Πόσες πιθανότητες έχει κανείς να δεχτεί επίσκεψη στο μπαλκόνι της πυκνοκατοικημένης τσιμεντούπολης του, από αποδημητικά ωδικά πουλάκια του δάσους και των λιβαδιών;
Ο Μάρτιος έκανε το μικρό θαύμα του.
Δυο ερωτευμένες καρδερίνες έρχονται κάθε μεσημέρι, ανελλιπώς, και τσιμπολογούν τους σπόρους από
τις τσουκνίδες που οργιάζουν στις γλάστρες του μπαλκονιού μου. Το ευτύχημα
είναι πως τρώγοντας τραγουδούν κιόλας και φλερτάρουν μεταξύ τους πετώντας στα γυμνά
κλαδιά της μικρής ροδιάς μου.
Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσουν αυτές οι επισκέψεις, δεν με ρώτησαν κιόλας, αλλά εύχομαι να διαρκέσουν όσο γίνεται περισσότερο γιατί,
τι να
την κάνω την φαντασμαγορία των μεγάλων πραγμάτων όταν έχω τα μικρά θαύματα στο μπαλκόνι μου;
Καλή Σαρακοστή! 💚
