Όλοι έχουμε στο περιβάλλον μας έναν άνθρωπο που δεν προσέχουμε ιδιαίτερα, που θεωρούμε παρείσακτο. Τον αγνοούμε από αμέλεια. Τον παραβλέπουμε από βιασύνη. Τον ειρωνευόμαστε από υπεροψία. Τον υποτιμούμε ως αδύναμο. Μπορεί και να μας ενοχλεί η παρουσία του γιατί δεν ταιριάζει με το δικό μας τρόπο ζωής.
Ένα γεγονός συμβαίνει που μας συγκλονίζει, μας συνθλίβει.
Μένουμε μόνοι. Το «περιβάλλον» εξαφανίζεται σιγά-σιγά, η πόρτα κλείνει. Οι μέρες κυλάνε άδειες. Το τηλέφωνο δεν
χτυπάει, το κουδούνι της πόρτας βουβαίνεται. Η σιωπή και η θλίψη, γίνονται
μόνιμος σύντροφος.
Τότε ακριβώς είναι που παρουσιάζεται εκείνος ο αμελητέος άνθρωπος, σαν ξωτικό, σαν τζίνι που εκπληρώνει τις ευχές μας και καλύπτει τις ανάγκες μας.
Δεν μιλάει πολύ, όμως κάνει πολλά, με διακριτικότητα και με σεβασμό προς τα αισθήματά μας, τη δεινή θέση που έχουμε βρεθεί, ξεπερνώντας ίσως ο ίδιος τα δικά του παράπονα.
Γίνεται ο ώμος που ακουμπάμε, το χέρι που αρπαζόμαστε, ο
πρόθυμος ακροατής των ατελείωτων μονολόγων μας.
Και όταν όλα τα άσχημα τελειώσουν και τα πράγματα μπουν
ξανά στη θέση τους, αποχωρεί διακριτικά από τη ζωή μας, λες και δεν ήρθε ποτέ.
Τον ξεχνάμε και προχωράμε ώσπου, περνώντας τα χρόνια, ξανασκεφτόμαστε τα περασμένα και, εκεί, μέσα στο σωρό των
αναμνήσεων ξεπηδάει η μορφή του, η καλοσύνη του και μας πιάνει μια ντροπή "τι να κάνει άραγε;".
Όποιος τυχερός έχει έναν τέτοιον άνθρωπο στο περιβάλλον του, ας τον βγάλει από
τα αζήτητα, ας τον αγαπήσει και ας του δώσει τη θέση που του αρμόζει. Μπορεί να
είναι ένας γείτονας, η γυναίκα που έχει το ψιλικατζίδικο της γωνίας, ένας
γνωστός από παλιά, η μάνα μας, ο αφανής συγγενής μας ...
Η ζωή μπορεί να γίνει κάποια στιγμή πολύ δύσκολη και τέτοιοι άνθρωποι είναι δυσεύρετοι, σωστή ευλογία για όποιον που τους έχει κοντά του. Αναγνωρίζονται εύκολα αν έχουμε υπόψη μας πως:
Η αληθινή καλοσύνη δεν κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις.
Δεν αναλώνεται σε περιττές αβροφροσύνες.
Είναι ντροπαλή, κοκκινίζει, κρύβεται.
Δεν επιδιώκει τον έπαινο, δεν εντάσσεται σε «παρέες».
Βαδίζει μόνη της, ακροπατώντας σχεδόν, για να μην γίνει
αντιληπτή και το καταφέρνει.
Κανείς δεν την αναζητάει ως τη στιγμή που θα τη χρειαστεί.
Η αληθινή καλοσύνη δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη και κάνει πανίσχυρους όσους την έχουν.
Αφιερωμένο στην κυρία Μαργαρίτα. Ξέρει εκείνη.
Μα αυτοί οι άνθρωποι είναι διάττοντες αστέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείχνουν μια καλοσύνη, τη στιγμή εκείνη και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Δεν φυλακίζονται, δεν μπορούμε να τους έχουμε μόνιμα δίπλα μας ούτε αυτούς ούτε κανέναν άλλον.
Κρατάμε όμως στην μνήμη μας το καλό που μας έκαναν, κι ευχόμαστε να σταθούμε κι εμείς οι ίδιοι όμορφοι και χρήσιμοι σε κάποιον άλλον.
ωραίο κείμενο Μαρία, τρυφερό!
Ή αλλιώς ο από μηχανής θεός. Και ναι σίγουρα δεν είναι για χόρταση. Δεν "δουλεύουν" κατ' αποκοπήν, ούτε κάνουν σύμβαση έργου με όποιον τους χρειάζεται :)
ΔιαγραφήAυτό όμως δε σημαίνει πως σε ανάλογη περίπτωση θα διστάσουν να φερθούν με τον ίδιο τρόπο. Και μιλάω για ανθρώπους ισορροπημένους μέσα τους και βαθιά φιλοσοφημένους που φέρονται φυσικά και αυθόρμητα.
Σ'ευχαριστώ πολύ Στέλλα μου.
Καλό τριήμερο.
Θα ξεκινήσω Μαρία μου, απ΄τις όμορφες τουλίπες που μας ζωγράφισες (εσύ αν δεν κάνω λάθος!) γιατί από μόνες τους είναι καλοσυνάτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν κάτι χρόνια μετά από αλλεπάλληλα χαστούκια, αποφάσισα να πάρω τη ζωή στα χέρια μου και σαν συνέπεια έκανα le vide που λένε οι β' Γάλλοι πατριώτες μου, δλδ ένα εσωτερικό άδειασμα- πέταμα πραγμάτων και ατόμων που μου είχαν φερθεί άσχημα, έτσι βρέθηκα με τέσσερεις φίλες που με ίσους όρους είμαστε "εκεί" η μια για την άλλη και αυτό με καλοσύνη, κατανόηση και με Αγάπη.
Οι σχέσεις καλλιεργούνται όπως και οι τουλίπες και τυχεροί όσοι σε δύσκολες στιγμές έχουν παρόμοιους φίλους/ες!
Εσύ ξέρεις Μαρία μου, γιατί η κυρία Μαργαρίτα "ξέρει" πόσο αξίζεις την καλοσύνη της!
Πολλά ΑΦιλάκια καλοσυνάτα και ανθισμένα! :)
Θα πρέπει πάντως να παραδεχθούμε πως οι άνθρωποι -γενικά μιλώντας - έχουμε μια τάση να υποτιμούμε βαθιά μέσα μας την καλοσύνη. Πολλοί πιστεύουν κι ας μην το ομολογούν πως ο καλός είναι ο χαζός της παρέας. Μπορεί όμως να είναι ο πιο ισορροπημένος. Αλήθεια πόσοι ενστερνίζονται αυτή την άποψη στη σημερινή εποχή;
ΔιαγραφήΕλπίζω να έχεις διατηρήσει επαφές με τις πολύτιμες φίλες σου Στεφανία.
Οι τουλίπες έγιναν σε μια στιγμή "καλοσυνάτης συγκυρίας" όταν δηλαδή ήθελα να ανακατέψω χρώματα και το χέρι μου συμφώνησε. Έτσι προέκυψε μια δημιουργική ασάφεια :)
Η κυρία Μαργαρίτα ήταν σαν μια πρωινή δροσοσταλίδα. Έκανε τη δυσκολία να φαίνεται όμορφη. Γίνεται αυτό; Γίνεται!
Σ'ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου.
Καλό τριήμερο με πολλά φιλιά από μένα.
Πόσο μεγάλες αλήθειες. Πόσο σημαντικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άνθρωπος έχει μια τάση να γίνεται αλαζόνας. Να κάθεται αναπαυτικά και υπεροπτικά πάνω στην πρόσκαιρη δύναμή του και να επαίρεται για αυτήν. Πετώντας στα σκουπίδια κάθε τι που θεωρεί "αδύναμο" και "άχρηστο" καθώς του είναι αναγκαίο τίποτα παρά μόνο η ματαιοδοξία του.
Έλα όμως που η ζωή, η Άτις, η Ύβρις και η Νέμεσις καραδοκούν και τότε τα πράγματα αλλάζουν άρδην.
Λες Μαρία μου, σωστά, η καλοσύνη είναι διακριτική, ντροπαλή, δρα αθόρυβα.Ναι, δεν αντιλέγω. Σκέφτομαι όμως μερικές φορές αν ο θόρυβος που κάνει η κακία και η έπαρση πρέπει να μένουν χωρίς απάντηση και να κυριαρχούν. Αυτό είναι όντως ένα ζήτημα σοβαρό.
Πολύ όμορφες σκέψεις Μαρία μου. ΄Όπως πάντα εδώ στο σπιτικό σου γλυκιά μου.
Καλό σου απόγευμα.
Έλα όμως που εδώ μας τα χαλάει η καλοσύνη γιατί επεμβαίνει στο έργο της Νέμεσις και έτσι δεν βρίσκει δουλειά να κάνει η Τίσις.
ΔιαγραφήΒάζεις μια άλλη διάσταση στο θέμα Γιάννη. Δηλαδή η καλοσύνη του συνανθρώπου μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να διακόπτει τις συνέπειες των πράξεών μας;
Άλλη παράμετρος αυτή. Θέμα από μόνο του.
Για μένα Γιάννη μου η αληθινή καλοσύνη είναι αθόρυβη. Υπάρχει βέβαια και η άλλη που δανείζεται άλλα ονόματα όπως "φιλανθρωπία". Καμία σχέση.
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλό τριήμερο φίλε μου.
Ναι Μαρία μου,
Διαγραφήείναι άλλο πράγμα η "φιλανθρωπία" ως πράξη κοινωνικής δράσης και άλλο η "καλοσύνη" ως χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς μας.
Με διακριτές διαφορές και ρόλους.
Να είσαι καλά πάντα με τα όμορφα θέματά σου καλή μου.
Η αληθινή καλοσύνη είναι κρυμμένη, Μαρία μου. Δεν διατυμπανίζεται. Ξέρει όμως τον τρόπο για να κάνει εμφανή την παρουσία της. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Λατρεύω τις τουλίπες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι πιστεύω κι εγώ Mia μου. Είναι σαν αεράκι που σε δροσίζει.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ για τις τουλίπες.
Πολλά φιλιά και καλό τριήμερο.
ΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ, ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΝΩ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΗΜΑΣΊΑ ΕΚΕΊΝΟ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΉ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΉΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΜΕ ΌΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΉ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΒΟΉΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΎΝΗ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ.
ΕΔΩ ΛΕΜΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΒΟΗΘΕΊΑΣ ΚΙ ΑΠΌ ΕΝΑ ΜΥΡΜΉΓΚΙ.
ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ ΜΑΡΊΑ ΜΟΥ!!!!!!
Πολύ σωστά Ελένη μου.
ΔιαγραφήΘυμάσαι το μύθο του Αισώπου με το λιοντάρι και το ποντικάκι;
Γίνεται κι έτσι.
Καλό ξημέρωμα και καλά να περάσεις Ελένη μου.
Πολλά φιλιά.
Θαύμα. Αυτή η Μαργαρίτα δε μαδάει με τίποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά .. μήπως και τα αειθαλή λουλουδάκια σου;;
Και, ναι, το πιστεύω κι εγώ: η καλοσύνη έχει πολλούς πολλούς τρόπους. Ίσως, πάντως, όσο πιο δυνατή, τόσο πιο διακριτική.
Τα φιλιά μας!
Αυτό το είδος δε μαδάει.
ΔιαγραφήΔυνατή και αθόρυβη.
Να και μια περίπτωση που η δύναμη δεν κάνει κρότο.
Ευχαριστούμε Διονύση μας, και ανταποδίδουμε τα φιλήματα!
Η Καλοσύνη δεν είναι επίκτητη Αξία και δεν προϋποθέτει κατ' ανάγκη επίπεδο,κουλτούρα, εκπαίδευση,υψηλό IQ κ.λ.π. Την έχει κάποιος ή, δεν την έχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνο ομορφιά που δεν αντιγράφεται,δεν δανείζεται ούτε κληρονομείται όπως ενίοτε το φυσικό κάλλος.Είναι όπλο που δεν εκπυρσοκροτεί αλλά αφοπλίζει και τον πιο σκληρό αντίπαλο.
Μπορεί να μην σπανίζει στους ανθρώπους ,δεν την έχουμε όμως και στο τσεπάκι ,ούτε την απολαμβάνουμε συχνά ανάμεσά μας.
Είμαστε ευλογημένοι αν την ανακαλύψουμε κατ' αρχήν μέσα μας, και τυχεροί αν την συναντήσουμε σε κάποιον τρίτο, αρκεί να την δ ι α κ ρ ι ν ο υ μ ε να την
α ν α γ ν ω ρ ι σ ο υ μ ε και να την ε κ τ ι μ η σ ο υ μ ε γιατί μας είναι πολύτιμη.
Όλοι μας, όσο δυνατοί κι αυτάρκεις συναισθηματικά και όχι μόνο αν είμαστε,έρχονται στιγμές που έχουμε ανάγκη από καλοσύνη και κατανόηση όσο τίποτ' άλλο.
Εξαιρετική η...αθόρυβη επιλογή σου Μαρία μου .Ο απόηχος που εκπέμπει άγγιξε εξ' επαφής την καρδιά μου και την ...μαλάκωσε .
Φιλιά σου΄
Φοβάμαι Λυγερή μου πως η καλοσύνη δεν αφοπλίζει πάντα τον σκληρό αντίπαλο αλλά πολλές φορές τον εξαγριώνει. Γίνεται κόκκινο πανί γι' αυτόν και ο συνηθέστερος τρόπος αντιμετώπισης είναι ο χλευασμός και η υποτίμηση.
ΔιαγραφήΌπως και να'χει όμως καλοσύνη είναι η καλή προαίρεση ανθρώπου με ήρεμο και ισορροπημένο νου.
Σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου που όπως πάντα πλουτίζει τη σκέψη μας.
Καλό διήμερο πια Λυγερή μου.
Σε φιλώ.
Το έχω κάνει κι εγώ αυτό. Με μία κυρία από τη Βουλγαρία. Με άλλο τρόπο ζωής, άλλες ιδέες, άλλη νοοτροπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθούσε να με προσεγγίσει και την απέφευγα για περίπου 5 χρόνια.
Δεν συνέβη τίποτα στο ενδιάμεσο, του τύπου να έχω πρόβλημα και να μην είναι οι φίλοι μου παρόντες ή κάτι τέτοιο και να μείνω μόνη, αλλά απλά ξύπνησα μια μέρα και αποφάσισα να γίνω πιο ανοιχτή απέναντί της. Κι αυτό ήταν. Μετά από έναν καφέ που κράτησε ένα γεμάτο 6ωρο, η Μαργαρίτα (ναι, μπορεί να μην το πιστεύεις, αλλά Μαργαρίτα την λένε κι εκείνη) έγινε μέρος της καθημερινότητάς μου. Έγινε καλή φίλη. Όμως είχα αργήσει. Σε επτά μήνες η Μαργαρίτα επέστρεψε μόνιμα πλέον στη Βουλγαρία.
Βέβαια αλληλογραφούμε και μιλάμε στο μέσεντζερ, αλλά δεν είναι το ίδιο.
Περιττό να σου πω ότι είναι, ίσως, το μόνο πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει ως τώρα.
Εντάξει, δεν έχει σχέση με την ιστορία που περιγράφεις (άλλωστε σχεδόν πάντα είμαι αλλού ντ' αλλού και εκτός θέματος, ούτε τάμα να το είχα κάνει), αλλά η δική σου Μαργαρίτα μου θύμισε την δική μου, γιατί και η δική μου είναι πάρα πολύ καλοσυνάτος άνθρωπος!
Κίσιζ Μαρία Γ.!
Η καλή σου Μαργαρίτα σίγουρα δεν έγινε φίλη σου από καλοσύνη Αρτίστα μου. Βρήκε πράγματα σημαντικά σε σένα που κι εκείνη χρειαζόταν. Και κυρίως βρήκε σε σένα ένα μέρος του εαυτού της. Έτσι δε γίνεται συνήθως με τις σημαντικές φιλίες;
ΔιαγραφήΤο γεγονός ότι κρατάτε επαφή παρόλο που εκείνη βρίσκεται πλέον μακριά, επιβεβαιώνει αυτά που είπα πριν.
Σίγουρα δεν είναι το ίδιο αφού λείπει η προσωπική επαφή αλλά δεν πιστεύω πως θα χαθείτε.
Εκτός θέματος; Εγώ το λέω συνειρμό.
Και αυτό που διαπιστώνω είναι πως τα "εκτός θέματος" έχουν ζουμί!
Πολλά φιλιά Αρτίστα του βωβού!
Κουτσομπόλευα. ξέρεις διάβαζα σχόλια μέχρι να φτάσω στο κουτάκι μου ξέρεις μήπως πετύχω και την Μαργαρίτα σου και τσουπ είδα πως οι τουλίπες είναι δική σου δημιουργία... και μετά και μετά έτρεξα γρήγορα στην υπογραφή και ναι γράφει καθάρα ΜαΓια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει πολύ όμορφα χρώματα η ζωγραφιά σου μου αρέσει και αυτή η προσπάθεια από τις αχνές τουλίπες που είναι μακριά σε αυτές που είναι πιο κοντά.
Δεν ήξερα πως ζωγραφίζεις!!! Ενθουσιάστηκα τώρα, δεν το είχα προσέξει, δηλαδή δεν ξέρω αν παλιά ανέβαζες δικές σου ζωγραφιές.
Τέλος πάντων αυτό που ήθελα να πω είναι πως η καλοσύνη δεν ασχολείται με τον ήχο είναι αθλήτρια του φωτός. Οσο πιο σκούρο το φόντο τόσο πιο πολύ λάμπει, πάει λοιπόν και κρύβεται στο φως ...αυτάααα
Σε φιλώ :)
Η καλοσύνη τελικά έχει πολλά πρόσωπα. Ο καθένας μας γνωρίζει και ένα διαφορετικό. Για μένα π.χ. έχει το πρόσωπο της ισορροπίας και της σοφίας, δηλαδή το πρόσωπο του ανθρώπου που στέκεται με ψυχραιμία μπροστά στο γεγονός που δεν τον αφορά φαινομενικά αλλά έχει τη σοφία να καταλαβαίνει πως τον αφορά σε ανθρώπινο επίπεδο. "δεν είναι δική μου υπόθεση αλλά δεν σου γυρίζω την πλάτη γιατί μια μέρα ίσως βρεθώ κι εγώ σ' αυτή τη θέση. Ή έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση και σε καταλαβαίνω. Μη στενοχωριέσαι. Θα περάσει. Μέχρι τότε, εγώ θα είμαι δίπλα σου για να σου δείχνω τον τρόπο). Κάπως έτσι τέλος πάντων. Και σίγουρα δεν ασχολείται με τον ήχο.
ΔιαγραφήΗ ζωγραφιά έχει την αφέλεια του ερασιτέχνη :) αν μπορεί να το πει κανείς έτσι. Σ'ευχαριστώ πολύ που μου το λες. Ζωγραφίζω καμιά φορά. Ναι, έχω ανεβάσει κι άλλες ζωγραφιές στο παρελθόν εδώ αλλά μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο. "Τα παιδία παίζει" χαχα αττική σύνταξη. Το θυμάσαι;
Σ'ευχαριστώ πολύ Μάνια μου.
Φιλιά πολλά κι από μένα :)
καλό βράδυ Μαρία ! δείγμα καλοσύνης είναι να επικοινωνείς με τους ανθρώπους να έχεις πάντα ένα χαμόγελο , μια καλή κουβέντα , ένα ευχαριστώ . Η αδιαφορία , ο ανταγωνισμός αποτελούν τα βασικά συστατικά των ανθρωπίνων σχέσεων , που δεν θυμίζουν καθόλου μια πολιτισμένη κοινωνία .
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Μαρία !!Καλή ανοιξιάτικη εβδομάδα !! :)
Συμφωνούμε Κυριακή μου. Μακάρι να γίνει κάποτε καθημερινότητα και να πάψει να είναι σπάνιο είδος όπως σήμερα. Και όπου τη βρίσκουμε να την ταΐζουμε για να θεριεύει.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω τις ευχές σου Κυριακή.
Ίσως γι' αυτό ο κόσμος, είναι έτσι σκληρός. Δεν τον σεβόμαστε και δεν του δείχνουμε καλοσύνη. Αντ' αυτού, τον κοντράρουμε, δοκιμάζουμε τα όρια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν ψάχναμε μέσα μας τη δύναμη να δείξουμε καλοσύνη;
Κι αν σκεφτείς την ανθρωπότητα, πόσες φορές έχει συμβεί κάτι καλό, κάτι όμορφο, από κάποιον που μας βοήθησε. Χαμογελάσαμε, ανακουφιστήκαμε, ίσως όμως και να ξεχάσαμε να νιώσουμε ευγνώμων.
Για εμένα η καλοσύνη κι η ευγνωμοσύνη, πάνε χέρι χέρι. Και τα θεωρώ και τα δυο ευλογία!
Καλημέρα Μαρία μου :)
Πολύ σωστά το επισημαίνεις Μαρίνα. Έτσι είναι, " η καλοσύνη κι η ευγνωμοσύνη, πάνε χέρι χέρι. Και τα θεωρώ και τα δυο ευλογία!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και σ'ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου.
Καλή εβδομάδα!
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν όσα εθιξες, Μαρία μου. Σπάνιο βέβαια να βρει κανείς τέτοιους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπανιότατο Ειρήνη μου!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ
Καλό απόγευμα
Τα δικά μας επονομαζόμενα outsider είναι που μας εκπλήσσουν στο τέλος... Σαν Θεία Δίκη ένα πράμα, για να πάρει το μυαλό μας μπρος και ν' αναθεωρήσουμε κάποια πράματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυσιαστικότατη ανάρτηση, Μαρία μου. Και νομίζω πως οι περισσότεροι θα βρούμε μια Μαργαρίτα, αν κοιτάξουμε καλύτερα τριγύρω μας.
Θα βρει σίγουρα γιατί προνοεί η οικονομία της Φύσης: o ένας να συμπληρώνει τον άλλον.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ Λυσίππη μου
Καλό απόγευμα.
Ευλογημένος όποιος έχει έναν τέτοιο άνθρωπο κοντά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαρία μου.
Σίγουρα είναι τουλάχιστον ένας από μηχανής θεός Βιργινία μου.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα φιλενάδα μου.
Η αληθινή καλοσύνη παραμένει ανώνυμη
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι πάντα Νατάσσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά μπορεί να είναι και επώνυμη.
Καλό απόγευμα
Η αληθινή καλοσύνη δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη και κάνει πανίσχυρους όσους την έχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή======
Τα σέβη μου!
Σ'ευχαριστώ κι ανταποδίδω φίλε Ευρυτάνα.
ΔιαγραφήΚαλημέρα
Με καλυψε απολυτα η αναρτηση σου αυτη Μαρια μου συμφωνώ και επ αξάνω .. τα περι καλοσυνης..υπαρχει γυρω μας και μεσα μας αρκει να την προσφερουμε εκει όπου την χρειαζονται...ας μην δισταζουμε.. θα νιωσουμε πρωτα εμεις καλα να δωσουμε ενα χερι με αγαπη στον συναθρωπο μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλα Μαρια μου καλο και χαρουμενο μηνα να εχεις.. φιλακιαααα!!
Χαίρομαι που συμφωνούμε και σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου Σμαραγδάκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή(τί υπέροχο χρώμα! Θα το λέω συνέχεια :)
Καλό μήνα να έχουμε!
Πολλά φιλάκια κι από μένα!!
Eννοείς Μαρία μου το σμαράγδι που εχω αντι για φωτο; εχει σχεση με το επιθετο μου..χα..χα..
ΔιαγραφήΑλήθεια; Ναι αυτό εννοώ Ρούλα μου. Τρελαίνομαι γι' αυτό το χρώμα και μάλιστα όταν το βλέπω στη θάλασσα. Έχω δει και πετρώματα ακατέργαστα, όπως βγαίνουν από τη γη. Τί ομορφιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή