Αναρτήσεις

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

H παράσταση που με συγκλόνισε!




Tί να πω για μια παράσταση που με συγκλόνισε;
Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω;
Να ξεκινήσω από τον κόσμο που έβλεπα στα θεωρεία να γέρνει μπροστά για να μη χάσει ούτε λέξη από τα λόγια των ηθοποιών; Από τη συγκίνηση που ήταν διάχυτη – σε διαπερνούσε – καθ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης; Από την απόλυτη ησυχία που επικράτησε ακόμα και στα διαλείμματα; Οι θεατές δεν μιλούσαν. Ή έσκυβαν το κεφάλι ή κοιτάζονταν αμίλητοι.
Να πω για τη μουσική του έργου που ξυπνούσε μέσα σου ό,τι βαθύτερα απωθημένο υπήρχε; Και όλα αυτά για να φθάσω στην ουσία: Το λόγο του Τσέχωφ ειπωμένο από τον Ιβάν Πετρόβιτς Βοϋνίτσκι – Βάνια (Γιώργος Κιμούλης) και τον Μιχαήλ Λβόβιτς Άστροφ (Τάσος Νούσιας).


Πρόκειται βέβαια για το έργο του Αντόν Τσέχωφ, «Θείος Βάνια», το έργο που μιλάει για την γελοιότητα της ανθρώπινης παραίτησης: το μακρύ, άδειο, πραγματικό χρόνο που περνάει χωρίς την παραμικρή αντίδραση, χωρίς την παραμικρή επιθυμία και μας αφήνει παραιτημένους.

Ο κ. Κιμούλης έκανε την μετάφραση και την σκηνοθεσία της παράστασης και κράτησε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Προσάρμοσε το έργο στην εποχή μας χωρίς όμως να το προδώσει με άκυρους νεωτερισμούς και δήθεν μοντερνισμούς τόσο στα σκηνικά όσο και στο ύφος της παράστασης. 
Βρήκα ευφυέστατο τον τρόπο που μετέφερε το έργο στις μέρες μας για να μας θυμίσει πως ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί –ως κοινωνία- ζούμε κάτω από το ίδιο καθεστώς αδράνειας κρύβοντας μέσα μας τις σπίθες μιας δημιουργικής ζωής που μας κάνει πρωταγωνιστές, οραματιστές.




Ο κ. Κιμούλης ξεπέρασε τον εαυτό του και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης κάνοντας ένα βήμα σπάνιο στα σύγχρονα θεατρικά δεδομένα. Άφησε στην άκρη τον εαυτό του και το ρόλο του και έδωσε χώρο στο ρόλο του Άστροφ που ήταν πιο ουσιαστικός και επίκαιρος.
Γιατί ο Θείος Βάνια είναι ο εξηντάρης παραιτημένος από τις επιθυμίες και τη ζωή, ο συμβιβασμένος και παγιδευμένος στην αδράνεια. Ο Άστροφ όμως - ο γιατρός και οικολόγος και ανήσυχος νους - είναι εκείνος που δίνει το πραγματικό όραμα μέσα στην ιστορία. 
Είναι ο άνθρωπος που πιστεύει στο μέλλον και προσπαθεί να βελτιώσει το παρόν για τις επόμενες γενιές. 



Ώσπου έρχεται η στιγμή που ακόμα και ο αφημένος νους του Θείου Βάνια εγείρεται με απελπισία και διαμαρτύρεται έναντι του ίδιου του του εαυτού που δεν έζησε τη ζωή του πραγματικά. 
Και εκεί, βλέπουμε τον σερνάμενο, περιφερόμενο, αστειευόμενο, τραγικό Ιβάν Πετρόβιτς (Βάνια) να στέκεται στο κέντρο της σκηνής με τον κεντρικό προβολέα πάνω του, και να ξεδιπλώνει την ψυχή του όπως ξεδιπλώνει και υψώνει το κορμί και τα χέρια του και να φωνάζει με όλη του τη δύναμη 
«Απέτυχα!! Δεν θέλω να ζω άλλο έτσι. Δεν αντέχω να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια μου έτσι!»
 Πολλές οι δυνατές στιγμές, συγκλονιστικές οι ερμηνείες που επιβεβαίωσαν μέσα μου την άποψη πως η ζωή αξίζει μόνον όταν συνταράσσεται από οράματα και επιθυμίες.

Bιογραφικά στοιχεία:

ΑΝΤΟΝ  ΤΣΕΧΩΦ

     





37 σχόλια:

  1. Είναι ένα έργο που θα ήθελα πολύ να δω, ίσως να τα καταφέρω.
    Μου αρέσει ο Κιμούλης μα λατρεύω τον Τάσο Νούσια!
    Καλό βράδυ Μαρία μου σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι να βρεις την ευκαιρία και να πας να το δεις Βιργινία μου. Είναι μια παράσταση που δεν θα ξεχαστεί εύκολα και θα μιλάμε γι' αυτήν και στο μέλλον. Ο κ. Κιμούλης ξεπέρασε τον εαυτό του ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός. Ήταν σα να ωρίμασε απότομα σ' αυτή την παράσταση. Είχε μια από εκείνες τις μαγικές στιγμές που έρχονται κάποτε και μας βρίσκουν όλους μας. Ο κ.Νούσιας αξιοποίησε όλο το χώρο και το χρόνο που του έδωσε ο σκηνοθέτης και ανέπτυξε το ρόλο του ανθρώπου όπως πρέπει να είναι για να εμπνέει τους υπόλοιπους. Καταπληκτικοί και οι δυο και όλοι τους ανεξαιρέτως. Βγαίνοντας από το θέατρο αλλά και στο διάλειμμα κρυβόμασταν για να μην καταλάβουν οι άλλοι ότι κλαίγαμε :) To κλάμα πήγε σύννεφο!
      Καλή εβδομάδα
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Να τί μου λείπει εδώ στο βουνό, μια καλή παράσταση!(Βέβαια, ενίοτε το καλοκαίρι έχουμε και τα τυχερά μας!) Ενδιαφέρων ο θείος Βανιας κι αφού παρουσιάστηκε κι έτσι άρτια στη σκηνή, είσαι τυχερή που το απολαυσες! Άντε, να δούμε να ανάβει καμιά σπίθα μέσα μας και γύρω μας!.. Καλό ξημέρωμα, Μαρία μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όποτε έρθει προς τα πάνω η παράσταση προσπάθησε να τη δεις Όλγα. Πάρε και χαρτομάντιλα μαζί σου :) O κ. Κιμούλης έπιασε το σφυγμό της εποχής και σκηνοθέτησε μια συγκλονιστική παράσταση.
      Καλή εβδομάδα Όλγα μου
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  3. Ευχαριστούμε για την όμορφη πρόταση Μαρία.
    Μια ωραία Παράσταση, είναι πάντα (κατά τη γνώμη μου), ένας ωραίος τρόπος να περάσεις κάποιες ώρες της ζωής σου!
    Σε φιλώ και σου εύχομαι να έχεις, μια όμορφη εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και όχι μόνο Μαρίνα μου. Μια ωραία παράσταση μπορεί να στιγματίσει ολόκληρη τη ζωή σου όπως και ένας δυνατός έρωτας, ένα ωραίο βιβλίο, ένας ωραίος πίνακας, μια ωραία ιδέα!
      Καλή εβδομάδα Μαρίνα μου
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Η τελευταία σου παράγραφος τα "είπε" όλα Μαρία μου!
    Πόση επίγνωση χρειάζεται κανείς για να αναφωνήσει:
    «Απέτυχα!! Δεν θέλω να ζω άλλο έτσι. Δεν αντέχω να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια μου έτσι!»
    Αισιόδοξο μήνυμα που μας βάζει μπροστά στις ευθύνες μας και, πως ανά πάσα στιγμή μπορούμε όλα να τα ανατρέψουμε!
    "Πολλές οι δυνατές στιγμές, συγκλονιστικές οι ερμηνείες που επιβεβαίωσαν μέσα μου την άποψη πως η ζωή αξίζει μόνον όταν συνταράσσεται από οράματα και επιθυμίες".
    Και, όταν τα οράματα και οι επιθυμίες γίνουν πράξεις-δράση!

    Πολλά τα ΑΦιλάκια καρδιάς μ'ένα μεγάλο ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Στεφανία, ζούμε μια ολόκληρη ζωή για μια στιγμή συνειδητοποίησης.
      Είναι το σημείο μηδέν, αυτή η στιγμή, για τον καθένα. Από εκεί και πέρα ή κάνουμε δυναμική επανεκκίνηση ή δηλώνουμε οριστική παραίτηση. Αλλά κατά τον Τσέχωφ είναι γελοίο να παραιτείται ο άνθρωπος από τη μοναδική ευκαιρία που του δίνεται να ΖΗΣΕΙ.
      Καλή εβδομάδα Στεφανία μου
      Πολλά φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  5. Φαίνεται φοβερό! Μακάρι να μπορούσα κι εγω να το δω. Ευχαριστούμε πολυ για την παρουσίαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σου το εύχομαι Ειρήνη μου. Άλλωστε δεν πάμε κάθε μέρα στο θέατρο. Έχει γίνει είδος πολυτελείας για το μέσο Έλληνα. Όμως μια-δυο παραστάσεις το χρόνο που να αξίζουν πραγματικά πρέπει να τις βλέπουμε πιστεύω ακόμα κι αν χρειαστεί να περιορίσουμε από κάτι άλλο τα έξοδά μας και να μαζέψουμε τα χρήματα σιγά-σιγά.
      Κι εγώ σας ευχαριστώ Ειρήνη μου.
      Καλή εβδομάδα
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  6. Κοίτα τώρα τι μου κάνεις ρε Μαρία !!!
    Κατ αρχήν , έχοντας εμπιστοσύνη στα λόγια σου και στο γνωστικό σου αντικείμενο για τέτοιες παραστάσεις αντιλαμβάνομαι τι είδες ! επίσης γνωρίζω τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές και εμπιστεύομαι την ποιότητά τους με κλειστά μάτια.
    Πες μου σε παρακαλώ και όσα ονόματα έχεις και από τους λοιπούς.
    Πρέπει να ήταν συγκλονιστική εμπειρία.
    Θέλουμε πολύ ως οικογένεια να πάμε κάποιες θεατρικές παραστάσεις. Αλλά, έχουμε ένα θέμα. Τέσσερις που είμαστε, ίσως και πέντε, επί ....20 ή 25 που είναι η τιμή της παράστασης πάμε σε ένα ποσό που αδυνατούμε να πληρώσουμε.
    Και μιλάω για 1-2-3 τέτοιας εμβέλειας παραστάσεις.
    Δυστυχώς ΚΑΙ το θέατρο έγινε απρόσιτο. Οι θεατρώνηδες έχουν βάλει απίστευτα ψηλές τιμές που μια οικογένεια δεν μπορεί να ακολουθήσει. Επιλέγοντας μικρό αριθμό παραστάσεων ορισμένοι, αναγκαστικά, λόγω του κόστους, πάνε σε απίστευτο εισιτήριο.
    Έτσι δεν γίνεται δουλειά. Κάνε μια παράσταση, κράτα την μια σαιζόν και μείωσε τις τιμές για να φέρεις κόσμο.
    Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αλλά και στενοχωριέμαι.
    Η Μόνη θεατρική πρόσβαση σε "μεγάλες" παραστάσεις είναι το ...ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ.
    Κάποτε ο πατέρας μου στην δεκαετία του 1950 ήταν λάτρης του ΕΘΝΙΚΟΥ-ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. Και θαμώνας του. Με παραστάσεις που έγραψαν ιστορία και ονόματα θρύλους. Όμως το εισιτήριο τότε ήταν ΔΗΜΟΣΙΟ γιατί το Εθνικό θέατρο είχε επιδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και καλώς έκανε.
    Έτσι ασκείς πολιτιστική πολιτική. Έστω αν τότε οι Κυβερνήσεις ήταν άκρως συντηρητικές μπορούσε ο απλός κόσμος να δει μεγάλες παραστάσεις.
    Σήμερα μας έφαγε η ....πρόοδος και το ...Μέγαρο Μουσικής.

    Άσε με Μαρία γιατί τα πήρα στο κρανίο, ειλικρινά στενοχωρέθηκα.

    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα εισιτήρια στο θέατρο ήταν πάντα πιο ακριβά από τον κινηματογράφο για διάφορους λόγους και αυτό οπωσδήποτε είναι ένα πρόβλημα. Αν έχετε αποφασίσει ποια παράσταση θέλετε να δείτε τότε μπορείτε να πηγαίνετε δυο-δυο ανά μήνα και έτσι δεν θα είσαι υποχρεωμένος να διαθέσεις εφ'άπαξ ένα μεγάλο ποσό. Οι παραστάσεις συνήθως διαρκούν 3-4 μήνες και παραπάνω σε αρκετές περιπτώσεις. Στην συγκεκριμένη όμως που τελειώνει στις 27/1 είναι αδύνατο να γίνει αυτό όπως καταλαβαίνεις εκτός κι αν δοθεί παράταση. Εισιτήρια μπορείς να κλείσεις και on line εδώ https://www.viva.gr/tickets/theatre/dimotiko-theatro-peiraia/theios-vanias/

      Λοιπές πληροφορίες μπορείς να βρεις εδώ http://www.ert.gr/xorigies/o-theios-vanias-sto-dimotiko-theatro-peiraia/

      Αυτό που λες για το δημόσιο εισιτήριο πρώτη φορά το ακούω. Μήπως ήταν μόνο για κάποια κατηγορία πολιτών? Η τιμή του εισιτηρίου στα θέατρα ήταν τόσο μεγάλη μαζί με το υποχρεωτικό φιλοδώρημα στην ταξιθέτρια που πήγαιναν ελάχιστοι με αποτέλεσμα να καθιερώσουν τότε για πρώτη φορά την λαϊκή απογευματινή με μειωμένο εισιτήριο. Να λάβουμε μάλιστα υπ' όψη μας - άσχετο αλλά ενδεικτικό της εποχής- πως για να πας στο σχολείο έπρεπε να πληρώσεις σε σχολικές εφορίες και για εκπαιδευτικά τέλη του κόσμου τα χρήματα.
      Συμφωνώ βεβαίως πως το θέατρο θα έπρεπε να είναι πιο προσιτό στον κόσμο τουλάχιστον στα κρατικά θέατρα. Οι ιδιωτικοί θίασοι, αν μάλιστα δεν παίρνουν επιδοτήσεις από το Κράτος, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανεβάσουν παραστάσεις με σκηνικά της προκοπής, καλούς ηθοποιούς, λοιπούς συντελεστές κ.λ.π.
      Μπαίνει λοιπόν και το θέατρο όπως η παιδεία γενικότερα συν τόσα άλλα στο κάδρο των ριζικών μεταρρυθμίσεων.
      Ας ελπίσουμε πως θα έρθει η μέρα που θα αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα. Μέχρι τότε θα βολευόμαστε όπως μπορούμε Γιάννη μου.
      Να είσαι καλά
      Καλή εβδομάδα
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. Το πόσο υπέροχη είναι η παράσταση την ένοιωσα διαβάζοντας σε. Και οι ηθοποιοί είναι φοβεροί. Χαίρομαι που το ευχαριστήθηκες. Υπέροχη παρουσίαση και τα μηνύματα πολλά και δυνατά
    Ευχαριστούμε για την ενημέρωση Μαρία μου
    Καλή εβδομάδα να έχουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Αννιώ μου, βλέπεις, συμβαίνουν κάποιες φορές κάτι πράγματα που μας μένουν αξέχαστα.Σ'ευχαριστώ πολύ.
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  8. Πρώτα από όλα μπράβο στον Κιμούλη, με τα χρόνια ωριμάζει σαν το καλό κρασί αλλά σα να γίνεται και πιο σοφός.
    Αουτσ με έκανες και ζήλεψα. Μου λείπουν οι ελληνικές παραστάσεις σε αυτή την πόλη
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Aς έμενε ένα βίντεο τουλάχιστον να το δουν όλοι. Στη θέση του αυτό θα έκανα. Το κακό με το θέατρο είναι πως δεν μένει τίποτα μετά. Τελειώνει η παράσταση τελειώνουν όλα.
    Εύχομαι να γίνει κάτι ωραίο και να έρθεις να μείνεις ένα χρόνο και να δεις όσες τραβάει η ψυχή σου :)Κι από μένα φιλιά Μάνια μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λοιπόν Μαρία, ευθαρσώς σου δηλώνω ότι δεν την διάβασα την ανάρτησή σου (!), επειδή προτίθεμαι προσεχώς να δω κι εγώ την παράσταση "θείος Βάνιας" (αλλά με άλλο θίασο): https://www.athinorama.gr/theatre/performance/o_theios_banias-10063289.html Συνεπώς θα ανταλλάξουμε απόψεις μετά! Φιλιά και καλημέρες, και ναι, το θέατρο θα μας σώσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να δεις την παράσταση απερίσπαστη και να μας μεταφέρεις τις εντυπώσεις σου. Tην περιμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την άποψή σου Πέτρα μου.
      Καλό απόγευμα Φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  11. Να, αυτά είναι που μου λείπουν εδώ που κατοικώ!
    Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά αγαπώ τον Τσέχωφ και τον Νούσια!
    Και τον ηθοποιό Νούσια και εκείνον τον Νούσια που έχει το ζαχαροπλαστείο με τα μπακλαβαδάκια στα Ιωάννινα, αλλά ο δεύτερος είναι άλλο κεφάλαιο!
    Τώρα θα μου πεις, είμαστε σε απόσταση αναπνοής από την Επίδαυρο, αλλά εγώ τα θέλω όλα και δεν μου φτάνουν μόνο οι παραστάσεις του καλοκαιριού.
    Διότι είναι πολύ συγκεκριμένα εκεί τα θεάματα και θέλω να βλέπω κι άλλα η αρτίστα!
    Όμως σταματώ εδώ, δεν θα γκρινιάξω άλλο!
    Χαίρομαι για σένα που χάρηκες αυτή τη παράσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στην παράσταση υπάρχει μια σκηνή με τον Βάνια και τον Αστρόφ (Νούσιας) που προσπαθούν να χορέψουν μεθυσμένοι έναν παραδοσιακό ρώσικο χορό που έχω δει να χορεύουν Κοζάκοι. Πάρα πολύ δυνατή σκηνή! Ο Νούσιας όπως δεν τον έχεις δει ποτέ!
    Ζούμε που ζούμε εδώ μέσα στην μπίχλα έχουμε πού και που το "κερασματάκι" μας.
    Αυτό όμως τώρα με τα μπακλαβαδάκια γιατί μου το κάνεις; Μα στα Ιωάννινα; Μα πεντέμισι ώρες δρόμο;
    Αχ Αρτίστα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νούσιας είναι αυτός!
      Τα αξίζει τα χιλιόμετρα!
      Και οι δύο!
      Ας όψεται η μητέρα και η δουλειά, αλλιώς θα τους επισκεπτόμουν και τους δύο!
      Εννοείται πρώτα αυτόν με τα μπακλαβαδάκια!

      Διαγραφή
  13. Γεια σου, Μαρία,

    Μια τέτοια παρουσίαση τη χαίρομαι και την εμπιστεύομαι πολύ περισσότερο από τις επαγγελματικές, οι οποίες "ανατέμνουν" τους τομείς του έργου,αποφαίνονται, κρίνουν συνήθως από απόσταση συναισθηματική. Κάπου, τώρα τελευταία, είχα διαβάσει ένα τίτλο που πρόδιδε μια όχι και τόσο καλή κριτική για την παράσταση. Δεν επιχείρησα να τη διαβάσω. Ευτυχώς, διάβασα τη δική σου. Κι έτσι θα ..υποχωρήσω ευκολότερα στις πιέσεις του φίλου μου του Νικόλα (πραγματικός φίλος αγαπημένος, που δανείζει το χαρακτήρα του και στις ιστορίες του κύριου Λι), ο οποίος με έχει φάει να πάμε να τη δούμε.

    (Τώρα, τι την ήθελε η Αρτίστα την παρέκβαση των 400 χιλιομέτρων; Ω, ναι, Νούσιας είναι αυτός!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Γεια σου Διονύση μου,
      γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά πως ο καθένας μας πηγαίνοντας να δει μια παράσταση κουβαλάει μέσα του διαφορετικό ψυχικό φορτίο και προσδοκίες. Η εντύπωση, το συναίσθημα και η οπτική που βλέπουμε το ίδιο έργο διαφέρει. Δεν το είχα σχεδιάσει να πάω, δεν είχα ετοιμάσει τον εαυτό μου να δει κάτι συγκεκριμένο, δεν είχα διαβάσει κριτικές. Ίσως θα έπρεπε κι εγώ να είχα αναρτήσει αυτό το θέμα μετά το τέλος των παραστάσεων του έργου για να μην δημιουργήσω την παραμικρή προδιάθεση ή προσδοκία σε όσους πιθανόν σκέφτονται να το δουν.
      Προσωπικά το χάρηκα πάρα πολύ και δεν το χόρτασα. Νιώθω πως μου έχουν ξεφύγει πράγματα, λεπτομέρειες σημαντικές. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να το ξαναδώ κι αυτό το έχω αισθανθεί μετρημένες φορές στη ζωή μου για θεατρική παράσταση. Για ταινίες, άπειρες.
      Ο φίλος σου ο Νικόλας απ' όσο τον έχω "γνωρίσει” μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Παρακαλώ να του το πεις :)
      Να πας να δεις την παράσταση όσο γίνεται περισσότερο "άδειος" :)
      Εύχομαι να σε ικανοποιήσει και να μας δώσεις την ευκαιρία να διαβάσουμε την δική σου άποψη.
      Καλό ξημέρωμα φίλε Διονύση
      Σε φιλώ
      Υ.Γ. Την παρέκβαση; Τί την ήθελε; Έλα ντε!

      Διαγραφή
  14. H ανάρτηση σου ήρθε για μενα στη σωστή ώρα Μαρία, μια που τις πρώτες μέρες του Φλεβάρη θα είναι ο θίασος στην πόλη μου. Για λίγες μόλις παραστάσεις από ότι άκουσα.
    Θα ήθελα πολύ να το δω.
    Ο ενθουσιασμός που με παρακινεί περισσότερο :)

    καλό απόγευμα
    καλώς σε βρήκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλώς ήρθες Στέλλα μου :)
    Θα ήταν τέλειο να καταφέρεις να δεις την παράσταση και να μας μεταφέρεις και τις δικές σου εντυπώσεις. Γιατί ένα έργο, πιστεύω, πως πέρα απ' την διάσταση που του δίνει ο δημιουργός του, αποκτά συν τω χρόνω και τη διάσταση που του δίνει το κοινό που το θαυμάζει και το ενστερνίζεται ή το απορρίπτει.
    Καλό Σαββατοκύριακο
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπώ τον Τσέχωφ και υποκλίνομαι στο ταλέντο του Κιμούλη. Η παράσταση είναι ήδη στα υπόψιν. Πολλά φιλιά, Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά φιλιά κι από μένα Mia μου.
      Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου.

      Διαγραφή
  17. Μαρία μου ! Αυτή σου η παρουσίαση , τέλεια ανατομία μιας θεατρικής παράστασης αριστουργηματικά δοσμένης στο αναγνωστικό σου κοινό,ήταν μια ευθεία βολή στην αχίλλειο πτέρνα μου .
    Το θέατρο είναι το φανερό απωθημένο μου και δεν σου κρύβω τις ενοχές μου γιατί δεν μπορώ να πάω να δω μια καλή παράσταση όπως αυτή που περιγράφεις .Ένοχη απέναντι μου γιατί δεν πήγα ούτε στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά -πέντε λεπτά από το σπίτι μου-που παιζόταν και δεν ξέρω αν παίζεται ακόμη.Νομίζω πως όχι.

    Δεν μου επιτρέπω να σου εξηγήσω δημόσια de profudis, γιατί δεν μπορώ,δεν θέλω με τίποτα να "βγώ" πουθενά βράδυ ούτε και στο θέατρο που είναι το μόνο που λαχταρώ και μου λείπει.
    Για όλα τ' άλλα ελλείμματα από την προηγούμενη ζωή μου ,έχω συμβιβαστεί και υποτίθεται ζω εν ειρήνη και χωρίς αυτά. Αλλά το θέατρο μου λείπει.

    Δεν έχω μετρήσει τις φορές που επισκέφτηκα την σελίδα σου για να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω αυτή την παρουσίαση και να παρηγορηθώ. Με έβαλες εν τέλει στη μαγεία της ατμόσφαιρας, των ρόλων ,του σεναρίου του έργου του μεγάλου αυτού συγγραφέα συντρόφου και περιπατητή στα όνειρα των εφηβικών μου χρόνων.

    Σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ'ευχαριστώ Λυγερή μου για την παρουσία σου τόσα χρόνια σ'αυτή τη σελίδα. Ήσουν πάντα μια ευγενική και διακριτική παρουσία που δεν περνούσε απαρατήρητη. Είναι τιμή για μένα τα λόγια σου και αν έγινα η αφορμή να ανατρέξεις στο παρελθόν και να χαρείς την παράσταση έστω και με αυτό τον τρόπο, χαίρομαι πολύ.
      Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να ξεπεραστούν τα όποια εμπόδια σε κρατούν κλεισμένη στον εαυτό σου και στο σπίτι. Αν και δεν γνωρίζω τις αιτίες σε διαβεβαιώ πως καταλαβαίνω πώς νιώθεις.
      Να σου ευχηθώ ένα ήρεμο και γλυκό σαββατόβραδο και μια χαρούμενη Κυριακή.
      Πολλά φιλιά Λυγερή μου!

      Διαγραφή
  18. Γεια σου Μαρία. Ωραία. Αυτά είναι τα συν της Αθήνας, εδώ (στο Ηράκλειο) δεν έχουμε τόσες επιλογές για θέατρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιάννη
      Η επαρχία δεν έχει επιλογές για θέατρο αλλά έχει εκατοντάδες άλλα όμορφα.
      Το πιθανότερο είναι να έλθει η παράσταση στην Κρήτη και να έχεις την ευκαιρία να τη δεις.
      Σ'ευχαριστώ που πέρασες
      Καλό σαββατόβραδο.

      Διαγραφή
  19. Σε ευχαριστούμε Μαρία για την πολύ ωραία και ουσιώδη παρουσίαση
    και ταυτόχρονα για την ενδιαφέρουσα πρόταση για... θεατρική έξοδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Ιχνηλάτη μου σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου!

      Διαγραφή
  20. Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου καλή μου φίλη αν και το διάβασα καθυστερημένα. Ο Κιμούλης μου αρέσει πολύ σαν ηθοποιός. Δεν αμφιβάλλω ότι όλοι θα έπαιξαν πολύ καλά.
    Εχω μία μικρή αντίρρηση στο να μεταφέρεται ένα έργο στη σημερινή εποχή. Κάθε έργο γράφεται βασισμένο σε μία συγκεκριμμένη εποχή, με τις τότε συνθήκες.Δεν συμφωνώ να το φέρνεις στα μέτρα μιας άλλης εποχής όσο κι αν σέβεσαι το αυθεντικό έργο.
    Δεν αμφιβάλω ότι ο Κιμούλης θα το σεβάστηκε, μπορεί όπως λες να έκανε ένα αριστούργημα. Όμως επειδή παρακολουθώ το θέατρο, έχω κάπου μπαφιάσει με τις "μεταφορές" παλαιών έργων, αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων ή πιο σύγχρονων Ελλήνων ή ξένων. Είναι μία πρακτική που έχει, κατά τη γνώμη μου 'ενα μειονέκτημα. Στερεί τον θεατή από το να σκεφθεί ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ότι αυτό που είδε ταιριάζει και στην εποχή του. Την επικαιροποίηση του την σερβίρουν έτοιμη, ευκολομάσητη. Δεν μου αρέσει αυτό.
    Δεν κρίνω ένα έργο που δυστυχώς δεν είδα. Μιλώ γενικά, με αφορμή το κείμενο σου, για την τάση πολλών σκηνοθετών να επικαιροποιούν έργα συγγραφέων του παρελθόντος. Ο Κιμούλης είναι μορφωμένος, έχει αποδείξει την αξία του, δεν αμφιβάλω για την ευαισθησία που θα επέδειξε ; Οι υπόλοιποι όμως ; Έχουμε πήξει τις τελευταίες δεκαετίες στον "σύγχρονο" Αρτιστοφάνη, στον "σύγχρονο" Σοφοκλή που παίζονται συχνά στην Επίδαυρο ή στο Ηρώδειο ή αλλού και θα κάνουν τα κόκκαλα του Αριστοφάνη και και του Σοφοκλέους να τρίζουν...
    Ένα μικρό παράδειγμα ανέφερα. Τα ίδια γίνονται και με "επικαιροποιήσεις" έργων νεοτέρων Ελλήνων ή ξένων. Όχι μόνο στην Ελλάδα, πάντού. Πάντα κατά την προσωπική μου γνώμη βέβαια.
    Με κάθερ σεβασμό στην ενδεχομένως διαφορετική δική σου γνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Α...με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η άποψή σου για τις μεταφορές των κλασικών έργων στη σημερινή εποχή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απογοήτευση και το θυμό που ένιωσα όταν πήγα να δω πριν χρόνια το Βυσσινόκηπο σε μοντέρνα εκδοχή ανεβασμένο από πρωτοποριακό θίασο.
    Κατά γενική ομολογία δεν βλεπόταν με τίποτα. Δε μιλούσαν αλλά έβγαζαν μόνον ήχους, δεν υπήρχαν σκηνικά, έκαναν παντομίμες, κατά τη διάρκεια της παράστασης μας έδιναν να φάμε πίτσα και να πιούμε μπύρα. Επειδή το τέλος ήταν αμφίβολο -έκλεισαν τα φώτα και οι ηθοποιοί απλά εξαφανίστηκαν στο σκοτάδι και δεν τους είδαμε ξανά - μείναμε στο σκοτάδι και περιμέναμε να δούμε τί θα γίνει παρακάτω. Στο τέλος αρχίσαμε να φεύγουμε δειλά-δειλά γιατί κανείς από την παράσταση δεν υπήρχε εκεί γύρω χαχαχαχα
    Τώρα γελάω βέβαια.
    Η παράσταση του Κιμούλη δεν πρόδωσε σε τίποτα το έργο, αντίθετα το σεβάστηκε απόλυτα σε όλα.
    Κρίμα που δεν κατάφερες να τη δεις.
    Σ'ευχαριστώ πολύ που πέρασες και μου άφησες τις απόψεις σου.
    Καλό βράδυ Gip!

    ΑπάντησηΔιαγραφή