με θλίψη. Όλα θα τα διυλίζεις μέσ' απ' τη θλίψη σου.
Θα σε κατακλύσει. Θα σε καθορίσει και στο τέλος θα σε καθηλώσει μέσα στην γλυκιά της σκλαβιά.
Θα τη συνηθίσεις τόσο που τίποτα άλλο δε θα σου αρέσει.
Όταν καταλάβεις την παγίδα της, θα είναι πια αργά. Θα σ' έχει νεκρώσει και θα 'χει βαλσαμώσει την ψυχή σου.
Αποφάσισε λοιπόν. Τι θα κάνεις;"
H Άλλη, όσο τον άκουγε να της μιλάει, κοίταζε σιωπηλή τα ζούδια πάνω στα χαμόχορτα σπρώχνοντας αμήχανα με το παπούτσι της τα πεσμένα άνθη. Για λίγο. Mετά, ξαφνικά, χαμογέλασε και είπε:
" Φίλησέ με..."
Δεν την άκουσε. Πετούσε ήδη ψηλά χτυπώντας ρυθμικά τα φτερά του. Τον κοίταζε -όσο αυτός απομακρυνόταν - μ' εκείνο το χαμόγελο σφραγισμένο στα χείλη της.
Ένα ντελικάτο πούπουλο, σπρωγμενο από το αεράκι, ήρθε και βολεύτηκε κομψά στην ποδιά της. Στο βάθος του δρόμου, ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε.
Ήταν η άνοιξη που ορμητικά ερχόταν κατά πάνω της.
σ.σ Ο τίτλος είναι παράφραση του στίχου της Έμιλι Ντίκινσον "Η ελπίδα είναι αυτό με τα φτερά." από το ποίημά της "Ελπίδα"
" Η "Ελπίδα" είναι αυτό με τα φτερά
που μέσα στην ψυχή κουρνιάζει
και μελωδία δίχως λέξεις τραγουδά,
και που ποτέ - στιγμή - δεν ησυχάζει
Γλυκά στη Θύελλα ολόγλυκα ηχεί
ανάθεμα στην καταιγίδα που θα κάνει
να πάψει το πουλάκι που ζεστή
κρατά κάθε καρδιά που 'χει αποκάμει
Στη γη του πάγου τ' άκουγα για ώρα
και σε νερά ανοίκεια μακρυσμένα
μ' ακόμα και στης Ένδειας τη χώρα,
ούτ' ένα ψίχουλο δε ζήτησε από μένα."
Έμιλυ Ντίκινσον, ποιήματα, Μετάφραση Μαρία Δαμολή, εκδόσεις "γιαλός"
Αθήνα 2011
Μαρία μου χαίρομαι πολύ με αυτή σου την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ αυτό το ποίημα το θυμάμαι λίγο αλλιώς.
Είναι η ελπίδα ένα πουλί
που στην ψυχή έχω κλείσει
και δίχως λόγια τραγουδά
χωρίς να σταματήσει.
Άσπλαχνη θα ‘ν’ η θύελλα
που πάει να το σκοτώσει,
αυτό που βρίσκουν ζεστασιά
στο φτέρωμά του τόσοι.
Το άκουσα μες στην παγωνιά,
στου πέλαγου τη δίνη,
μα δε μου ζήτησε ποτέ
ψίχουλο ελεημοσύνη.
Καλό βράδυ και καλό μήνα
Προτιμώ τη μετάφραση που φέρνεις εσύ Βιργινία μου.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά φιλενάδα μου.
Σε γλυκοφιλώ :)
Είναι δύσκολη/ιδιαίτερη η ποίηση της Ντίκινσον. Για αυτό και διαβάζοντας δυο διαφορετικές μεταφράσεις της, συχνά, είναι σα να διαβάζεις διαφορετικά ποιήματα!
ΔιαγραφήΝτίκινσον. Για αυτό και διαβάζοντας δυο διαφορετικές μεταφράσεις της, συχνά, είναι σα να διαβάζεις διαφορετικά ποιήματα!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ μαζί σου γούμαν. Άλλωστε μετράει και ο ρυθμός πέρα από το νόημα.
ΔιαγραφήΗ Μάχη ανάμεσα στην ελπίδα και τη ζωή. Δοσμένο με τόσο όμορφο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια Άνοιξη να έρχεται ορμητικά κατά πάνω μας.
Καλό μήνα Μαρία μου με τις ποιητικές σου ευαισθησίες και αναφορές.
Όμορφη μέρα να έχεις.
Η άνοιξη από μέσα Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΑναρωτήθηκα κάποιες φορές αυτό ακριβώς: πώς μπορεί να είναι η άνοιξη από μέσα;
Αποκλείεται να κρύβει θλίψη για το αναπόδραστο τέλος της;
Όσο περισσότερη θλίψη από μέσα τόση περισσότερη ομορφιά απ'έξω.
Σε φιλώ γλυκά και σ'ευχαριστώ.
Κι εκεί, κάτω από τον άγγελο, τα ζούδια στα χαμόχορτα και τα πεσμένα φύλλα. Μια άλλη μάχη όπου η ζωή παλεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω, Μαρία, στο πολύ τρυφερό κείμενό σου, αν η Άλλη θα μπορούσε να κάνει τίποτ' άλλο απ' το να οχυρώνεται στη θλίψη της. Καμιά φορά οι τάσεις των ανθρώπων έχουν μεγάλη, κατευθυντήρια δύναμη. Ίσως να μπορεί να γίνει γλυκιά αυτή η θλίψη. Ίσως και να μπορούσε να ακονιστεί στις γωνίες της, στις αιχμές της. Το σίγουρο είναι πως τα ζούδια, τα χαμόχορτα, το πούπουλο ακόμα, μπορούν πολλή βοήθεια να της προσφέρουν.
"Ωραία σαν ψεύτικη", θα έλεγα, η μαργαρίτα. Αλλά θα το πω καλύτερα: Ωραία, σαν αληθινή.
Ένα αληθινό Μάη και για σένα
Μια μαργαρίτα του δρόμου. Δες πόσο συγκινητική είναι!
ΔιαγραφήΑς απενοχοποιήσουμε τη θλίψη Διονύση μου. Έχει δικαίωμα κι αυτή στις καρδιές.
Να ακονιστεί η θλίψη το βρίσκω λίγο δύσκολο γιατί δεν έχουμε να κάνουμε μ' ένα στερεό σώμα. Η θλίψη είναι υγρό και παίρνει το σχήμα της καρδιάς που την περιέχει. Μια καρδιά με αιχμές και γωνίες δεν θα ήταν πολύ αγριευτική;
Όμως καταλαβαίνω αυτό ακριβώς που λες και στο βάθος συμφωνώ μαζί σου.
Σ'ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη ευχή σου.
Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι το ίδιο, τουλάχιστον.
Με απεριόριστο σεβασμό στο βαρύ έργο της Έμιλι Ντίκινσον θα αυθαδιάσω καταλήγοντας πως, Μαρία μου, η διασκευή είναι συχνά δυνατότερη από το αρχικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτιάχνεις μαεστρικά και με ευκολία εικόνες που χτυπούν κατάστηθα!
" Ένα ντελικάτο πούπουλο, σπρωγμενο από το αεράκι, ήρθε και βολεύτηκε κομψά στην ποδιά της. Στο βάθος του δρόμου, ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε.
Ήταν η άνοιξη που ορμητικά ερχόταν κατά πάνω της"
Σαρωτική και ανεξάντλητη!
Μπήκες και βγήκες στο σκηνικό και μ' έκανες να νιώσω τόσο προνομιούχα με την ατάκα του τέλους.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ θερμά γενναιόδωρη Αννέτα.
Σε φιλώ γλυκά και ανοιξιάτικα
Θλίψη, ναι, υπάρχει μια βαθύτερη θλίψη σε όλη την ανθρωπότητα και το ποίημα της Ντίκινσον όπως και τα λόγια του τραγουδιού του Κοέν, έρχονται και μας θυμίζουν το εφήμερο, το εύθραυστο όπως η μαργαρίτα "σου". Μόνο η αγάπη για την ζωή μπορεί να μας οδηγήσει όπως τραγουδά και ο Κοέν, στο να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό είναι να ζούμε την κάθε μας στιγμή με όλο μας το είναι, σαν να είναι η τελευταία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και καλή άνοιξη στις καρδιές μας, με πολλά ΑΦιλιά!
Σ'ευχαριστώ πολύ που με σχολιάζεις πάντα τόσο εύστοχα Στεφανία μου! Πιάνεις τα πάντα, δεν αφήνεις να σου ξεφύγει τίποτα και τα νιώθεις όπως τα ένιωσα κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα με την άνοιξη στις καρδιές μας θα πω κι εγώ.
Σε φιλώ γλυκά!
καλό ανοιξιάτικο βράδυ Μαρία :) Καλό μήνα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απέραντη θλίψη που απλώνεται παντού και φωλιάζει , έρχεται ορμητικά ο ανοιξιάτικος αέρας να την διαλύσει , σκορπώντας ζωογόνα στοιχεία ενέργεια να χαρεί ο άνθρωπος την αναγεννημένη φύση .
Πολύ καλά έκανες που μας παρουσίασες αυτό το ποίημα με τον Άγγελο , τα φτερά να αντιληφθούμε , ότι
η ζωή δεν έχει μόνο μία όψη .
Το ποίημα της Βιργινίας έχει πολύ καλή ελληνική απόδοση !!
Καλό ξημέρωμα :)
Γεια σου Κυριακή!
ΔιαγραφήΟι κερασιές πάντα θα ανθίζουν χάρις στις μέλισσες.
Η θλίψη υπάρχει και έχει κι αυτή το ειδικό βάρος της. Τη σέβομαι γιατί- όπως έχουμε διαπιστώσει- μέσα από τον πόνο δημιουργείται ζωή.
Συμφωνώ για την απόδοση της Βιργινίας.
Καλό απόγευμα Κυριακή μου :)
Εξαιρετικό!!! Μου άρεσε η γραφή, με συγκίνησε η οπτική, γιατί έτσι βλέπω κι εγώ τη θλίψη (άσχετα αν δεν μπορώ να γράψω τόσο όμορφα 😢). Και ενθουσιάστηκα με την παράφραση, γιατί λατρεύω τη Ντίκινσον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα, Μαρία μου! 🐞
Καλό μήνα κατακόκκινη λαμπρίτσα :)
ΔιαγραφήΜέθεξη λοιπόν! Πόση χαρά για μένα!
Σ'ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου!
«H Άλλη, όσο τον άκουγε να της μιλάει, κοίταζε σιωπηλή τα ζούδια πάνω στα χαμόχορτα σπρώχνοντας αμήχανα με το παπούτσι της τα πεσμένα άνθη». Τι σπουδαία εικόνα είν' αυτή! Θα μπορούσε να 'ταν ένας πίνακας ζωγραφικής, κι εμείς στεκούμενοι μπροστά της να σχολιάζουμε τον συμβολισμό των ζουδιών σε αντιπαραβολή με το σπρώξιμο των πεσμένων ανθέων· η Ζωή που κάνει πέρα το νεκρό, άρα η Ελπίδα που παραμερίζει την Θλίψη. Πόσο ουσιαστικά και μεστά έδωσες την ματιά τού ποιήματος, και πόσο υπέροχο και ποιητικό το κλείσιμο, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχωριστή, όπως πάντα, Μαρία μου! :)
Ο συμβολισμός έχει την ιδιότητα να αφήνει ελεύθερη τη φαντασία του αναγνώστη. Πολλές φορές η φαντασία του συμπίπτει με τη φαντασία του συντάκτη.
ΔιαγραφήΕμείς τα βρήκαμε Λυσίππη :)
Σ'ευχαριστώ πολύ, καλό απόγευμα!
Καταλαβα πιο πολύ την μεταφραση που εγραψε η Βιργινια Μαρία μου ..σορυ δεν την ξερω την Εμιλυ Ντικινσον πρωτη φορα την διαβασα εδω.. ομως ξεχωρισα ...(Ένα ντελικάτο πούπουλο, σπρωγμενο από το αεράκι,) με συγκινησε.. η θλιψη υπαρχει μαζι με την χαρα..αφού στην ζωη υπαρχουν και τα δυο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλα Μαρία μου να εχεις ενα ομορφο λουλουδιαμενο μηνα..
Η μαργαριτα σου επανω τελεια !!!! φιλιαααα!!!
Σ'ευχαριστώ πολύ Σμαραγδάκι μου
ΔιαγραφήΟι μεταφράσεις απέχουν στο ύφος αλλά δεν αλλοιώνουν το νόημα.
Η μαργαρίτα η Άλλη κι εγώ σου ευχόμαστε επίσης έναν πανέμορφο μήνα :)
Πολλά φιλιά κι από μένα!
Τι όμορφα που με ταξίδεψες! Τι εντυπωσιακή οπτική και χρήση των λέξεων!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ Μαράκι μου
Μόλις επέστρεψα και εύχομαι Χριστός Ανέστη.
Εύχομαι καλό γλυκό αρωματικό μήνα
Σε φιλώ
Επέστρεψες με τις βαλίτσες σου γεμάτες άνοιξη τυχερή Άννα. Σίγουρα πέρασες υπέροχα. Περιμένω να δω φωτογραφίες σου να χαρεί η ψυχή μου.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου
Αληθώς Ανέστη Άννα μου και επίσης ένα καλό γλυκό πολύχρωμο μήνα και για σένα.
Φιλάκια πολλά!
Μου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιτό, με περιεχόμενο, με ομορφιά σε στίχους και νοήματα.
Να χαίρεσαι την άνοιξη !!
Σ' ευχαριστώ πολύ Gip.
ΔιαγραφήΚι εσύ να περάσεις όμορφα το μήνα!
Η θλίψη είναι λίπασμα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το κατάλαβα το ποίημα, αλλά εδώ στο Μόντρεαλ αγαπάμε Κοέν :)
Φιλί χιχιχι
Και θλίψη και λαδάκι για γρασάρισμα.
ΔιαγραφήΚι εμείς εδώ, μερικοί-μερικές τον έχουμε στο κατακάρδι μας :) :)
Σ'ευχαριστούμε Μάνια του Βορρά. (τραγούδι θα το κάνω αυτό μια μέρα :)
Φιλί πεταχτό!