 |
| Dot Bunn |
Η κυρία Νίκη δεν βγήκε σήμερα στο μπαλκόνι.
Συνήθισα τα τελευταία καλοκαίρια να την βλέπω πρωί πρωί να
κάθεται στο μπαλκονάκι της και να υποδέχεται την ανατολή του ήλιου και την
καινούργια μέρα κοιτώντας την κατά πρόσωπο.
Σήμερα δεν την είδα στη συνηθισμένη της θέση. Είδα όμως
φως στην κρεβατοκάμαρά της. Το φως δεν έσβησε ακόμα κι όταν η μέρα προχώρησε
για τα καλά.
Η κυρία Νίκη ζει μόνη της, πολλά χρόνια. Μένει στην απέναντι
πολυκατοικία, έναν όροφο πιο κάτω από μας. Δεν έχει λουλούδια στο μπαλκόνι της,
δεν έχει κάποιο ζώο για συντροφιά, αλλά πότε πότε φέρνει μια νέα κοπέλα να της
καθαρίσει το σπίτι. Ανοίγει τότε διάπλατα όλα τα παράθυρα και βάζει μουσική.
Συζητούν ζωηρά οι δυο τους και σε κάθε ευκαιρία ξεσπούν σε δυνατά γέλια.
Δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο γι' αυτήν. Δεν
έχουμε μιλήσει ποτέ. Δεν ξέρω καν αν με έχει προσέξει, γιατί η κυρία Νίκη ήταν,
θυμάμαι, ένας πολυάσχολος άνθρωπος. Το φως του εργαστηρίου της στην ταράτσα έσβηνε τελευταίο και άνοιγε πρώτο τα
ξημερώματα. Ο ήχος της ραπτομηχανής της συνόδευε για πολλά χρόνια τη δική μας
ζωή. Κάθε φορά που ανέβαινα ν’ απλώσω ρούχα, την έβλεπα σκυμμένη πάνω στη
ραπτική της, με τα γυαλάκια της κατεβασμένα στη μύτη, εντελώς απορροφημένη απ’
αυτό που έκανε εκείνη τη στιγμή.
Υπήρξαν και κάποιες φορές που έβγαινε στο μπαλκόνι για να
μιλήσει στο κινητό της. Τότε μας χάριζε μια απολαυστική Stand-up comedy. H φωνή της βαριά, σχεδόν αντρική, έφτανε
στ’ αυτιά μου δυνατή και ξάστερη σαν καμπάνα. Συνήθως έκλεινε τις δουλειές της
με εκείνα τα τηλεφωνήματα και άλλοτε διαπραγματευόταν την αμοιβή της. Η σχέση
της με τους άντρες ήταν επιβλητική. Οι άνθρωποι που της έβαφαν το σπίτι, οι
τεχνίτες που της εγκατέστησαν το αιρκοντίσιον, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του
δήμου που δεν μάζευαν όλα τα σκουπίδια γύρω από τον κάδο, δεν καλοπέρασαν μαζί
της. Ήξερε να επιβάλλεται με τον τρόπο της και την στεντόρεια φωνή της. Λίγα
λόγια και σταράτα.
Μέχρις εκεί έφτασε η γνωριμία μου με την κυρία Νίκη. Και μια
δυο φορές διασταυρώθηκαν οι ματιές μας στο δρόμο. Μόνον αυτό. Αλλά σήμερα,
που δεν την είδα το πρωί στο μπαλκόνι, ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι.
«Η συνήθεια είναι πολύ καλός σιγαστήρας», έγραψε ο Σάμιουελ
Μπέκετ.
Πράγματι. Ένας ύπουλος σιγαστήρας όλων όσων κρύβουμε βαθιά στην καρδιά.
The Rose - Bette Midler
Μαρία μου σε νιώθω και συμμερίζομαι τα συναισθήματά σου. Ένας άνθρωπος, γίνεται κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητάς μας, χωρίς να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτόν. Απλά, κάθε του κίνηση, αποκτά μια μορφή ιεροτελεστίας που με την πάροδο του χρόνου και την επανάληψη αποκτά και παγιώνεται μέσα μας. Τότε αρχίζει να χτίζεται μια σχέση μαζί του που, αν αυτή σπάσει για κάποιο λόγο, νιώθουμε το κενό μέσα μας. Τα ερωτήματα αρχίζουν να εμφανίζονται, τα συναισθήματα φουντώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι σε καταλαβαίνω.
Καλησπέρα καλή μου φίλη.
Με συνέπαιρνε ο τρόπος που κοίταζε τον ήλιο Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΝαι, όπως τα γράφεις είναι.
Καλό βράδυ
Σε φιλώ γλυκά
Εύχομαι από την ψυχή μου η κυρία Νίκη να είναι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην συμπάθησα γιατί μοιάζουμε λίγο μόνο στην φωνή διαφέρουμε.
Καλησπέρα φιλενάδα μου να είσαι καλά. Σε φιλώ!
Κι εγώ το εύχομαι Βιργινία μου. Είναι μια δυναμική και αυστηρή γυναίκα με πολύ οργανωμένη ζωή. Θέλω να πιστεύω πως απλά την πήρε ο ύπνος.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ και πολλά φιλιά κι από μένα φιλενάδα μου
Πραγματικά ένας πολυ καλός σιγαστήρας!! Ελπίζω να είναι καλά αν και δεν την ξέρω κι εγώ ενιωσα ένα σφίξιμο ξέρεις. Ειδικά γιατί είναι μόνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έλεγες κι εσύ ένα καλημέρα κάθε φορά που συναντήθηκαν οι ματιές σας; Να μας πεις αν την δεις ξανά στο μπαλκόνι ναι;
Καλές διακοπές. Διάβασα ότι τέλος θα έλθετε. Καλά να περάσετε
Φιλιά πολλά
Καλημέρα είπα, κι ας έπεσε κάτω :) Είναι αυστηρή και δεν έχει πολλά πολλά με όποιον δεν ξέρει. Ας είναι καλά.
ΔιαγραφήΘα σας πω Άννα μου. Σ' ευχαριστώ πολύ.
Πολλά φιλιά κι από μένα.
Εικόνες από εκείνες που νομίζουμε μικρές μέχρι να καταλάβουμε ότι κάτι έχουμε χάσει από την μικρή μας ζωή. Και τότε καταλαβαίνουμε τη σημασία όλων των "δεύτερων και τρίτων" για εμάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά, Μαρία!
Όλοι έχουν ένα σεβαστό μέγεθος, φθάνει να τους μετρήσει κανείς σωστά.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Βασίλη μου!
Κι εσύ να είσαι καλά!
Καλημέρα Μαρία. Εύχομαι καλή Κυριακή σε σένα και στην κυρία Νίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ Κώστα μου. Επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μιλήσουμε Μαρία μου, για τον σιγαστήρα που μπαίνει στις συνήθειες μας και που έχω την αίσθηση πως δεν μας πάνε μπροστά, μάλλον μας αποκοιμίζουν και όταν κάτι πάει να τις αλλάξει, (εδώ η συνήθεια της παρατήρησης της σοβαρής κυρίας Νίκης), σαν να ξυπνάμε και αρχίζουν οι ανήσυχες σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ήλιος είναι η πηγή της ζωής μας και η ίδια τον χαιρετώ συχνά το πρωί όταν τύχη και λάμπει μπροστά μου και καταλαβαίνω πως το δέσιμο σου, έχει να κάνει με το φως!
Εύχομαι να την ξαναδείς να χαιρετά τον ήλιο!
ΑΦιλάκια φωτεινά, γλυκά και με πολύ αγάπη!
Σε φαντάζομαι σε αυτή τη στάση Στεφανία μου. Να αφήνεσαι στον ήλιο με τα μάτια ορθάνοιχτα. Δεν μου είναι δα και τόσο δύσκολο. Όσο σε γνωρίζω αυτό κάνεις. Κοιτάς το Φως κατάματα. Πάντα μου ασκούσαν έλξη οι άνθρωποι που εκτιμούσαν τα ουσιαστικά πράγματα στη ζωή. Είναι όλοι εκείνοι που εκτιμούν την απλότητα, όπως εσύ. Ναι θα συμφωνήσω μαζί σου πως εκείνες τις στιγμές η άυστηρή κυρία Νίκη ήταν γεμάτη φως. Ένα φως που έφτανε μέχρι σε μένα.
ΔιαγραφήΘα την ξαναδώ. Είμαι σίγουρη :)
Καλημέρα! Καλή εβδομάδα! Και πολλά δικά μου φιλιά με αγάπη..αγάπη..!!
Δεν είναι μόνο η συνήθεια της παρουσίας Μαρία μου, αλλά με τρυφερότητα σκύβεις στη ζωή της κας Νίκης και με πολύ σεβασμό και διακριτικότητα δείχνεις την έγνοια σου κι ας μην υπήρχε ζωντανή επικοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι, αυτή η αγωνίστρια της ζωής να είναι καλά.
Να είσαι καλά και εσύ και να περάσεις όμορφα!
Ψάχνω στις λεπτομέρειες -που φαντάζουν στα μάτια μου σημαντικές -τη δύναμη για να συνεχίζω Άννίκα μου. Οι απλοί άνθρωποι κρύβουν μεγαλείο μέσα τους που το εκφράζουν συνήθως τυχαία ή επιλεκτικά. Αγαπώ ιδιαίτερα εκείνες τις στιγμές τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ! Βρίσκομαι σ' ένα ήσυχο μέρος και μαζεύω φως. Έχω μαζί μου μόνον το κινητό μου και προσπαθώ να σας διαβάζω μέσα από αυτό αλλά είναι κάπως δύσκολο λόγω του σήματος.
Καλή εβδομάδα Άννίκα μου κι εσύ να είσαι καλά.
Σε φιλώ γλυκά!
Ναι δεν χρειάζεται να ξέρουμε από κοντά έναν άνθρωπο Μαρία μου για να ανησυχήσουμε όταν η καθημερινή έστω επαφή από μακριά μας έχει γίνει συνήθεια, είναι απολύτως ανθρώπινο όταν υπάρχουν μέσα μας η έγνοια για ένα συνάνθρωπό μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάποιοι άνθρωποι που απολαμβάνουν την μοναχικότητά τους είναι απολύτως σεβαστό φίλη μου.
Ας ελπίσουμε να είναι όλα καλά για την κ. Νίκη...
Να είσαι καλά να κάνεις ότι αγαπάς Μαρία μου το τραγούδι υπέροχο..!!! φιλιαααα!!❤
Ναι Σμαραγδάκι μου, ο ήλιος είναι κοινός, για όλους μας. Ο καθένας μας όμως τον κοιτάζει με άλλα μάτια. Δεν ξέρω τι κάνει η κυρία Νίκη γιατί βρίσκομαι σε διακοπές, αλλά θέλω να πιστεύω πως είναι μια χαρά.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ Σμαραγδάκι μου, κι εσύ να είσαι καλά και να περνάς όμορφα.
Φιλιά κι από μένα!
Καλο ξημερωμα Μαρια😃Τι ωραιο ειναι να εχεις ανθρωπους γυρω να σε σκεφτονται και να σε νοιαζονται. Ευχομαι η κυρια Νικη να βγαινει παλι στο μπαλκονι να χαιρεται την ανατολη και να καλως οριζει τη νεα ημερα. Μαρια να εχεις μια ομορφη φθινοπωρινη δημιουργικη ημερα ♥καλημερα 😃φιλακια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κυριακή μου :)
ΔιαγραφήΣίγουρα θα είναι μια χαρά η γειτόνισσα.
Σ'ευχαριστώ πολύ.
Καλό Σαββατοκύριακο, φιλάκια κι από μένα :)
Η εγγραφή σου νομίζω είναι η απόλυτη περιγραφή της 'Γειτονιάς στην πόλη'..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την μεγαλούπολη, όπου όλοι είμαστε ξένοι κι άγνωστοι μεταξύ μας... (πόσο αλήθεια είναι..)
Μα και της γειτονιάς. Γιατί βλεπόμαστε, χαιρετιόμαστε αν θα συναντηθούμε στον δρόμο, μαθαίνουμε τις συνήθειες ο ένας του άλλου..
Εμένα οι απέναντί μου έπαιζαν τα βραδάκια του καλοκαιριού τάβλι... Πόσο μου λείπει πια εκείνος ο σπαρταριστός ήχος των κοκκάλινων ζαριών και πούλιων...
Και καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς με την κυρία Νίκη.
Είχαμε κι εμείς μια γειτόνισσα, κάνα-δυο στενά πιο κάτω όμως, η οποία καθόταν ΚΑΘΕ απόγευμα στα σκαλάκια της. Μα ΚΑΘΕ απόγευμα. Ετσι κι εγώ την έβλεπα κάθε απόγευμα, γυρίζοντας από την δουλειά, ακριβώς πάνω στην στροφή για το σπίτι, ενώ εγώ για εκείνη ήμουν απλώς ένα από τα δεκάδες αυτοκίνητα που περνούσαν μπροστά από την πόρτα της.
Καμποσο καιρό μετά, την έβλεπες πάλι (όμως κάπως σαν καταβεβλημένη) και πάντα με παρέα μια νεαρότερη κυρία. Μετά αραίωσε τις εξόδους.. Μέχρι που τελικά σταματήσαμε να την βλέπουμε.. Πόσο ήθελα, να πάω να χτυπήσω το κουδούνι, να ρωτήσω "είναι καλά;... Όχι, όχι δεν την ξέρω, δεν με ξέρει, αλλά πείτε της 'περαστικά'.."
Το σύνδρομο της πόλης υπερίσχυσε.. Δεν της χτύπησα ποτέ.
Μα ακόμα και τώρα, όποτε περνάω απο την πόρτα της μπροστά, τη σκέφτομαι και την μελετάω... (Να 'ναι καλά, ....όπου είναι)....
Αχ, αυτές οι γειτονιές...
Παραφύλα το μπαλκόνι Μαρία μου, παραφύλα το.. Κι όταν την δεις ξανά σήμερα-αύριο-μεθαύριο, είμαι σίγουρη θα χαμογελάσεις και θα πιεις τον καφέ σου στην υγειά σας..!
Πολλά, πολλά φιλούδια!!
Ναι Σμαραγδούλα μου, έτσι είναι όπως, τόσο όμορφα, το περιγράφεις. Όλα αυτά ίσως να ακούγονται κάπως "φτωχά" σε όσους ζουν στην περιφέρεια αλλά για μας εδώ είναι ήχοι και εικόνες που επιδέχονται πολλές αναγνώσεις. Κοιτάζοντας ή ακούγοντας κάποιον ή κάτι που μας κινεί ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, πολλές φορές το αντιλαμβανόμαστε με έναν, ιδιαίτερο για τον καθένα μας, συμβολικό τρόπο.
ΔιαγραφήΧαίρομαι ιδιαίτερα που είχες παρόμοια εμπειρία και την μοιράζεσαι εδώ, μαζί μας. Σίγουρα όλοι, κάποια στιγμή θα ένιωσαν κάτι ανάλογο. Είναι μια λογική συνέπεια του τρόπου που ζούμε στις μεγάλες πολιτείες με τους στενούς προαστιακούς δρόμους και τα άπειρα μπαλκόνια ψυχών.
Σ'ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά και εύχομαι καλή δύναμη στα βλαστάρια σου την καινούργια σχολική χρονιά.
Πολλά φιλιά κι από μένα Σμαραγδούλα μου!
και για λέγε για λέγε, τι νέα έχουμε από την κυρία Νίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντωμεταξύ εσύ χάνεσαι.. αυτός ο τρόπος να κυττάς ανθρώπους και να ερμηνεύεις τον χαρακτήρα τους, να φτιάχνεις χαρακτήρες πσσσ θράση θα έκανε στην βιομηχανία του κινηματογράφου, του σεναρίου, του βιβλίου ! α είπα βιβλίο και θυμήθηκα ... πας καλά? έβαλες το σύμπαν να φέρει τον κύριο με την κορώνα στο κεφάλι για να τα κάνει όλα άνω κάτω και να μην έχω έρθει δύο χρονιές και έτσι να έχεις ξεφύγει και εσύ και αυτούς τους τόμους που κρύβεις στα συρτάρια ??? Κανόνισε την πορεία σου χαχαχαχα
Ο Σεπτέμβρης και η Μαγία :) καλά να περνάς μικρή μου
φιλί :)
Δεν έχω ακόμα νέα γιατί βρίσκομαι εκτός, για ολιγοήμερες διακοπές. Όταν επιστρέψω όμως θα παραφυλάξω να τη δω στο μπαλκονάκι της και θα σας πω.
ΔιαγραφήΌσο για όλα τα άλλα που γράφεις..θα τα αφήσω κληρονομιά στην ανθρωπότητα χαχαχαχα. Μου αρέσει να φαντάζομαι πώς θα φαντάζονται όταν με φαντάζονται χαχαχα. Σκέτη διαστροφή ακούγεται αυτό Μάνια μου αλλά νομίζω πως οι "διαστροφές"-στροφές του νου, αρκετές φορές κρύβουν υπέροχους μυστικούς κήπους.
Ο Σεπτέμβρης ο γλυκός μου και ο Νοέμβρης ο πολύχρωμος - αναρχικό τον λέω εγώ - μετά το αμείλικτο οδοιπορικό ενός κακοποιητικού καλοκαιριού είναι για μένα, Η γη της Επαγγελίας.
Πολλά φιλιά Μανιούσκα μου και καλή αρχή στην καινούργια σχολική χρονιά! Θα γράψεις πάλι ιστορία στη Μορεάλη!!
Ελπίζω να 'ναι καλά η κυρία Νίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆραγε ξέρει, πώς έγινε ανάρτηση. Πως ένας άνθρωπος νοιάστηκε γι' αυτήν και την είχε στο μυαλό του;
Αυτή η ανθρωπιά, του να νοιαζόμαστε ακόμα και ανθρώπους που δεν έχουμε επαφές, είναι από τα πιο τρυφερά και ελπιδοφόρα (για την κοινωνία) πράγματα που έχω διαβάσει τελευταία.
Να είσαι καλά Μαρία μου!
Καλή συνέχεια στη μέρα σου!
Δεν το ξέρει Μαρίνα μου και μάλλον δεν θα το μάθει και ποτέ. Αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία. Τα πιο όμορφα και τα πιο άσχημα πράγματα για μας, γίνονται, κάποιες φορές, ερήμην μας. :)
ΔιαγραφήΚι εσύ να είσαι καλά κορίτσι μου. Γρήγορη ανάρρωση από όλα!
Καλημέρα, σε φιλώ γλυκά.
Υ.Γ. διαβάζω τις αναρτήσεις σου αλλά δεν μπορώ να αφήσω το σχόλιό μου. Δεν δέχεται τα στοιχεία μου. Δεν πειράζει, θα σου το αφήνω στο φατσοβιβλίο :)
Η κυρία Νίκη βγήκε πάλι στο μπαλκόνι!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Δεν ξέρω γιατί δεν βγαίνουν οι αναρτήσεις σου Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα σε έψαξα κι έφτασα ως εδώ.
Αγωνιούσα κι εγώ μέχρι το τελευταίο σου σχόλιο για την κυρία Νίκη.
Αλλά είδα ότι εμφανίστηκε.
Με στεναχωρεί η ιδέα κσι μόνο να πέσει κάποιος και να μην υπάρχει κανείς να τον βοηθήσει.
Τώρα με τον κοροναιό, φοβάμαι ακόμα περισσότερο για τους μοναχικούς ανθρώπους.
Κι εγώ δεν πιάνω κουβέντα από το μπαλκόνι, ούτε μ αυτούς που είμαστε γείτονες πάρα πολλά χρόνια.
Τα μειονεκτήματα των πόλεων.
Εύχομαι να είσαι καλά.
Σε φιλώ.
Δεν ξέρω να σου απαντήσω. Από σένα το μαθαίνω αυτό πρώτη φορά. Μάλλον θα οφείλεται στο σύστημα. Χαίρομαι πάντως πολύ Ρένα μου που βρίσκω μήνυμά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κυρία Νίκη είναι πολύ μεγάλης ηλικίας αλλά τα ψωμιά της δεν τα έχει φάει ακόμα :) Είναι σκληρό καρύδι και την χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Μου κακοφαίνεται λίγο που δεν την βλέπω συχνά όπως παλιά αλλά έτσι είναι η ζωή.
Είμαι καλά Ρένα μου και σ' ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου. Κι εσύ να είσαι καλά και να συνεχίζεις να δημιουργείς τα υπέροχα έργα σου.
Καλή Κυριακή και φιλάκια πολλά από μένα!