Αν έπρεπε να ζωγραφίσω εκείνη την εποχή, θα σχεδίαζα νέους ανθρώπους κλεισμένους σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο καπνό. Κάπνιζαν όλοι, με μανία. Λες και το κάπνισμα ήταν βασική προϋπόθεση για να ενταχθεί κανείς σε μια παρέα.
Στο δυαράκι της οδού Φρύνης στο Παγκράτι, λύνονταν όλα τα θέματα της μεταπολίτευσης συζητώντας. Αναλύσεις επί αναλύσεων. Ώρες πολλές, μέχρι που η νύχτα τελείωνε και χάραζε η επόμενη μέρα. Που και που, κάποιος σηκωνόταν κι άνοιγε την μπαλκονόπορτα για βγει ο πολύς καπνός. «Κλείσε την, θα νομίσουν πως πιάσαμε φωτιά», έλεγε ο Νικηφόρος κάθε φορά γελώντας. Μιλούσαν και κάπνιζαν ακατάπαυστα αναλύοντας άλλοτε το Κεφάλαιο του Μαρξ ή τη δολοφονία του Τρότσκι, άλλοτε τις αριστερές παρατάξεις ή τις ταινίες που βλέπαμε στο ΑΣΤΥ και στην ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ . "Αυτοκρατορία των αισθήσεων", "Πέτρινα χρόνια", "Η Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ","Αλεξάντερπλάτς" και πόσες άλλες...
Κάποιος έσπασε ξαφνικά, μια μέρα, τον "κύκλο των χαμένων αριστερών" απαγγέλοντας δυνατά λίγους ερωτικούς στίχους του Μαγιακόφσκι:
"Κάθε τριχούλα σου σγουρή, χρυσωμένη, τη γεμίζω με χάδια…".
Επανάσταση στο ακροατήριο: "Άσ’ τον αυτόν τον ονειροπόλο
κουλτουριάρη!"
Εμένα όμως μου άρεσε που το άκουσα τότε. Μου έδωσε ελπίδα πως όλα θα γίνουν καλύτερα και τόλμησα για πρώτη φορά να σιγοντάρω με στίχους του Ρίτσου:
"Κι εσύ έρωτα, εκατόφυλλο πορφυρό μου ρόδο που γεννήθηκες μέσα απ' τις φλόγες..."
Είπαμε. Ήταν η εποχή της σοβαρότητας, των ατελείωτων συζητήσεων μέσα σε στενά φοιτητικά δωμάτια, του Νες και των καπνισμένων τοίχων.
Ο μήνας τελείωνε στις
15, όταν τελείωναν και τα λεφτά. Μετά τίποτα… Κουβέντα στους γονείς για να
τσοντάρουν. Κανείς μας δεν ήθελε να ακούσει εκείνο το "Πάλι μείνατε; Τί κάνετε τα λεφτά;"
Τρελός ο έρωτας του Νίκου για το κορίτσι από τη Σύρο. Πώς το έλεγαν; Σοφία; Μιλούσαν κάθε μέρα ώρες στο τηλέφωνο. Υπεραστικό.
Έτσι ήταν ο Νίκος. Όταν ήθελε, ήθελε πολύ!
Εγώ σιωπή. Ο έρωτας θέλει στήριξη. Ο λογαριασμός όμως έφτανε στα ύψη. Μεγάλο πρόβλημα η πληρωμή του. Βρήκε δουλειά στο Πέραμα, στις αμμοβολές. Παγκράτι-Πέραμα με το ποδήλατο. Μεγάλες οι αποστάσεις, μεγάλες και οι απολαβές, αλλά η δουλειά πολύ σκληρή. Ήθελε κάτι ν’ αποδείξει. Άντεξε δυο μήνες.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο μαύριζαν οι τοίχοι. Ήταν πολλή η κάπνα των καιρών και των τσιγάρων. Μια μέρα μου είπε: "Θα βάψω το σπίτι!" Έπιασε τις μπογιές και το έκανε όλο άσπρο. Στον βορεινό τοίχο ζωγράφισε παχιά μαύρα κάγκελα κι ένα χέρι να τα κρατάει. Ένα χέρι μονάχο του πίσω απ’ τα κάγκελα. Η πρώτη του απόπειρα να ελαιοχρωματίσει. Πόσο ήταν τότε; 19 χρονών. Δεν με ρώτησε, ούτε ζήτησε τη γνώμη μου.
Έτσι ήταν ο Νίκος. Όταν ήθελε, ήθελε πολύ!
Ζήσαμε τέσσερα χρόνια με τα κάγκελα. Μετά, έφυγε για Αλεξανδρούπολη. Φαντάρος. Φάκελος "χρωματισμένος". Πορείες και διανυκτερεύσεις με σκηνάκια στα βουνά. Ευκαιρία να σβήσω τα κάγκελα απ' τον τοίχο. Τον έβαψα ξανά. Πράσινο. Πάνω του ζωγράφισα Καντίνσκι (ιεροσυλία!) πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα, πλεγμένα αρμονικά. Για δέκα χρόνια δεν τον πείραξε κανείς. Μετά πουλήθηκε το σπίτι. Έτσι ήθελε ο Νίκος και το ήθελε πολύ. Απόμεινε μονάχος του στο βορρά ο Καντίνσκι και απέναντι στο Νότο, μια αφίσα κολλημένη με σελοτέιπ στον τοίχο: "WHY?". Σαν πανανθρώπινη, ατέρμονη κραυγή: «Γιατί;»
Ένα μικρό κρυστάλλινο διαμαντάκι σαν εκείνα όσα μάς παραπέμπει η αφήγησή σου, Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς άνοιξες αυτό το κουτί στις αναμνήσεις, αγαπημένη μου φίλη; Η εποχή της μεταπολίτευσης. Πρώιμης και ύστερης. Με πολλές διαφοροποιήσεις. Και να 'μαι και εγώ κάπου εκεί ανάμεσά σας! Γιατί ναι, Μαρία μου, τις έζησα αυτές τις εποχές και τις συζητήσεις.
Και εκεί που το θέμα πέρασε στον ψίθυρο του ερωτικού τολμηρού Μαγιακόφσκυ, ήρθα να θυμηθώ και να ρωτήσω: Γιατί άραγε τότες σνομπάραμε τον έρωτα; Τις ηδονές της σωματικής επαφής; Του οργασμού το σπάραγμα; Τις υγρές διαφορετικές επαφές των σωμάτων; Γιατί και εμείς ενοχοποιήσαμε τον έρωτα και τον κατατάξαμε στις "μικροαστικές συνήθειες"; Γιατί δεν τολμούσαμε να αφουγκραστούμε το τυχόν κάτι το διαφορετικό στο σώμα μας και αμέσως το φορτώσαμε ενοχή. Ω ποια τραγική αυταπάτη και λάθος ναι; Πόσο μού θύμισες εκείνες τις εποχές που, σαν ακούγαμε λίγο ένα χορευτικό ντίσκο τραγούδι, γινόμασταν ....όργανα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Οι ακρότητες είναι παντού στις προσεγγίσεις.
Έμεινα στην αφήγησή σου. Στον καπνό απ' τα τσιγάρα, στο ντουμάνι απ' τα παράθυρα, στις ζωγραφιές στους τοίχους και στο αποτύπωμα στις ψυχές.
Μαρία μου, στόλισες και εσύ το όμορφο δρώμενό μας με γνήσια κατάθεση ψυχής.
Σε ευχαριστούμε. Φιλιά.
Είναι ωραίο να συναντιούνται οι άνθρωποι στον ίδιο "τόπο". Έχουν να πουν πολλά ο ένας στον άλλον. Και βέβαια, διακρίνω μέσα στο σχόλιό σου πολύ περισσότερα απ' όσα σου επιτρέπει ο χώρος να πεις εδώ. Εκείνη η εποχή έφερε τούτη που ζούμε Γιάννη μου. Εκείνοι οι έφηβοι γέννησαν κι ανάθρεψαν τη σημερινή γενιά. Πιστεύω πως ένας σπόρος έπεσε και φύτρωσε και γι' αυτό σήμερα βρίσκουμε ακόμα νέους ανθρώπους που είναι έτοιμοι να παλέψουν για να αλλάξουν τον κόσμο. Τίποτα δεν κρατάει αιώνια. Ούτε καν ο φασισμός.
ΔιαγραφήΟ έρωτας στα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν το πρώτο δειλό άνοιγμα μετά τον άκρατο χουντικό συντηρητισμό. Νομίζω πως ακόμα η γενιά μας δεν έχει διώξει από πάνω της τα κατάλοιπα εκείνης της άκρως συντηρητικής και φοβικής νοοτροπίας.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
Καλό Σαββατοκύριακο, σε φιλώ γλυκά!
Θα συμφωνήσω μαζί σου, Μαρία μου, ότι ο σπόρος φύτρωσε και άφησε πίσω του τη σφραγίδα και το αποτύπωμά του. Πολύ όμως φοβάμαι, Μαρία μου ότι όσα συνέβησαν κάπου στην αρχή του 21ου αιώνα στην πατρίδα μας, συνέτριψαν την έννοια "άνθρωπος" και "συλλογικότητα". Και αναφέρω στο μίασμα του life style και του χρηματιστηρίου. "Αξίες", που δεν έφερε στη ζωή μας η "κακιά δεξιά" αλλά ο "εκσυγχρονιστικός σοδιαλδημοκρατικός λόγος" του Σημίτη και της παρέας του. Με αυτό, δεν θέλω να "ξεπλύνω" τη δεξιά και τη μούχλα, που σέρνει πίσω της, κάθε άλλο. Απλά θέλω να υπογραμμίσω ότι η αλλοίωση έχει πολλές ετικέτες και περιτυλίγματα, που μοιάζουν απόλυτα μεταξύ τους.
ΔιαγραφήΣτην μεταπολίτευση οι άνθρωποι και δη οι νέο μπόρεσαν να εκφράσουν τον ερωτισμό τους, ένα βήμα παραπάνω απ' το επικρατούν σκοτάδι.
Την καλησπέρα μου αγαπημένη συνοδοιπόρισσα.
Μα τι υπέροχο κείμενο, Μαρία! Πέρα από τις γνώρισες και για μένα ατέρμονες συζητήσεις της μεταπολίτευσης, τις οποίες διάνθισες με τις κατάλληλες πινελιές χιούμορ, αισθάνθηκα νοσταλγία για κείνα τα χρόνια της νιότης μας, τότε που ακόμα ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για την Πατρίδα μας. Αισιοδοξούσαμε, νέοι ήμαστε, απολύτως δικαιολογημένα. Η περίπτωση του Νίκου, μου έφερε στο μυαλό, κάποιους δικους μου ξεχωριστούς συμφοιτητές, τους οποίους έχω να δω από τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαντίνσκι, σε πράσινο φόντο, πολυ ενδιαφέρουσα εικόνα
Νάσαι καλά!
Ακόμα ονειρευόμαστε Βασίλη μου, και ναι, νοσταλγούμε εκείνη την εποχή της αθωότητας που δεν άργησε να πάρει τη θέση της η εποχή της σκληρής πολιτικής συνειδητοποίησης.
ΔιαγραφήΑναζήτησε εκείνους τους ξεχωριστούς συμφοιτητές που αναφέρεις, θα έχετε θα θυμηθείτε μαζί πολλά.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου Βασίλη, κι εσύ να είσαι καλά.
Σε φιλώ γλυκά!
Γεμάτη με δυνατές αναμνήσεις απ' τα χρόνια της νιότης και των σπουδών, η συμμετοχή σου. Συγκινήθηκα με κάτι κοινές διαδρομές που είχα κι εγώ στο παρελθόν μου, κυρίως με τα σινεμά και τις ταινίες που βλέπαμε τότε. Μαρία, συγχαρητήρια πολλά για την υπέροχη εκδοχή σου στην εικόνα αυτή. Μια ολόκληρη εποχή απ' τη μεταπολίτευση και μετά, ξεδιπλώνεται τόσο όμορφα στην αφήγησή σου... Καλό απόγευμα να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες στο λημέρι μου Μαρία μου, και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΗ εικόνα με πήγε στο παρελθόν, εκεί απ' όπου ξεκίνησαν όλα και η μια σκέψη έφερε την άλλη. Έτσι κάπως γίνονται αυτά. Βέβαια τότε, δεν γίνονταν μόνον συζητήσεις αλλά και δυναμικές διαδηλώσεις και ολονύχτιες αφισοκολλήσεις με τσιλιαδόρους στις γωνίες, και άλλα πολλά...
Καλό Σαββατοκύριακο, σε φιλώ γλυκά!
Κοινές διαδρομές τις νιότης μου θύμισες. Μιας εποχής γεμάτη προβληματισμούς και επαναστατικές ιδέες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!
Καλώς ήρθες Ελένη μου και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΠιστεύω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε στο βάθος μας. Ένα σημαντικό κομμάτι της ψυχής μας έχει μείνει ακόμα εκεί.
Καλό Σαββατοκύριακο, σε φιλώ γλυκά!
Και τώρα ο μήνας μέχρι τις 15 φτάνει (το πολύ!). Λες και τίποτα δεν άλλαξε! Ή μάλλον, πάει όπως το λέει και το τραγούδι: "Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν". Μόνο που τώρα είναι πιο κακομαθημένα κάποια παιδιά και ζητούν από γονείς ακόμα και για εκδρομές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλα παιδιά πάλι, παραμένουν φιλότιμα και μετριάζουν τις απαιτήσεις τους για να βγει οπως οπως ο μήνας. Πάντως, το φιλότιμο εκείνης της γενιάς, θαρρείς πως με τα χρόνια ξέφτισε και δεν το βλέπεις πια.
Βλέπεις όμως αυτή τη πανανθρώπινη ατέρμονη κραυγή να φωνάζει ακόμα "γιατί" και αμφιβάλλω αν απάντηση θα πάρει ποτέ. Αν και κάτι υποψιάζεται.
Μπράβο σου Μαρία μου για τη συμμετοχή σου. Πραγματικά πολύ δυνατή.
Καλό απόγευμα και καλό Σαββατοκύριακο. Σε φιλώ γλυκά :)
Πολλά τραγούδια με τους στίχους τους περιγράφουν καλύτερα ολόκληρες εποχές. Ναι Μαρίνα μου έτσι ακριβώς γίνεται.
ΔιαγραφήΤα κακομαθημένα παιδιά μάλλον έχουν κακομαθημένους γονείς. Και τότε υπήρχαν κακομαθημένα παιδιά και θα υπάρχουν σε όλες τις εποχές.
Οι σωστές απαντήσεις έρχονται πάντα από μέσα μας κορίτσι μου. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω.
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου Μαρίνα μου.
Καλό Σαββατοκύριακο, σε φιλώ γλυκά!
ΤΙ ΚΕΙΜΕΝΟ Μαρία μου! Τι αναμνήσεις ξύπνησες! Μια πολυτάραχη, συναρπαστική όμως, περίοδος της ζωής μας. Τότε που ώρες μας έπαιρνε η ανάλυση κάποιου μανιφέστου, τότε που φιλοσοφούσαμε τη ζωή, τότε που σεβόμαστε την έννοια του ¨φίλος¨ και ¨συναγωνιστής¨ τότε που μόνιμο μότο είχαμε ¨εμείς θα ζήσουμε κ……νεκροθάφτη¨ Τότε! Ύστερα ζήσαμε τη μετάλλαξη (κάποιοι από μας) μιας κοινωνίας με πολιτικές αποκλίσεις που ούτε να διανοηθούμε μπορούσαμε. Όμορφος ο λόγος σου Μαρία μου, με συγκίνησε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
"Συναγωνιστής", μια προσφώνηση που μετά έγινε γραφική. Οι άνθρωποι που πρόδωσαν τις ιδέες τους και κοίταξαν να βολευτούν, αυτοί οι άνθρωποι την κατάντησαν γραφική. Τέλος πάντων. Είναι γνωστά πλέον αυτά, τα γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, σηκώθηκαν οι μάσκες, είχαμε πολλά χρόνια μετά για να δούμε ποιός ήταν ποιός.
ΔιαγραφήΗ συγκίνηση όμως είναι δική μας και δεν μπορεί να μας την πάρει κανείς. Άλλωστε μόνον μια "καθαρή" ψυχή μπορεί να συγκινηθεί. Χαίρομαι πολύ που είσαι κι εσύ τόσο κοντά σ' εκείνη την εποχή.
Τον "κ....νεκροθάφτη" τον είχα ξεχάσει και μου τον θύμισες :)
Πολλά φιλιά Αννίκα μου και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Μαρία μου καταρχήν χαίρομαι πάρα πολύ που σε βλέπω ξανά στην παρέα μας! Είδα το μήνυμα για την ανάρτηση σου στη δουλειά, κι ενώ πρόλαβα να στείλω ειδοποιήσεις σε όλους, δεν πρόλαβα να διαβάσω. Συνέχεια κάποιος με έκοβε οπότε το άφησα να το δω με την ησυχία μου! Και καλά έκανα! Γιατί μπόρεσα να απολαύσω ξανά, τον παραστατικό τρόπο γραφής σου που με γύρισε σε άλλη εποχή τόσο ανήσυχη μα χωρίς να προμηνύει τον ερχομό της δικής μας σημερινής καθημερινότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα που είναι όταν μπορείς να γυρίζεις πίσω τη μνήμη! Σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου, την πανέμορφη και για τις μνήμες και τα συναισθήματα που μας χάρισες! Φιλιά πολλά!
Με κέντρισε η φωτογραφία σου Μαίρη μου. Ένιωσα πως είχα κάτι να πω.
ΔιαγραφήΕμείς σ' ευχαριστούμε για την πρωτοβουλία σου να οργανώνεις κάθε φορά τη "Σκυτάλη" παρά το φόρτο της εργασίας σου. Κι εγώ χάρηκα πολύ που συμμετείχα αυτή τη φορά.
Καλή ξεκούραση σου εύχομαι για το Σαββατοκύριακο.
Σε φιλώ γλυκά!
Είχα μακροσκελώς σχολιάσει το κείμενο και δεν βλέπω το σχόλιο... επανέρχομαι αργότερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται πως δεν πάτησα το δημοσίευση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπαθήσω να θυμηθώ τι έγραψα. Έγραψα πως όλο το κείμενο μου είναι πολύ οικείο γιατί υπήρξα πολιτικοποιημένη κουλτουριάρα και ολίγον καπνίστρια!
Ντουμάνια τα τσιγάρα και μάλιστα πολλοί ήταν αυτοί που υπερηφανευόντουσαν πως ήταν στο τέταρτο πακέτο... τώρα με θλίψη ανακαλύπτω πόσοι έφυγαν λόγω τσιγάρου...
Νομίζω πως αυτά είχα γράψει, αλλά και πόσο χάρηκα που διάβασα πάλι δικό σου κείμενο!
Τα ΑΦιλάκια καρδιάς όμως δεν τα ξεχνώ όσο και να μην εμφανιστούν τα σχόλια μου!
Πολύ χαίρομαι που θυμήθηκες τί είχες γράψει στο χαμένο σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΘα ήθελα πολύ Στεφανία μου να σε είχα γνωρίσει σ' εκείνη την εφηβική εκδοχή σου. Το τσιγάρο ήταν πράγματι κάτι σαν "αξεσουάρ" και μάλιστα αξεσουάρ in. Όταν κάποτε ζήτησα από μια φίλη μου να μου πει γιατί κάπνιζε τόσο, μου απάντησε "Δεν ξέρω τί να κάνω τα χέρια μου!". Όποιος ήθελε να είναι μέσα στα πράγματα, ένα τσιγαράκι θα το κάπνιζε ή θα το έκανε τράκα από την ομήγυρη. Δεν είχαν γίνει ακόμα δυστυχώς γνωστές οι καταστροφικές συνέπειές του.
Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες και άφησες τις σκέψεις σου Στεφανία μου.
Καλό βράδυ και ανταποδίδω τα ΑΦιλάκια σου με πολλή αγάπη!
Εντυπωσιάστηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαπνίστρια δεν υπήρξα ποτέ. Εγώ ταυτίστηκα με τον Μαγιακόφσκυ, (μεγάλη λατρεία) και τον Καντίνσκι, ένεκα ζωγραφικής!
Πόσο όμορφα τα έπλεξες όλα...
Σε διάβασα δις.
Σε αγάπησα πολλάκις!
♥
Τρία σε ένα Αριστέα μου! Ούτε εγώ υπήρξα καπνίστρια ποτέ. Και οι άλλες δυο λατρείες κοινές.
ΔιαγραφήΌσο για το πλέξιμο που λες πως έκανα, θα πω πως το βρήκα έτοιμο. Το είχε πλέξει πρώτη η ζωή και μου το έδωσε στο πιάτο.
Σ' ευχαριστώ πολύ κι ανταποδίδω την αγάπη, με την καρδιά μου.
Να είσαι καλά και να δημιουργείς.
Σε φιλώ γλυκά!
Παρόλο που δεν μπορώ να πω ότι έζησα τέτοιες φοιτητικές στιγμές Μαρία μου, γιατί δεν υπήρξα φοιτήτρια, θα ήθελα όμως να ήμουν για να γνώριζα τον Νίκο, που Όταν ήθελε, ήθελε πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως με την η ιστορία της συμμετοχή σου, (την οποία και απόλαυσα) με έβαλες μέσα στο κλίμα της εποχής εκείνης, που μπορεί να μην διάβαζα πολύ, γιατί είχα ήδη δυο παιδιά, μικροπαντρεμένη βλέπεις, όμως έβλεπα ταινίες και κάποιες από αυτές τις έχω δει στον κινηματογράφο.
Είναι όμορφα να έχεις να θυμάσαι Μαρία μου. Χρόνια με ιδανικά τότε και όνειρα για μια Ελλάδα όπως την θέλαμε...
Να είσαι καλά, Μαρία μου την αγάπη μου φιλιαααα!🤗υ.γ μην χάνεσαι, είναι τόσο ωραία εδώ μέσα!
Ο Νίκος ήταν φυσιογνωμία απ' τις λίγες Σμαραγδάκι μου. Καθόλου εύκολος στη συμβίωση αλλά ανατρεπτικό, ανήσυχο πνεύμα. Πέρασε απ' τη ζωή και άφησε δυνατό το στίγμα του.
ΔιαγραφήΑν και παντρεμένη, με δυο παιδιά, σε βρίσκω πολύ ενημερωμένη και μέσα στα πράγματα. Μας έχεις δώσει πολλές φορές την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε αυτό μέσα από τις αναρτήσεις σου. Και σου πρέπουν πολλά μπράβο γι' αυτό. Όταν εμείς δοκιμάζαμε το νερό, εσύ ήδη είχες κάνει κατοστάρια.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου Σμαραγδάκι μου. Θα προσπαθήσω να μη χάνομαι. Μ' αρέσει που σου αρέσει εδώ μέσα!
Σε φιλώ γλυκά με πολλή αγάπη!
😘🤗
ΔιαγραφήΔυνατό το κείμενό σου Μαρία μου, σκιαγράφησες καταπληκτικά τα χρόνια της μεταπολίτευσης, τους προβληματισμούς, τα ερωτηματικά, τις προσδοκίες των φοιτητών της εποχής....Φοιτήτρια δεν υπήρξα, όμως τις ταινιές που αναφέρεις τις έχω δει και στην ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ πήγαινα πολύ συχνά....όπως πολύ συχνά με απασχολεί αυτό το αναπάντητο ΓΙΑΤΙ ;;; Μου άρεσε πολύ το κείμενο και η γραφή σου, σ΄ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σ' ευχαριστώ Κλαυδία μου που αφιέρωσες χρόνο να διαβάσεις και να σχολιάσεις.
ΔιαγραφήΕίναι βλέπεις κάποιες αναμνήσεις που δεν ξεθωριάζουν με το χρόνο. Και μάλιστα, κάθε φορά που πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου, έρχονται ξανά στη μνήμη πολύ έντονα.
Να είσαι καλά. Σε φιλώ γλυκά!
Ωωω! Εξαιρετικό, Μαρία μου. Έζησα, πολύ μικρούλα, τον απόηχο της εποχής, σε συζητήσεις και αφηγήσεις και βιβλία και είναι σαν να συνάντησα παλιούς γνωστούς στην ιστορία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου.
ΔιαγραφήΖήσαμε κι εμείς τις δικές μας ψευδαισθήσεις.
Εμείς οι ρομαντικοί των ιδεών εννοώ.
Σε φιλώ γλυκά!
Θαυμάσιο!!!Αναμνήσεις μιας εποχής με ανησυχίες και προβληματισμούς. Τα ζήσαμε λίγο εως πολύ εμείς της γενιάς μας. Ωραία δοσμένο το κειμενο σου γεματο νοσταλγία και συγκίνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, να σαι καλά
Τα φιλιά μου
Σ' ευχαριστώ πολύ Άννα μου κι εσύ να είσαι καλά και να γράφεις για μας.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ, πολλά φιλιά!
Καλησπέρα Μαρία. τι κάνεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και σε σένα Κώστα μου.
ΔιαγραφήΕίμαι καλά, σ' ευχαριστώ
Πολύ συγκινητική η ιστορία σου Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμνήσεις από ωραία χρόνια.
Άραγε τα τωρινά θα τα θυμούνται οι νέοι νε νοσταλγία;
Σε φιλώ.
Είμαι σίγουρη ότι είχα αφήσει σχόλιο.
Ρένα Χριστοδούλου
Καλημέρα Ρένα μου, σ' ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι οι αναμνήσεις των νέων να είναι καλύτερες απ' τις δικές μας. Κι αυτό θα εξαρτηθεί απ' όλους μας.
Φιλιά πολλά και ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
Υ.Γ. Αυτό το σχόλιο είναι το μόνο που έφτασε Ρένα μου.
Πώς "νόμιζα" πως αναφερόσουν σε παλαιότερα χρόνια, και ξαφνικά διαβάζω αυτό το "ο μήνας τελείωνε στις 15, όταν τελείωναν και τα λεφτά", και ήταν σα να μην πέρασε μιά μέρα.. Η αίσθηση τού ατελείωτου καπνού, νωπή ακόμα στην μνήμη μου, κι ας έχω κόψει το κάπνισμα πριν από εννέα χρόνια.. Άσε που μου θύμησες μιά στιγμή που ήθελα να ξεχάσω.. Πριν από κάποια χρόνια επέστρεφα από το Μαρόκο μέσω Ρώμης και, ούσα καπνίστρια, πήγα και κλείστηκα μέσα στο καπνιστήριο τού Φιουμιτσίνο. Θυμάμαι που σκεφτόμουν ότι αυτό που κάνω τώρα εδώ, αυτήν την στιγμή, μόνο αυτοκτονία μπορεί να λέγεται, μιας και είχε ο χώρος πολλούς καπνιστές, σχεδόν καθόλου εξαερισμό (Φιουμιτσίνο να σου πετύχει!) και η ατμόσφαιρα ήταν.. απλά δηλητηριασμένη.. Κι όμως, εγώ εκεί, να καπνίζω με μανία! Αποτέλεσμα; Έχασα την ανακοίνωση για αλλαγή πύλης, και το αεροπλάνο έχασε την προγραμματισμένη ώρα τής πτήσης, εξαιτίας μου!!! Δεν άνοιγε η γη να με καταπιεί, με το μαμημένο το κ@λοτσίγαρο;!... Για να επανέλθω στο υπέροχο κείμενό σου, το' κανες τόσο εικόνα στα μάτια μου, που έβλεπα αυτά τα κάγκελα (έστω και ζωγραφιστά) με τρόμο! Μαράκι υπέροχο, πολύ σε φιλώ! 🎈💖🎈
ΑπάντησηΔιαγραφήEμ...έτσι είσαι εσύ Πέτρα μου. Εκτός από τις σκέψεις σου, και οι πράξεις σου κάνουν "θόρυβο". Κατάφερες να ανατρέψεις βρε θηρίο το πρόγραμμα της πτήσης; Δεν θέλω να φανταστώ τον υπεύθυνο των πτήσεων :) Μετά από αυτό αποφάσισες να το κόψεις. Κόβω το κεφάλι μου :)
ΔιαγραφήΌσο για το ντουμάνι που γλύτωσες εννέα χρόνια, προσωπικά θα σε παρασημοφορήσω. Έχω στο σπίτι καπνιστή και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να τιθασεύσεις αυτόν τον διάτανο.
Τα κάγκελα είτε στους τοίχους είτε στα μυαλά και στις ψυχές είναι πάντα τρομακτικά Πέτρα μου.
Καλό Σαββατοκύριακο, γλυκά φιλιά!
Ποσο πολυ μου αρεσε !!!!!! ποσα πολλα μου θυμησες απο αυτούς τους καιρούς , σε ευχαριστω !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σ' ευχαριστώ πολύ Κάτια μου για την επίσκεψη και το σχόλιό σου.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Πολύ μ'άρεσε η "ζωγραφιά" σου Μαράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ πολύ Όλγα μου!
Διαγραφή